Turunculu.

48.Bölüm- Düğün.

Bu konuşmayı yapmak için uzun zaman beklediğim doğrudur. 

Bir gün minibüsteyim ve müzik dinliyorum. Maskeli bir Gece'nin finalini kafamda kurgularken, bir yandan da ''Bin muhteşem Güneş'' i okuyordum. Okuyanlar bilir, orada ''Tarık.'' adlı bir karakter vardı. Ben bu karaktere hayrandım... Hatta belki de aşık.

Hayatta en çok sevdiğim iki isimdir Bora ve Tarık. Hatta ileride çocuğum olursa, adını Bora koyacağım bile tescillenmiş bir gerçektir. Şimdi asıl meseleye gelelim. O gün kitabın kapağını kapattığım an, kendi kendime konuşmaya başlamıştım. ''Turunculu.'' adlı bir romana başlayacağım. Baş karakterin adı: Tarık Aras olacak ve herkes bu adama aşık olacak demiştim.

Peki öyle mi oldu? 

Hayır.

Bu kitleye gelmek için gerek parodilerim, gerek arkadaşlarım ve gerek ben çok çaba sarf ettik. Bugüne kadar yanımda olan sevgili eski parodilerim, her ne kadar beni yarı yolda bırakmış olsalarda:

-Emine/ Nazlı/ Gökçe/Vildan/Yaren/Ayşegül/Sena.

Benimle bu yolda birlikte yürümeye devam eden iki kişi kaldı sadece.

Ebrar/Tuğçe.

Hepsine en içten teşekkürlerimi sunuyorum. Beni her ne kadar yarı yolda bırakmış olsalarda, onlar benim ilk göz ağrılarımdır, bunu biliyorlar.

Turunculu'nun başlarında yanımda olan fakat sonra beni terk eden sevgili okur kitlesi, ''Aşkokurlarım.'' Hepinize kocaman bir yazıklar olsun diyorum.

Gerçekten yazıklar olsun.

Turunculu'yu, gerek sözleriyle gerek davranışlarıyla yerden yere vuran tüm Aşkokurlardan nefret ettiğimi bilmelerini isterim. Kendileri, Turunculu'yu okuduklarını belirtseler bile...

Onun dışında okumaya devam eden, yanımda olan herkese çok teşekkür ediyorum.

Finalden önceki son bölümü huzurlarınıza sunarken, hala benimle olan kişilere teşekkürlerimi ilettiğimi bilmelerini isterim.

Finalde görüşürüz arkadaşlar.

Hoşça kalın!

***

Bölüm: 48

Uyandığımda, Kayra'nın başını karnımda hissetmiştim. Gözlerimi açar açmaz karşılaştığım ilk manzara bu mu olacaktı? Ah ne kadar bahtsızım...

Dün gece Kayra, heyecandan uyuyamayacağını söylediği için teklifini kabul edip Kayra'ya kalmaya gitmiştim. Ne ara bu pozisyona geldik bilmiyordum ama Kayra'nın salyaları kazağımı ıslatmıştı.

Alnına minik bir fiske attım. ''Artık kalksan diyorum.''

Kendisine sardığı yorganıyla, başını sağa yasladı. ''Aman, bugün okul yok.'' dedi uykulu bir sesle. Tek kaşımı kaldırıp gülümsedim ve göz kapaklarını çekiştirmeye başladım.

''Doğru ya, bugün ben evleneceğim sen değil-'' dediğim sırada, Kayra resmen havaya sıçramıştı. Dağınık topuz gibi duran sarı saçları, yüzünün her tarafına yapışmış, tek gözü kapalı bana bakıyordu.

''Oha bugün evleniyorum.''

Elimle alnımı kaşıdım. ''Doğru evleniyorsun.''

''Azra evleniyorum!'' diye bağırdı. Kulak zarımı yırtacak şiddette olan sesine karşı kulaklarımı kapatırken, fısıldadım. ''Kayra çok bağırıyorsun.''