"Uyan!"
"Hey, kendine gel!"
"Otel mi sandın burayı?"
Bu sözler kafamda yankılandıkça ağırlaşan göz kapaklarımı zorlukla açtım.
"Sonunda uyandın!"
Neymar üzerime eğilmiş beni sarsıyordu.
Bir dakika! Yani ben burada uyuyamı kalmıştım?
"Neden burada uyudun? Kalacak yerin yok mu?"
Neymar doğruldu ve bir kaç adım geriledi.
"Kalacak yerim var tabii ki! Burada kilitli kaldım."
Hızlıca ayağa kalktım.
"Saat kaç?" Diye sordum.
Cebinden telefonunu çıkarıp ekranına baktı. "20.19"
"Ne? Yaklaşık beş saat uyumuşum."
Ellerimi duvara dayayıp yavaş yavaş kafamı vurmaya başladım. Ne zaman aptalca bir şey yapsam kendimi cezalandırmak için kafamı duvara vururdum.
"Vay canına! Hem tembelsin hem de mazoşist."
Hunharca kafamı duvara vurmaya devam ediyordum.
Başını bir sağa bir sola sallayıp "Cık cık cık" gibi aşağılayan sesler çıkardı. Sonra da bileğimi tutup beni malzeme odasından çıkardı.
"Lucas nerede?"
Neymar cevap vermeden beni çekiştirmeye başladı.
"Diyorum ki Lucas nerede?"
Neymar ın cevap vermeye niyeti yoktu. Çekici Neymar artık çekiştirici Neymar dı.
"Hani böyle yakışıklı biri vardı ya bugün imza töreni vardı. Hatta Barcelona'daki en taş futbolcu..."
Neymar ani bir şekilde durdu. "Ne bileyim ben? Sevgilinin bekçisi mıyım?"
Sonra yürümeye devam etti."Ama o benim sevgilim de-"
Neymar sözümü kesti. "Imza töreninden sonra her yerde seni aradı. Ayrıca cep telefonunu salonda unutmuşsun..."
"Ya hayır! Çok merak etmiş olmalı. Bana telefonunu verir mısın?"
"Numaramı herkese vermiyorum," dedi omuz silkerek.
"Numaranı isteyen yok zaten. Telefonunu ver Lucas ı arayacağım."
Sonunda salona gelmiştik. Telefonunu çıkarıp bana uzattı.
Telefonu alırken tereddüt ettim. Lucas benden açıklama bekleyecekti ve bu hikayeyi uzun uzun anlatacak olursam Neymar sinirlenebilirdi. Zaten tuhaf herifin tekiydi. Telefonu alıp Lucas ın numarasını çevirdim.
"Alo?"
"Lucas, benim Dicle!"
"Hey Dicy! Neredesin her yerde seni arıyorum."
"Uzun hikaye. Beni evde bekle. Geleceğim..."
"Tamam dikkatli ol"
"Peki." Dedim ve telefonu kapattım.
Tam telefonu Neymar a uzatacakken olduğum yerde donakaldım. Çünkü Neymar üzerindeki formayı çıkarmıştı ve vücuda açıkta kalmıştı. O an gördüğüm tek şey baklavalardı.
Hey! Hey, hey, hey! Okuyan birileri var mı? Umarım vardır. Lütfen bana destek olun. Sahip çıkalım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GO NEYMAR GO
Fanfic"Biz taşınıyoruz Junior," dedim kaydırağın tepesinden ayaklarımı sarkıtırken. Neymar güneş yüzünden rahatsız olan yeşil gözlerini kısarak yukarıya doğru baktı. "Yani bir daha birlikte oynayamayacak mıyız?" "Gideceğimiz yer o kadar uzak ki okulumu bi...