GO NEYMAR GO

Psikopat

Medyayı gorünce nefes almayı unutmayın. Okuyucu kaybetmek istemiyorum...

Neymar
ı yerde öylece yatarken görünce kan beynime sıçradı. Panikle yere oturup nabzını kontrol ettim. Hala hayattaydı. "Neymar lütfen ölme." Yüzüne tokat atıp kendisine gelmesine yardımcı olmaya çalıştım hiçbir işe yaramamıştı. "Hayatımı yeterince alt üst etmeden önce ölemezsin." Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken Neymar ın başını kaldırıp dizlerimin üzerine koydum.

"Ölmedi," daha önce duyduğum sesin geldiği yere doğru baktım. Okuldaki tuhaf kıvırcık çocuk tepemde dikilmiş bize bakıyordu. "Ölmeyecekde."

Gözyaşlarımı elimin tersiyle silip " Bunu ona sen mi yaptın?" diye srdum.

"Evet."

"Niyeona zarar verdin? Anti misin?"

"Seni zorla arabaya bindirdiklerni gördüm." Başını olayın korkunçluğunu göstermek için iki yana doğru sallayınca kıvırcık saçları yay gibi hareketlendi. "Hadi kalk kaçalım buradan."

"Neymar ne olacak?"

"Çöp konteynırının arkasına saklayalım." Sabırsızca ayaklarını yere vurmaya başladı.

"Oldu istersen bir de benzin döküp yakalım."

"Ne yapalım yani? Birazdan uyanır ve başım belaya girer."

"Aferin zeki çocuk. Sonunda başının dertte olduğunu anlayabildin." Neymar başını dizlerimin uzerinden kaldırmadan kıvırcığa tehditkar bir bakış attı.

"Senin bu kadar çabuk uyanmaman gerekiyordu." Kıvırcık titrek adımlarla geriye doğru yürüdü.

"O hafif darbeyle Davi bile bayılmaz," dedi ve ayağa kalktı.

"Konuştuklarımızı duydun mu?" Tabi ki de duymuştu.

Neymar kollarını yanlara doğru açıp masum olmaya çalışarak gülümsedi. "Elbette." Yüzündeki gülümseme kayboldu. " Önce hanginizi çöp konteynırının arkasına fırlatayım?"

"Bugün beni yeterince fırlattın." Ayağa kalkıp üzerime bulaşan tozları silkeledim. " Kalçam bir darbe daha kaldıramaz."

Neymar üzülmüş gibi dudak büzdü. "O kalça bana lazım. Seni başka zaman fırlatırm." Neymar Kıvırcık çocuğa doğru bir adım attı.

Neymar ın beline sıkıca sarıldım. "Onu tuttum. Kaç hayatını kurtar."

Neymar yaptığım şeye önce şaşırdı ama sonra öne doğru atılıp çocuğu yakasından tuttu. Yüzünde beliren zafer gülümsemesinin eşliğinde sakin bir ses tonuyla "Aranızda ne var," dedi.

Vucudunu saran kollarımi geri çekip onu serbest bıraktım. "Hiç birşey yok."

"O halde bu merinos köyünü neden seni kurtarmaya geldi?"

Çocuk suratını buruşturdu. "Benim adım Fernando. Ayrıca bu kız benim sınıf arkadaşım."

Neymar çocuğu bırakınca o kaçmaya yeltendi ama Neymar bacağına çelme takip onu yere düşürdü. "Hadi şimdi bir oyun olmayalım."

"Onun kötü bir niyeti yoktu. Bırak gitsin," dedim dedim.

"Benim kadınımı benden çalmaya gelmiş. Ayrıca kafama şömine oyunuyla vurdu."

"Oyun istiyorsan oynariz." Fernando ayağa kalkıp Neymar ın karşısına dikildi.

Neymar bana doğru dönüp kızına öğüt veren bir baba gibi "Bu Fernando. Fernando benim sözümü dinler. Fernando gibi ol," dedi.