Kaçıyorum kendimden.
Affet..
Sana beni hatırlatan her şeyden kaçmak zorundayım..
Hiçbir gidiş bana bu kadar çok yakışmayacak.
Gitmek zorundayım..
Her ne kadar sevsem de kalmak daha çok acıtacak canımı.
Başkasını sevişlerini izleyemem.
Yoruldum.
Ve artık dayanamıyorum.
Canımın acısına dayanacak güce sahip değilim artık.
Boşaltıyorum bu şehri.
Seni sessizce, bensizce içimden terk ediyorum.
Hiç bu kadar yenilmemiştim bir gidişe.
Kahretsin ki ben gidince uykular beni uyuyacak.
Belki rüyalarım beni esir alacak.
Ben senin aşkında acemi birliğiydim.
Senin acına katlanacağımı bile bile sevdim.
Ben seni defalarca özledim.
Bıkmadan, usanmadan, sıkılmadan, sevdim.
Ama olmadı.
En güzel ve en iğrenç masaldın.
Mutlu sonla bitseydi belki birkaç şeyi aşardık.
En güzel yerden inipte hiç olmayı başarıyorsun.
Bunu nasıl yapıyorsun bilmiyorum.
Ama...
Ben gidiyorum.
Sen affet.
Ben affetmiyorum.
En çokta ellerimizi ayıran şeyleri affetmiyorum, özellikle de seni.
Yürümemiz gereken sokaklar çoğaldı.
İzlemimiz gereken film sayısı çoğaldı.
Dinlememiz gereken şarkılar da bir hayli çoğaldı.
Sana okumam gereken şiirler bile affetmeyecek seni.
Sana olan en güzel hislerimi öyle öldürdün ki, hissizlik içime işledi resmen.
Şimdi gidiyorum.
Ama tekrar gelicem.
Yaşattıklarını yaşadıktan sonra hevesin kalırsa yaşayamadıklarımızı yaşamak için gelicem.
Şimdi gidiyorum.
Eğer beni merak edersen ve ben dahil kimselere soramassan üzülme.
Sor beni sen anlatır geceler.
Ne kin var içimde ne de öfke sana karşı.
Tekrar gelicem.
Yerini yadırgadığın bu kalp,
Bir gün karşına çıkıp senden hesap soracak.
Ve sen tek bir cevap bile veremeyeceksin.
İçimin acısını sana anlatmak,
Beni sana dökmek,
Ne mucizevi..
Kimsenin haberi yok,
Sessiz hazmettim gidişini,
Kimsesizce sevdiğim gibi..
O nasıl gidiştir öyle, imrenir geceler.
Eğer bir gün olur da,
İçimin acısını hissedersen başka bir kalpte,
Anlarsın..
Aklına ben gelirim,
Ağlarsın..
Ama bile bile gidiyorum.
Bir gün beni özleyeceğini bile bile gidiyorum.
Aklım senin evin gibiydi, bir gün bile dışarı çıkmazdın.
Şimdi ise ben terkediyorum o evi.
Haykıra haykıra gidiyorum.
Durdurmayacağını da biliyorum.
Sana olan sevgimin günden güne arttığını görüp durdurmadığın gibi..
Kanayan yaralarımı da durdurmadığın gibi..
Nefes kesen çırpınışlarımın yüzünden çektiğim acılara da bir son bulmadın, durdurmadığın gibi..
Beni de yine durdurmayacağını biliyorum.
Durdurmak yerine izlemeyi tercih edersin sen.
Beni tercih etmeyip başkalarını tercih ettiğin gibi.
Sen sonunu bildiğim bir filmdin.
Bu filmin başrolü sensin. Figüranı da gülüşünü uzaktan izleyen ben.
Olursa bir gün anlarsan beni, sevdiğinin başkasına gülüşünü izleye izleye de seversin..
Beni sevmeye bile yeltenmeyen sen.
Açtığı yaraları izlerken derman olmayan yine sen.
Senin bana ait olmayan gülüşlerini üzerime alınacak kadar aptal bir figüran olan ben.
Sana iyi seyirler.
Bu film de burada biter.
