GARNET VRIELLA SAAVEDRA (Mine To Steal - 2) Completed

Too Late

ROBERT'S POV:

"Robert?" I heard ms. Garnet calling my name. Napahinto ako at lumingon sa aking likuran. Nasa parking lot kami ng opisina na pag mamay-ari ni sir Silver Demonteverde.

"Bakit mo ko dinala dito?" She asked in confusion.

"Sir Silver wanted to talk you". I answered.

"You said that a while ago. But, that's not all there is Robert. I can feel you're hiding something from me and I'm not riding that elevator, until I have your confession." Her voice was calm yet very authoritative.

Ang hirap talaga magtago nang katotohan sa kanya. O mas tamang sabihing hindi ka makapag sisinungaling sa isang Garnet Vriella Saavedra. I moved closer to her, and explain myself.

"Ms. Garnet, I have no idea kung ano ang dahilan ni sir Silver o kung para saan ng meeting na ito. All I know is that he wanted me to bring you to him. Pero, naniniwala akong importante ang dahilan niya". Matapat kong sagot sa kanya. May ilan-sandali rin niyang tinimbang ang mga sinabi ko, bago marahang tumango. Inalalayan ko siya sa patungo sa elevator. Sa mga oras na ito ay alam kong inip na inip na si sir Silver. Hindi ko naman magawang sagutin ang mga tawag niya dahil iniiwasan ko rin ang mag hinala si ms. Garnet sa akin.

Matapos kumatok ay pumasok na rin kami sa opisina ni sir Silver. Agad naming nabungaran ang isang babaeng nakayuko sa may mahabang sofa. Halatang nanginginig siya sa takot. Then, I saw sir Silver holding a glass of whiskey. I find it odd coz he looks bothered.

"Donita?!" Ms. Garnet said as she rush herself towards Donita. Puno nang pag aalala ang tinig ni ms. Garnet.

"Ma'am Garnet". Naiiyak na sabi ni Donita.

"Robert, anong ginawa nyo sa kanya?". Baling na tingin sa aking ni ms. Garnet.

"Robert has nothing to do with this". Sagot agad ni si Silver.

"Malaki ang kasalanan nang babaing yan sayo. At dahil alam ko na wala kang kakayanan para mahanap siya, ay ako na ang nag volunteer at gumawa ng paraaan para matagpuan mo siya at mapagbayad sa lahat ng kasalanan niya sayo". Pagmamalaki ni sir Silver.

Tumingin siya kay sir Silver ngunit hindi man lang ito nag tagal, mabilis siyang umiwas at kinausap si Donita. That act made sir Silver grimace. I can see how he's hands closed into a fist. He was controlling his emotion.

"Donita okay ka lang ba?" Tanong niya sa dalagang naging isa sa dahilan kung bakit napunta sa wala ang lahat ng kanyang pinaghirapan. Napakabait talaga ni ms. Garnet. Lihim akong humahanga sa kanyang mabuting puso.

"Ma'am Garnet, patawarin nyo po ako. Pinagsisihan ko po ang ginawa ko sa inyo. Patawad po. Sorry po, sorry po talaga." Panay ang hikbi ni Donita.

"Hindi ko po gusto ang mga ginawa ko. Napilitan lang po ako, maniwala po kayo. Sorry po talaga. Huwag nyo po akong ipakulong. Maawa po kayo sa akin". Panay ang iyak at pagmamakaawa ng dalaga.

"Huwag mo nang isipin yun, tapos na yon. Sapat na sa akin ang malaman na hindi mo intension ang lahat ng ginawa mo at na pinagsisihan mo ito. Kung ano man yang kinakatakot o bumabagabag sa puso mo, huwag ka ng mag alala tutulungan kita, pangako. Tahan na". Malumanay na sagot ni ms. Garnet. Pilit na kinakalma si Donita.

"Si nanay po, Ma'am Garnet. Hindi ko po alam kung ano na ang nangyari sa nanay ko". Lalo lumakas ang paghagulgul ni Donita. Niyakap ni ms. Garnet ang dalaga at pilit na pinatatahan ito. Ilang saglit pa lumingon sa akin si ms. Garnet.

"Robert". Malumanay na muli akong binalingan ni ms. Garnet.

"Ms. Garnet". Sagot ko.