de stad van Elfen I

Hoofdstuk 34

Daarna leefde ik bij mijn moeder en ging soms op Shadow naar het dorp om eten te halen of iets weg te brengen.
Ik voelde mij er al meer thuis.
Op een verschrikkelijk mooie zaterdag morgen, besluit ik wandelend naar het dorp te gaan om boodschappen te doen.
Op de terugweg merk ik alleen iets vreemds: paardenhoef afdrukken in het zand... En er komt nooit iemand op bezoek bij mijn moeder.
Ongerust loop ik snel verder. Hopelijk zijn het goede mensen.
Maar ik weet wel bijna zeker van niet.
Nu heb ik onwijs veel spijt dat ik lopend ben gegaan.
Als het huisje eindelijk zichtbaar word, word ik nog ongeruster.
De deur staat namelijk open.
Ik ren het laatste stukje ernaar toe. Ik ren naar binnen en roep mijn moeders naam. Ik gooi de boodschappen neer en roep nog een keer, maar er komt geen antwoord.
Haastig ren ik naar boven. Als ik in de bibliotheek kom zie ik iets schokkends.
Alles is overhoop gehaald en er is te zien dat er gevochten is.
Ik kijk overal, maar ik vind alleen een briefje vol inktvlekken waarop staat:
Lieve Laura
Ze hebben mij, maar kom niet achter mij aan.
Ik vind dat je moet weten dat je bijzondere krachten hebt samen met de elementen...
Ik hou van je,
Liefs mam

Er rolt een traan over mijn wang en ik zak neer tussen de overhoopgehaalde boeken.
Ze hebben haar. Alexandra en de geest.
Mijn moeder wilde dat ik er niet achteraan ging, maar ik kan haar toch niet achterlaten? Ik moet en zal er voor zorgen dat ik haar vind.

Ik lees de brief nog een keer door. Je hebt bijzondere krachten samen met de elementen... Wat betekent dat?
Elementen... Lucht, water, aarde en vuur...
Ik schrik op als mijn hand warm wordt. Wat is dit? Ik denk nog een keer aan vuur en er verschijnt een klein vlammetje in het midden van mijn hand. Ik kijk gebiologeerd naar. Het is warm, maar niet te warm.
Hij geeft mij nieuwe energie.