de stad van Elfen I

Hoofdstuk 40

De bewaker loopt weer langs en ik geef het op. Als hij weg is zeg ik:" dit gaat nooit werken".
We denken een tijdje na. "Kan je het misschien proberen met ijs? Zoals de ... De geest gister bij mij deed?"
Het valt te proberen.
We wachten weer tot de bewaker langs gelopen is en dan maak ik een scherp lemmet van ijs.
Ik sla hard tegen de tralies en er klinkt een galmend geluid.
Afwachtend blijf ik staan. De bewaker komt aan rennen.
"Wat moeten jullie?" Mijn vader staat op en loopt langzaam naar de man.
Hij steekt zijn hand door de tralies en
Stomp recht in de man zijn gezicht.
Hij valt als een zak aardappelen op de grond en ik kan het niet helpen dat ik er om moet lachen.
Ik ga verder met waar ik mee bezig was en uiteindelijk heb ik een gat gecreëerd dat groot genoeg is.
Ik help mijn vader naar buiten en dan staan we buiten.
Nou dat ging wel heel gemakkelijk.
We sluipen naar het einde van de gang, wat niet erg gaat door mijn vaders slepende gewonde been.
Er staan inderdaad twee bewakers, die eindelijk door schijnen te hebben dat er iets mis is.
Mijn vader en ik kniken naar elkaar en ik stap naar voren, zodat ze mij kunnn zien.
Even is het stil. "Wat moet jij hier?!" bulderd de stem van de grootste.
"Ik ben op zoek naar de uitgang" zeg ik
Hij pakt mij stevig bij de arm en wil mij de gang in terug trekken, maar ik ben hem voor.
Ik verwarm mijn hand zó dat de zijne nu waarschijnlijk verbrand moet zijn.
Hij beseft het te laat en voor hij weet wat er gebeurd kwam mijn vader en die slaat hem in een klap bewusteloos.
De ander richt zijn zwaard op ons.
"Terug naar jullie cel of anders..." maar dit keer ben ik degene die hem bewusteloos slaat.
Ik wapper met mijn hand "au!" fluister ik en mijn vader moet lachen.
We lopen verder en komen dan in de gang waar mijn moeder zit, waarschijnlijk.