GO NEYMAR GO

Uzun Çoban

Evet yeni bölümle karşınızdayım. Bu bölümü uzun zamandır yaptığı yorumlarla bana destek olan @SlcNuzlaR a ithaf ediyorum.

Uyarı: Bu bölüm Munir şiiri içerir. Bünyesi zayıf olanlar okumadan geçsin. Ayrıca Munir şiirini şiirlerimin en büyük hayranı olan Gamzedragona armağan ediyorum.

İyi okumalar...

Gözlerim yanıncaya kadar ağladıktan sonra dolabımdan siyah bir bluz ve gri bir tayt alıp üzerimi giyinmem için odamdaki banyoya girdim. Diğerlerinin yanında Bugs Bunny li pijamalarla dolaşamazdım. Üzerimi giyindikten sonra yüzümde ağırlık yapan makyajı sildim. Hayatımda ilk kez bu gece boya küpüne düşmüş bir şekilde dolaşmıştım ve itiraf etmeliydim ki makyaj bana hiç ama hiç yakışmıyordu.

Yatağımda oturup beni bekleyen Neymar'ı umursamadan dehşet verici bir yavaşlıkla saçlarımı tepeden topladım. Ona hatırladığımı söylemekte hata etmiştim. Mutlu olur sanmıştım ama o bana kükremeye başlamıştı. Evet haklıydı onu unutmam bencillikti ama onun yaptıkları da affedilir cinsten şeyler değildi.

Neymar'ın gitmiş olmasını umarak banyodan çıktım ama o hala yatağımda oturuyordu. Liseli bir ergen gibi gözlerini telefona dikmiş ekranı buz gibi bir yüz ifadesiyle inceliyordu. Geldiğimin farkındaydı ama bana bakmamakta ısrar ediyordu. "Aşağı inelim mi?" diye sordum.

"İneriz," dedi ve bakışlarını telefondan alıp bana doğru baktı. Yüzünde beliren sıcak gülümseme içimin titremesine neden oldu. "Makyajını silmişsin."

"Evet sonuçta her halimi görmen gerekiyor," deyip tedirgin br şekilde parmaklarımla oynamaya başladım. "Belki benden vazgeçmene yardımcı olur."

"İyi denemeydi," deyip oturuşunu düzgünleştirdi. "Ama makyajsız halin sana tekrar aşık olmama neden oldu."

Söylediği şey içimde bir şeylerin 'Hadi Dicy! Gülümse gülümseeee...' diye bağırmasına neden olsa bile gülümsememi bastırdım.

"Eeee... Lucas a ne zaman söyleyeceksin?" Neymar keyifle bacak bacak üzerine attı.

"Neyi?"

"Artık benimle yaşayacağını." Neymar sevimli olmaya çalışarak gülümsedi.

Bıkkın bir şekilde iç çektim. "Seninle yaşamayacağım Junior."

"Neden?" Sanki nedenini umursuyormuş gibi tek kaşını kaldırdı.

"Lucas'ı bırakamam."

"Öyle mi?" Neymar ın yüzündeki gülümseme iyice büyüdü. Nu gülümsemeyi çok iyi biliyordum. Birazdan başına bela açacağım gülümsemesiydi bu. "Eğer isteklerime karşı çıkarsan sevdiğin herkesi öldürürüm ve senin benden başka gidecek kimsen kalmaz."

Kollarımı göğsümde birleştirerek kararlı görünmeye çalıştım. "Böyle davranarak senden soğumama neden oluyorsun."

Neymar ayağa kalktı ve etrafımda daire çizerek yürümeye başladı. "Pekala, biraz daha kibar olsam iyi olacak." Yürümeye devam ediyordu ve bu beni çileden çıkarıyordu. "Benimle yaşa."

"Hayır!"

Tam arkamda durdu ve dudaklarını kulağıma değdirdi. Bunu yapmasını hep seviyordum hemde nefret ediyordum. Çünkü o ne zaman bunu yapsa kalbim duracak gibi oluyordu. Kalbimin durması aynı zamanda nefesimi kesiyor kendimi kötü hissetmeme neden oluyordu ama sonra tekrar atmaya başlayıp bana yeniden doğmuşum hissini yaşatıyordu. "O halde kıvırcığa güle güle de," diye fısıldadı melodik bir ses tonuyla.