KALP YANGINI (Tamamlandı)

4. Bölüm: "Güzellik..."

Normal bir güne uyanır gibi uyandım. Yatağımda kalkıp işlerimi halledip zevksiz zevkimle dolabımın karşısına geçtim. Acaba ne giysem diye düşünen bir beynim yok. Önüme ilk çıkan tişört ve kot pantolonu giydim. Çantama gerekli eşyaları koyup kahvaltı masasına indim. Masada abim ve babam vardı sessiz ve uslu bir kız çocuğu gibi gidip masaya oturdum. Abim bana kötü kötü baktı. E tabi beyfendinin isteği olmadı dün. Doyumsuz çocuk...

Babam ise sakin bir şekilde yemeğini yiyiyordu. Abim boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Baba biz bu kızın peşine kim diye takılmış araştırma yapıyoruz. Bunun eski sevgilisi falan peşine takılmış olmasın?" dediğinde ağzımdaki lokma boğazımda kaldı ve öksürmeye başladım. Babam ise donmuş bir şekilde abime bakıyordu.

"O ne biçim söz Atakan. " dedi sinirli bir ses ile. Abim rahat bir şekilde konuşmasına devam etti.

"Diyorum ki belki çıktıkları ona bela olmuştur. Bu aralar hali bir tuhaf. " dedi abim tekrar. Ne kadar düşüncesiz bir abim var öyle değil mi?

"Saçmalama Atakan. Masal ile çıkacak kim olur. Kız erkeklere yüz vermiyor, güzel giyinmiyor kim ona neden bela olsun bu haliyle ?" Dedi babam önündeki yemeği yiyerek. Az önce söylediği sözler gerçek miydi yoksa ben ayakta rüyamı görüyorum? Gerçekten babama inanamıyorum benim hakkımda düşündükleri bunlar mı gerçekten ?

"Sende haklısın baba. Ben ona kız kardeşim değil erkek kardeşim gözüyle bakıyorum birde başka erkekler mi bakacak bu pakize suratlı şempanzeye. " dedi abim beni dahada ezikleyerek. Düşüncelerini öğrendiğim iyi oldu aslında. Beni kafaya bile takmayan bir abim ve babam varmış. Çatalımı masaya vurup ayağa kalktım.

"Sağolun ya çok iyi şeyler düşünüyorsunuz benim hakkımda bilmem iyi oldu. Sizin gözünüzde bu kadar ezik bir profilim varmış en azından öğrenmiş oldum. Bundan sonra ikinizde asla benimle ilgili konulara karışmayın çünkü beni umursamayan insanları bende umursamam. Size afiyet olsun çünkü bana yediklerim zehir etkisi yarattı ama eminim sizin için çok güzel bir sabah kahvaltısı olmuştur. " Dedim ve konuşmalarına izin vermeden oradan uzaklaştım. Anneme çarpınca olduğum yerde durdum. Annem yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Kim üzdü benim meleğimi neden ağlıyorsun birtanem biri birşeymi yaptı sana ?" Diye konuştu annem endişeli bir sesle. Annemin ellerini hızla yüzümden çektim. Eminim oda babam gibi düşünüyordur kız gibi olmayan kızını.

"Bence sen çok iyi biliyorsundur anne. Nede olsa babam ve senin düşünceleriniz bir. Çok merak ediyorsan dur sana bir ipucu vereyim ben nasıl bir kızım anne ? Dur hemen cevaplıyım kız olmayan bir kız. Doğru tahmin öyle değilmi ? " Dedim hem ağlayarak hemde üzülerek.

"Masal yan-" annemin sözünü hızla kestim.

"Sana ait olmayan düşünceleri benimle paylaşma lütfen. " Dedim ve hızla evden çıktım. Kapıda benim için bulunan korumalar arabanın kapısını açınca onlara bakmadan farklı bir tarafa doğru ilerledim. Arkamda geldiklerini anlayınca yerden koca bir taş alıp onlara doğru döndüm.

"Eğer peşimden gelirseniz yada bana engel olursanız kendime anında bir zarar veririm ve kafası ağrıyan siz olursunuz iri adamlar " dedim ve taşı birinin kafasına atıp hızla koşmaya başladım. Arkama baktığımda taşı kafasına attığım adam kafasını tutuyor diğeri ise hem arkadaşına yardım ediyor hemde telefonla konuşuyordu. İkisininde canı cehenneme.

Hızla koşmaya devam ettim. Onlardan uzaklaştığımı anlayınca hafif yavaşladım ve yavaş bir hızda koşmaya devam ettim. Arkama dönüp baktığımda kimse yoktu oh be kurtuldum iri adamlardan. Tam önümü dönüyordum ki bir taşa çarptım ve popo üstü yere kapaklandım. O kadar koştum düşmedim finalde olacak şeymi.