de stad van Elfen I

Hoofdstuk 29

"Kan je mij laten zien waar mijn moeder woont?" vraag ik.
Ze knikt. "Natuurlijk, maar rust eerst uit, ik denk dat je dat wel kan gebruiken." zegt ze glimlachend. Ik knik.
Ik heb de laatste dagen amper geslapen van de stress en het is verschrikkelijk koud buiten.
Ze wijst mij de weg door haar huis (en die is echt heel mooi) en ik mag gaan slapen in de logeerkamer.
Het is een kleine kamer vol boekenkasten en er staat een klein bed tussen gepropt.
Ik bedank haar en ga uitgeput op het bed liggen.
Alles komt nu goed...

De volgende ochtend wordt ik nog voor de zon opkomt al wakker, maar ik voel mij eindelijk uitgerust.
De vogels buiten fluiten en ik kleed mij om, om naar Shadow te gaan.
Als ik in de woonkamer kom, staat Edith al in de keuken. Ze heeft een kookboek voor zich opengeslagen en kijkt op als ik binnenkom.
"Goedenmorgen. Goed geslapen?" ik knik. "Mooi zo..."
"Wat ben je aan het maken?" vraag ik nieuwsgierig en ik ga naast haar staan.
Ze heeft haar haar opgestoken en kneed deeg. "Ik probeer brood te maken, maar dat heb ik eigenlijk nog nooit gedaan." zegt ze lachend. "Ik eet heel andere dingen..."
Ze doet het brood in de oven en kijkt mij aan. "Dus... Zullen we wat eten gaan halen in het dorp?" ik knik en glimlach. "Moet je het brood niet in de gaten houden? En hebben ze daar uberhaupt wel winkels met eten, in het dorp?" ze knikt. "We houden daar altijd rekening met levende bezoekers" zegt ze. "En ik heb een goed reukvermogen, ik hoef niet bij het brood te blijven hoor" zegt ze lachend en wijst naar mijn mantel.
"Trek die maar aan, het is koud buiten." ik pak mijn mantel en even later lopen we naar het dorp.
Edith heeft niks anders aan dan een jurk, want zij voelt geen kou, maar ik wel en ik kom helemaal verkleumt aan in het dorp.
Net als de andere dorpen hier is alles er donker en kil.
Er is een winkeltje, iets buiten het dorp.
In het winkeltje is niemand, alleen een verveelt kijkende vampier met blond haar.
Ze kijkt verrast op, verbaasd dat er bezoekers zijn.