de stad van Elfen I

Hoofdstuk 33

"Heeft Alexandra een meester, dan?" vraag ik.
Ook dat nog
Mijn moeder knikt. "Ja, ze noemen hem de geest, omdat niemand hem tot nu toe nog gezien heeft. Iedereen die hem wel gezien heeft, houd hij vast of vermoord hij..." ik ril "...behalve Alexandra en die handlangers dan.
Maar, genoeg daarover... Snap je dat ik niet anders kon, toen ik je in dat weeshuis stopte? Ik was wanhopig... Echt, en ik wist niet meer wat te doen."
Ik knik. "Ik snap het."
Ze gaat overeind staan en omhelst mij. "Ik heb je gemist, lieverd" ik glimlach.
We blijven nog een tijdje praten over van alles en nog wat en na een paar uur vertrekt Edith weer.
Als die man haar maar niet aanvalt...
Maar goed, ze is een vampier dus dat komt wel goed
Hoop ik

Ik voel mij eindelijk veilig, nu ik bij mijn moeder ben.
Ze vertelt mij ook veel over mijn vader.
Ik blijf bij haar en krijg een eigen kamer. Het is fijn om in een huis te zijn dat echt als thuis voelt.
Na een paar weken, krijg ik een brief.
Ik scheur de envelop open en ben verrast, de brief is van Maria.

Lieve Laura,
Hoe gaat het met je?
Je tante stuurde een brief naar ons, met het bericht dat je je moeder gevonden hebt.
Ik stuur je deze brief, omdat ik bang ben dat Alexandra nog steeds achter je aan zit. Je tante vertelde ook over jouw gevecht met de handlanger en ik heb wat onderzoek gedaan.
Het schijnt dat Alexandra werkt voor de geest. Hij is degene die werkelijk achter je aan zit.
Het schijnt dat hij ook in het zuiden verblijft.
Wees dus extra op je hoede voor hem, alsjeblieft.
Liefs Maria

Ik zuchtte bedenkelijk. Als hij echt in het zuiden verblijft, kon ze inderdaad maar beter oppassen.