KALP YANGINI (Tamamlandı)

19. Bölüm: "İtiraflar..."

"Bazen tek başıma saatlerce yürüyesim geliyor sanki yürüdükçe geçecekmiş gibi..."

Düşüncelerim terk etmiyor bir türlü beni ve varlığımı. Yok saymak istiyorum bazı anlarımı ama nedense hayat pişirip pişirip önüme sunuyor o anları özellikle istemediğim anları... Yine yalnızlık ile sınanıyorum tıpkı diğer zamanlarda olduğu gibi. Pişmanlık hissediyorum... Tam güvenmeden verdiğim değer ve sevgiye güvenerek yaptığım aptallık için pişmanım. Ona hislerimi belli ettiğim için çok pişmanım. Kim bilir bundan sonra bana bakış açısı nasıl olacak...

Oda beni tıpkı peşinde dolaşan diğer kızlar gibi görecek. Ona hislerini açıklayan ben değilim tek sadece herhalde. Telefonumun sesi ile elime alıp gelen mesaja baktım...

Gerçekten mi? Yine aynı hareketler. Hiçbir şey olmamış gibi herşeyi geride bırakıp devam mı edecek hayatına? Ve benimde ona uymamı bekleyecek. Çok bekler...

Gönderen :Efken
Akşam 7'de parti için almaya geleceğim seni...

Evet ay ne güzel bana mesaj attı. Bende hemen davetine gideceğim. Ona uyacağım istediğini tıpkı diğer zamanlarda yaptığı gibi yine yapacak. Sen görürsün Efken... Kolay lokma olmadığımı anlayacaksın.

Akşama doğru gittiğini gördüğümde saatin hızla yerimden kalkıp hazırlanmaya başladım. Bu akşam güzel ve güçlü olmam gerekiyor. Elbise dolabımın karşısına geçip içinden yine siyah bir elbise çıkardım. İki yanında transparan detaylar olan mini bir elbiseyi üzerime geçirdim. Koluma altın renginde geniş bir bileklik taktım. Saçlarımı havalı bir şekilde maşa yaptım. Gözlerime siyah makyaj dudağıma ise koyu kırmızı bir ruj sürdüm. İşte şimdi tamamdım. Ayakkabımı ve çantamı alıp saatime baktım. İşte şimdi tam zamanı...

Aşağı inip anneme ve babama veda edip evden çıktım. Bu gece benim istediklerim olacak. Başkasının değil. Artık başka insanların buna ailemde dahil hayatıma karışmasına izin vermeyeceğim. Bu hayat benim ve ben nasıl mutlu isem öyle yaşayacağım.

Karşımda yine tüm yakışıklılığı ile
duran adama baktım. Gerçi Efken'dende bu beklenir. Aksi olsaydı yanlış olurdu zaten... İkimizde olağan ve tek düze yüz ifadeleri ile birbirimize bakıyorduk. Yavaş adımlarla yanına ilerlemeye başladım. Yüzünde alıcı bir ifade ile beni izliyordu. Tam önüne geldiğim zaman omzuna çarpıp arkasında bulunan Toprağ'ın yanına doğru ilerledim. Artık ona yenilmek yoktu güçlü olup dimdik bir şekilde karşısında olmak var ve ben bunu başarıyorum galiba.

Efken mesaj attığı gibi bende Toprağ'a mesaj attım. Bu akşam yanımda olduğu zaman yararı bana dokunacak tek insan Toprak çünkü. Efken'in şuan ki yüz ifadesini tahmin edebiliyorum. Morarmış gibi birazda kırmızı sanki ya. Şuan çok eğleniyorum ben ya. Toprak ile kol kola girip Efken'e bakmaya başladık. Sinirli bir şekilde bize bakıp konuştu.

"Gerçekten mi Masal. Yanında bulunan varlık ile mi gideceksin?" Dedi sinirli bir şekilde.

"Yanımda bulunan varlığın adamın hası olduğunu belirtiyim önce. Ve evet onunla gideceğim. Çünkü bu gece benim yanımda olacak insanlara ihtiyacım var ufak bir sorudan kaçan varlığa ihtiyacım yok bilginize. " dedim resmi bir şekilde. Biraz ağır oldu sanki ama ona oh olsun çünkü hak ediyor. Gerekli bir uyarı bu.

Toprak sessiz bir şekilde yanımda duruyordu ve Efken'i inceliyordu. Efken son kez bize bakıp "öyle olsun" dedi ve arabasına binip yanımızdan uzaklaştı. Ne bekliyordum ki kolumdan tutup hayır benimle geleceksin Falan demesini mi? Efken yine kolay yolu seçti. Arkana bakmadan ortadan tüy...