de stad van Elfen I

Hoofdstuk 14

De zaal is gelukkig al open, maar samen met nog een meisje van mijn leeftijd ben ik alleen.
Ze heeft geen punt oren.
Huh?
Ze zit aan dezelfde tafel als waar ik altijd zit, op de plek waar Anna altijd zat. Ik ga ongemakkelijk tegenover haar zitten.
"Hoi," zegt ze. "Hey," zeg ik. "Laura" zeg ik en zij stelt zich voor als "Maria".
Maria?
Ik pak wat eten en knik naar haar voordat ik begin te eten.
"Dus... Jij bent toch dat meisje die haar verleden niet kent?"
Okeeee... Dus zo wordt ik hier gezien.
"Zo zou je het kunnen zeggen ja."
"Aha... Ben je bereid mee te helpen aan het plan van mij?"
Ze is dus de heks.
"Ja, maar de generaal helpt toch ook mee aan het plan?"
"Ja. Hij doet alsof hij mee helpt maar ik hoef echt niet met hem te werken hoor, ik krijg rillingen van die vent."
Ik moet lachen. "Je bent niet de enigste hoor" zeg ik.
Ze geeft me een scheve glimlach en staat op.
"Wat ga jij doen vandaag."
Ik denk even na. "Eigenlijk weet ik dat nog niet... Hoezo?" "ik ben vrij vandaag, misschien kunnen we samen wat gaan doen of zo, om elkaar beter te leren kennen."
Ik knik en we strompelen even later naar de bibliotheek.
"Hoe oud ben je eigenlijk?" vraag ik.
Ze lijkt mij niet erg oud. "15"
Ik knik.
Maria moet nog wat zoek werk doen voor Pablo en ik help haar. Rond het middag eten zijn we klaar en vertrekken we naar de zaal om te lunchen.
Voor de rest van de dag praten wij nog wat met elkaar en ik begin haar te zien als een vriendin.
Na het avond eten nemen we afscheid van elkaar en vertrek ik naar mijn kamer.
Ik kan die avond slecht slapen, maar ik heb geen idee waarom.
Die ochtend werd ik wakker geschud door Ariël. "Laura! Wordt wakker!"
Ik knipperde met mijn ogen.
"Wat is er?" vroeg ik slaperig.
"Pablo... Hij is... Dood"