Kendini kaybettirmene rağmen çok şey kazandırdın bana bu hayatta.
Öncelikle kimseye güvenmemem gerektiğini öğrendim senden.
Körü körüne birine bağlanmamayı öğrendim.
Herkese sırt çevirip sadece bir kişiye odaklanmaması gerektiğini öğrendim.
İki kelimeye kanmamam gerektiğini de öğrendim, çünkü dudakların ezberlediğin kelimeleri dökerken gözlerinin peşine takılan geçmişte olduğunu anlayamadım.
Kısacası gözlerin bana bakarken onu aradığını da farketmem epey geç oldu ama oldu.
İhanet değil de ne bu?
Sevgime ihanet ettin, sadakat beklemeni beklemiyorum zaten.
Mühim olan yanında olman değil aklın da, kalbin de olmakmış, bunu da öğrendim.
Kalbin de olamadığım için de kusura bakma.
Kusurlara baka baka benden gitmene rağmen, kusura bakmaman belki de senden son isteğim.
Yara bandının mecazi olarak ne demek olduğunu yaşayarak öğrendim senden.
Satrançta bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum şahsen, kendimi piyon yerine koyduğun da öğrendim bunu senden.
Kimseye yardım eli uzatmamayı öğrendim.
Herkesin yaktığı gemileri değil de, liman nasıl yakılırmış bunu öğrendim senden.
Deli gibi sevip bir gram karşılık alamamayı öğrendim senden.
Yapılan bir hata karşılığın da kahpeliğin yapılmasını da öğrendim sen tarafından.
Sevipte sevilmemeyi öğrendim senden.
Çok şey öğrettin bana.
Sen en sevdiğim aynı zamanda da nefret ettiğim acımasız bir öğretmen.
Ben ise artık yıkamayacağın örülü bir duvarım sadece senin için.
Sen, geçmişte yaşadıklarını, acılarını, tecrübe sandığın kuruntularını, hayal kırıklıklarını, doğru bildiğin yalnışlarını, değer vermeyip değer gördüğün seni canından çok seven bi kadından çıkaran bir adam olarak kalıcaksın belki de hafızam da.
Ben ise, senden hep gitmiş bir kadın olarak kalıcam hafızan da.
Aylar, yıllar sonra bile aklıma her gelişin de , yaşattıklarının verdiği acıyı düşünüp biraz daha nefret edicem senden.
Sen ise, aklına her gelişim de nasıl senden gidip içinden gidemediğimi düşünüp, içindeki o buruklukla yaşamayı öğreniceksin.
Sana öğretebilceğim tek şey bu olucak.
Ve senin de ben hariç herkese öğretebileceğin tek şey bu olucak belki de.
Şimdi ise ben, öğrettiklerini öğretmek için değil, öğretemediğin güzellikleri öğrenmek için senin deyişinle yol alıyorum senden.
Hoşça değil hüzünlü kal.
