KALP YANGINI (Tamamlandı)

12. Bölüm: "Katil..."

"Belki de ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri..."

Bazen doğruları ve gerçekleri ölçerken neyin doğru veya gerçek olduğuna sadece aklımızla karar vermeyiz. İşin içine kalbimizde girer ve yanlış karar verme oranımız artar... Her zaman mantığı ile hareket eden bir kız oldum ancak şimdi görüyorum ki sevmeden, aşık olmadan önceydi mantığım ile hareket etmem. Artık kalbim ile hareket ediyorum. Kalbimden ne geçiyorsa ona göre hareket ediyorum. Yanlış veya doğru bunu zaman gösterecek ama ben artık mantığım ile hareket etmeyi bıraktım. Bundan sonra bana yol gösterecek olan hissim kalbimdir...

Kapımın önünde Efken'i beklerken birçok defa bu işten vazgeçip eve dönmek istedim ama kalbimden dolayı eve geri dönemedim. Birazda cesaretim yok desem daha doğru olur. Ormanlık alandan bana doğru gelen birini görünce durup oraya baktım. Efken yine tüm karizması ile bana doğru geliyordu. Yanıma geldi onunda düşünceli tavırları vardı. Benim böyle birşey de yer almamı istemiyordu sanki. Gerçi bende istemiyorum ama o mecbur bende kısmen bunu yapmakta mecburum...

Cesaretim asla bunu yapmaya yetmezdi ama kalbim yetiyor. Benden istediği şey çok riskli bir iş ama bunu yapmak zorundayım. Eğer o bunu yapmaya mecbur ise bende bunu yapmaya mecburum ve yapacağım...

"Hazır mısın?" Diye sordu tereddüt içinde. Bilmiyor ki onun için ölümü bile göze alacağımı.

"Hazırım." Dedim kesin bir şekilde.

"Benim evimde hazırlan daha sonra Vural ile buluşup otele gideceğiz ben bazı işleri halledene kadar benim evimde hazırlanırsın. " dedi ve önden yürümeye başladı. Bende onu takip etmeye başladım. Bizim eve bir üçyüz metre uzaklıkta çok lüks ve büyük bir villanın önünde durunca buranın onun evi olduğunu anladım. Kapıyı açıp geçmem için yer verdiğinde hemen içeri girdim ona baktığımda hala düşünceli ve durgun bir şekilde bana bakıyordu.

"Masal bak eğer cesaretin bunu yapmaya izin vermiyorsa hemen vazgeç lütfen kendini sakın baskı altında hissetme. Hemen şimdi vazgeçip evine dönebilirsin. " dediğinde işin ne kadar tehlikeli olduğunu anladım. Ama onu bırakıp gitmek hiçbir şekilde içimden gelmiyordu. Ona sonuna kadar yardım etmek istiyorum ve kim ne derse desin. İsterseniz bana aptal bile deyin. Beni umursamayan iki gün sonra unutacak bu adama yardım edecek kadar aptalım belki sizin gözünüzde ama seviyorum. Ona yardım etmek istiyorum. Ve edeceğim.

"Beynim ve cesaretim arkama bile bakmadan buradan çekip gitmemi istiyor ama kalbim buna izin vermiyor." Dedim kısık bir ses ile. "Sana yardım edeceğim Efken. Ben nerede hazırlanayım?" Diye sordum bu defa ona. Kafasını kaldırıp uzun uzun yüzüme baktı ve konuştu.

"Bazen kalbinin içine mantığınıda katman gerekiyor Masal. Üst katta ikinci odada hazırlana bilirsin. " dedi ve kapıyı kapatıp çıktı. Ne yani kısık ses ile dediğimi duydumu. Ya şimdi kafasında farklı düşünceler geçirirse ona aşık olduğumu falan düşünürse gerçi ona zaten aşığım ama yinede bunu düşünmesin... Off ne kadar aptal bir kızım ben. Olanları ve düşüncelerimi kapı önünde bırakıp arkamı döndüm...

Dönmem ile ağzım açık kaldı. Bir erkek böyle büyük bir evi bu kadar güzel dizayn edebilir mi? Çok güzel bir şekile renkli koltuklar ile dizayn edilmişti salon. Üst kata doğru çıktığımda evin ne kadar temiz olduğu ayrıntısı gözlerimden kaçmadı. Efken gerçekten süper bir insan. Üst katta bulunan Efken'in odası diye tahmin ettiğim odaya girdim. Siyah ve beyaz iki zor rengin birleşimi ile karşılaştım. Yatağı siyah , duvarları beyaz, çalışma masası beyaz, kitaplığı siyah... Bu şekilde dizayn edilmişti... Herşey çok uyumlu bir şekilde duruyordu ağzım açık bakkaldım odaya. Bunları boşverip kendim ile getirdiğim paketten elbiseyi çıkarıp giydim. Ayağıma ayakkabılarımı geçirdim. Saçlarım zaten doğal bir şekilde düz olduğu için direk toplu olan saçlarımı açtım. Aynanın karşısına geçip makyaj malzemelerim ile abartılı bir makyaj yaptım. Çünkü bu gece o adamı etkilemem gerekiyordu. Gerçi Efken senin oturman ile adam seni farkeder demişti ama yinede işimi garantiye almam gerekiyor...