KALP YANGINI (Tamamlandı)

14. Bölüm: "Değişim..."

Medya: Masal, Efken ve Melisa

"Zor günümde yanımda olmadın... Zaten o günün zor yanı da buydu..."

Hayatımın sakin ve huzurlu olmasını istedim. Okula ilk başladığım zaman öyleydi ama zamanla Efken ile konuşmaya başladığım günlerde farklı ve değişik bir şekilde değişmeye başladı hayatım. Şuan çok mu monoton? Evet çok monoton sakin ve durağan bu üçünün karışımı oldu hayatım.

Onun bir daha karşıma çıkmasını istemedim ve oda benim karşıma çıkmadı bir daha tam bir aydır okula gidip geliyordum ama Efken yoktu. Onunla son görüşmemizden sonra bir daha karşıma çıkmadı. Tam bir aydır birkez bile olsun onu görmedim. Bazen bize yakın olan evinin önüne geçtiğim zaman gözlerim onu arıyordu evin etrafında ama yine onu göremiyorum. Belki okula geliyor derslerini değiştirdi diye düşünüyorum ve etrafa bakıyorum ama okulda da yoktu.

Aslında bir aydan fazla oldu onu tanıyalı ve ben ona fazlasıyla alıştım. Bazen diyorum keşke onu son gördüğüm gece o kadar ağır konuşup abuk subuk kelimeler etmeseydim. Belki böyle olmazdı. Ama olacağı varmış demekki ve olmuş. Benim kaderim onunla bir yazılsaydı elbet biz diye birşey olurdu. Ama olması bu saatten sonra mümkün bile değil. İkimizde farklı yerlerde farklı kişilerle hayatımızı yaşayacağız... Belki her zaman aklıma gelecek ama ben onu düşünmeden hayatıma devam edeceğim.

Bu bir ayda herşey değişti benim hayatımda artık eski Masal yoktu. Tamamen tarihe gömülmüş oldu o eski Masal. Çok farklı değişik biri oldum Toprak sayesinde. Eski kıyafetlerim hepsi çöpe gitti. Giyiniş tarzım ve konuşma tarzım tamamen farklı bir hal aldı. Annem ve babam hatta giyiniş tarzım ile pek ilgilenmeyen babam bile benim bu halime şaşırdı. Çünkü çok farklı bir ben çıktı ortaya. Ben bile nasıl bu kadar değiştiğimi anlamıyorum.

Okula gittiğim zaman bazı erkekler benimle konuşmak iletişim kurmak hatta çıkmak istiyorlar ama ben tabikide reddediyorum. Bazıları gerçekten hoş çocuk aslında ama bilmiyorum işte birine karşı bir his olmadığı zaman onun duyguları ile oynamak istemiyorum. İnsanları kırmaktan incitmekten ise yalnız kalmayı tercih ederim... Arada Toprak ile görüşmek haricinde sosyal faaliyetim pek yok. Buket ise çizim yapıp onları bazı dikim evlerine satıp ünlü bir modacı olma derdinde. Aklını yemiş anlayacağınız...

Güzel ve sakin bir gün olmasını istediğim bir güne açtım gözlerimi. Hızla banyoya gidip rutin işlerimi hallettim ardından artık kıyafet seçmek için düşüneceğim bir beynim vardı ve ben onu bu sabah yine etkin bir şekilde kullandım. Dolabımdan siyah bir tayt üzerine ise ince askılı beyaz bir tişört seçtim. Onları giydikten sonra saçlarımın uçlarını maşaladım ardından eyelenır sürdüm gözlerime likit sürdüm dudağıma koyu renk bir ruj sürdüm. Koyu renk bana yakışıyordu. Hazır olduğumu anlayınca çantama gerekli eşyaları koyup aşağıya indim. Ailem herzaman olduğu gibi yine masa başına geçmiş rutin haline gelen sabah konuşmalarını yapıyordu.

Masaya oturup onlara kısaca günaydın dedim aynı şekilde karşılık aldım. Klasik sabah kahvaltısını yapıp evden çıktım. Beni bekleyen taksiye binip okul yolunu tuttum. Ormanlık yoldan okula giderken Efken'in evinin önünde bulunan siyah araba dikkatimi çekti yoksa gerçekten gelmiş miydi? İçimde oluşan heyecana dur demek amacıyla kendimi silkeledim. Ne oluyor bana böyle iyice saçmaladım. Gelse bile bana ne hem. Aklımdaki düşünceleri bir kenara bırakıp gittiğimiz yola odaklandım.

Okula geldiğimiz gibi ben hemen dersimin olduğu sınıfa doğru gittim. Buket yine gelmiş ve telefonu ile ilişki yaşıyordu yanına oturduğum zaman bana dönüp gülümsedi ve ardından yüzü ciddi bir hal aldı. Buket ciddi bir konuşması olmadıkça asla gülümsedikten sonra ciddi bir yüz ifadesine bürünmez bakalım ne saklıyor bu dili.