Wystarczy słowo, by zmienić wszystko...

,,Przepraszam"

*Olympia*

Gdy weszłam do szkoły, była dopiero 7:40. Nikogo jeszcze nie było, więc poszłam pod klasę i usiadłam na pobliskim parapecie. Poprzedniej nocy śniły mi się dzisiejsze korki z fizyki:
Siedzieliśmy sobie u niego w pokoju, bardzo blisko siebie. I w pewnym momencie on się nade mną pochylił... I wtedy się obudziłam. Na szczęście. Myślałam nad tym snem długo. Z rozmyślań wyrwał mnie dopiero niski głos Jake'a:

- Hej, a ty co tak wcześnie?

- Nie mogłam spać w nocy, więc przyszłam wcześniej... - powiedziałam zeskakując z parapetu.

- To jak? Gotowa na "korki"? - zapytał rysując w powietrzu niewidzialny cudzysłów.

- Odwal się, ok? - odburknęłam.

- Ok, ok. Już nic nie mówię - uniósł ręce w górę w geście obronnym. - A tak serio to o co chodzi? - spytał już poważniej.

- Denerwuje się trochę... A z resztą co ty możesz o tym wiedzieć - machnęłam ręką ignorując go.

- Jak to co? Hello, jestem chłopakiem - zaśmiał się. - Chyba wiem mniej więcej jak zachowują się chłopaki.

- Tak? No to słucham cwaniaczku - skrzyżowałam ręce na piersi.

- No to tak: nie znam dokładnie Alexa, ale są dwie możliwości. Jeśli jest typowym chłopakiem, to będzie się bał do ciebie zagadać. No wiesz - pomyśli, że go olejesz i takie tam. Druga możliwość - jeśli jest bardziej odważny, to zacznie cię ewidentnie podrywać.

Patrzyłam na niego z kpiącym uśmiechem. Bawiła mnie jego poważna mina i zaangażowanie, z jakim wypowiadał każde słowo. Ale muszę przyznać - jego słowa otworzyły mi trochę oczy na tą sprawę.

- To co ja mam zrobić? - spytałam zrezygnowana.

- No to zależy od sytuacji...

- Ale mi pomogłeś - nie chciałam już z nim rozmawiać, więc weszłam do klasy.

Lekcje mijały mi nadzwyczaj szybko. A może mi się tak wydawało? Było to pewnie tylko złudzenie, spowodowane moim strachem przed korepetycjami z brunetem o pięknych, brązowych oczach...

STOP! Znowu zaczynasz? - ponownie skarciłam samą siebie w myślach. - Czym ja się tak stresuje? Przecież to tylko korki z fizyki... A może dla niego to coś więcej? A nawet jeśli, to czy ja bym tego chciała? Lepiej na razie o tym nie myśleć...

Po skończonych zajęciach pojechałam prosto do domu. Gdy weszłam do kuchni, zobaczyłam na lodówce małą karteczkę.

Obiad masz w lodówce. Odgrzej sobie.

Nie było to nic nowego, więc otworzyłam lodówkę i wyciągnęłam z niej mój obiad.

Po skończonym posiłku udałam się do swojego pokoju. Nie miałam co robić, więc sięgnęłam po słuchawki i położyłam się na łóżku. Po kilku minutach dostałam sms'a.

- Heej, pamiętasz o naszym spotkaniu? ~ A.

- Pewnie, że pamiętam ;)

- Ale mam nadzieję, że się nie rozmyśliłaś? :)

- Nie, nie rozmyśliłam się ;) 16:00, tak?

- Tak ;) To do zobaczenia!

- Narazie :)

Skąd on miał mój numer?! Ten człowiek mnie przeraża. Nie dość, że nawiedza mnie we śnie, to jeszcze nie wiem skąd wytrzasnął mój numer! Ja serio zaczynam się go bać.