de stad van Elfen I

Hoofdstuk 35

Uiteindelijk oefen ik nog een beetje. Aarde lukt niet echt, maar water is hetzelfde als vuur, hij ontstaat in mijn handpalm en hij voelt dit keer koel aan. Lucht lukt een beetje, maar niet echt heel erg.
Ik ben blij dat ik weet dat ik dit kan. Zo maak ik een veel grotere kans tegen de geest en tegen Alaxandra.
Ik besluit in dit huis te blijven en veel te gaan oefenen, om daarna op zoek te gaan naar mijn moeder.
Elke dag oefen ik met de elementen, van vroeg ik de ochtend tot laat in de avond. Het is zwaar, maar na een paar weken kan ik al de aarde laten scheuren waar ik wil met mijn krachten, kan ik al liters water tegelijk laten verschijnen, kan ik een windhoos veroorzaken en kan ik dingen op drie meter afstand in brand steken.
Een week daarna besluit ik te vertrekken.
Ik haal uit de kledingkast met mijn weinige kleren 2 shirts en een warme broek en ik besluit ook mijn kostbare mantel met bond mee te nemen.
Ik neem een kleine voorraad eten mee in een rugzakje en een grote landkaart. 
Niet veel later rij ik weg en ik kijk niet meer om.

Ik heb geen idee waar de geest verblijft, maar ik gok op de kust, omdat daar geen enkel dorp is en het het meest zuidelijkste is.
Mijn reis verloopt alles behalve soepel.
Het duurt lang, is vermoeiend en ik ben bang elk moment aangevallen te worden.
Na een paar dagen wordt die angst werkelijkheid.

Vroeg in de morgen, sta ik op en ruim alles op. Ik zorg er goed voor dat alle sporen zijn uitgewist en ga dan verder.
Maar als ik op Shadow wil gaan zitten, word ik ineens naar achteren geblazen.
Ik knal met mijn hoofd hard tegen een boom. Ik knipper met mijn ogen.
Alles is wazig en ik heb het gevoel dat mijn hoofd elk moment kan ontploffen.
En dan wordt het zwart.