The Sold Wife (Completed)

TSW: Chapter 8

"Bakit di ka pumayag?! Date lang yun!" sigaw saken ni Cedric.

Nakakainis! Wala na kong trabaho. Huhu!

"Date? I'm married with a man. At anong iisipin ng ibang tao? Na nakikipaglandian ako? And what if makarating yun kay Tyler? E di mas malaki ang possibility na hindi na siya bumalik!" bulyaw ko sa kanya.

Yung sa halip na damayan niya ko. Or tulungan ako ng makahanap ng bagong trabaho, ito siya at tinatalakan ako.

"Boba kaba?! Lagi kang nakaTyler!! Ano bang pakialam sayo nung asawa mong demonyo?! Ikaw makikipagdate para sa trabaho mo. Pero yung asawa mo hindi lang date ang ginagawa. Nakikipagrambulan sa kama para lang masatisfy ang alaga niyang uhaw sa sikip na butas!" sigaw niya saken.

Alam kong galit na siya, dahil minsan lang naman siyang magalit. As in minsan lang.

"Get out of my office, I'm allergic of stupid people" puno ng iritasyon niyang sabi saken.

Wala na kong nagawa kaya mabilis akong umalis ng office niya.

Babalik pa ko sa coffee shop dahil may nalimutan akong mga gamit doon.

Agad naman akong nakarating don.

"Ate Cess, may kukunin lang po akong gamit. Nakalimutan ko po kasi nung umalis ako" sabi ko sa isang head ng coffe shop.

"Aah. Andun na yun sa office ni Sir Joshua, dun mo nalang kunin" sagot saken ni ate Cess na nagpaawang ng bibig ko.

Srsly? Doon talaga? Ang malas ko!! As in ang malas ko!!!

Huminga muna ako ng malalim bago ako kumatok sa pintuan ng office ni Sir.

"Come in!" malakas at parang iritadong boses ni Sir.

Mas lalo tuloy akong kinabahan at parang gusto ko ng mga back-out. Wag ko nalang kayang kunin? Tss!! Kainis naman e! Paano ko ba naman hindi kukunin, e bigay yun saken ni Jess.

Kaya mo yan Taliyah!! Para kay Jess.

Dahan dahan kong pinihit ang door knob at pumasok sa loob ng office.

Ngayon ko lang napansin ang kabuuan noon. Mixed color of black and white. Masculine na masculine ang dating. Meron din itong dalawang painting. Yung isa ay childhood couples na magkatabi sa bridge. At yung isa naman ay mga foods ang nakapaint. What captures my eyes more, is the two cupcakes in the middle. Mas malaki iyon kesa sa karaniwang size ng mga foods na nakadrawing doon. Siguro favorite yun ni sir, parehas kami.

"What do you need, are you here to take my offer?" tanong niya saken na nagpabalik saken sa realidad.

Puno iyon na pagngisi. Na parang any moment mapapa-oo nalang ako.

"No. I'm just here to get my things" I said with full of confidence.

Di ko ipapakita na kailangan ko ng trabaho. Kunwari meron na, kahit ang totoo, walang natanggap saken. Kahit maganda ako, wala talaga.

"I felt dissapointed. But, I won't give it to you, unless you accept my offer" sabi niya.

Halos magtaasan lahat ng dugo ko sa ulo ko. How could he? Aghhh!! Sarap pasabugin nitong lalaking ito.

"Excuse me sir, you have no right to detain my things here. So better give it to me, before I do things that's not appropriate" taas kilay kong sabi sa kanya.

Tarages e! Boss ko siya noon! Noon! Kaya di niya yun pwedeng gawin dahil nagresign na ko.

"You can't do that. You signed a contract with us, saying you will be working here in my cafe for least than one year. Haven't you understood the conditions in our contract?" he asked pero may kasama pa rin yung pagngisi.