de stad van Elfen I

Hoofdstuk 22

Ik denk diep na.
Dan weet ik het.
Het enige familielid dat misschien nog leeft en die ik ken, is mijn tante: Edith Moore.
Ze woont in de bergen, in het zuiden van het land, waar mijn ouders vroeger woonden.
Daar ga ik heen, als Maria zegt dat mijn ouders er niet meer zijn.
Tijdens het avondeten zit Maria zoals gewoonlijk weer aan dezelfde tafel en ze verteld mij bijzonder goed nieuws.
"Ik heb overal gezocht waar ik kan zoeken en je moeder leeft nog, geloof ik..."
Ik glimlach opgelucht. "En mijn vader?" Maria schut haar hoofd.
"Hij is 5 jaar geleden verdwenen van de aardbodem.
Waarschijnlijk ontvoerd, maar daar is te weinig bewijs voor."
Ik knik een beetje teleurgesteld, maar mijn moeder leeft dus nog.
"En hoe heet mijn moeder en waar leeft ze?"
"Ze heet Sofie Moore en ze woont in het zuiden van het land, in de bergen bij de stad van de Nacht."
Daar woont mijn tante dus ook.
En daar ga ik naar toe.
"Echt?" vraagt Maria...
Oei, dat laatste heb ik dus hardop gezegd...
"Ja en ik ga alleen."
Maria schudt haar hoofd. "Ik wil wel meegaan. Dat is geen enkel probleem."
Dit keer schud ik mijn hoofd.
"Ik ga echt alleen. Jij hoort hier thuis..."
Maria kijkt naar haar bord. Het is een tijd stil en ik luister naar de gesprekken om mij heen.
"Nou... Oke dan" zegt Maria.
"Maar laat me je op zijn minst helpen."