Nasıl hiç bir şey yaşamamış, yaşanmamış gibi yapabiliyorsunuz?
Anılara, hatıralara hiç mi saygınız yok?
Bir zaman hayatım dediğiniz insana bir anda nasıl düşman kesilebiliyorsunuz?
Hayatınızı, hayatınızdan nasıl çıkarabiliyorsunuz?
Onu görünce hiç mi içiniz burkulmuyor?
Hiç mi kalbiniz atmıyor?
Kalbinizin atmadığı gibi adım da atamıyorsunuz.
O "gurur bataklığı'nda" canınız hiç mi yanmıyor?
