Bölüm 36♕Açığa Kavuşan Duygular

5.1K 167 28
                                    


yazar-Nehir

zeykeraski32499

sukran9872

_-MERVE-_

Novaa_82

alselsavnazemtug

ozlemtuzmen

rabia5812

NikaAgaquliyeva

AyeArslan

evreme31

leylaiftciavu

bendemibrutus

ylmz-irem

esraars123

kainattzeynepp

xxxesengül

prenses123gamze

semranur123

kupatatilde'ye ithafendir.

  @KubraCosgunsel12 ye kitabımı en sevdiği kitapları kategorisine eklediği için teşekkür ederim :)

35.bölümde yüz bin görülme idi ve şimdi yüz yedi bin olmuş :) Destekleyen ve kurgumu , kalemimi beğenip benimle olan herkese teşekkürler :) 

İYİ OKUMALAR :)

Bölüm Şarkısı ; Toygar ışıklı -Sen Yanımdayken (NOT :ŞARKI BİTTİKÇE TEKRAR AÇIN !! :) )


Zeynep yavaşça gözünü açtığında yeşillikler gözünü kamaştırdı.Oturduğu araba koltuğunda doğrulup etrafa baktı.Keremi aradı gözleri.Etrafa bakınırken köşedeki keremi görüdü.Dışarda yaşlı bir amcayala bir şeyler konuşuyordu.Telefonunu eline alıp saate baktı , saat on bir olmuştu.Kaç saat uzaklıkta ki yere gelmişlerdi böyle !! Yola çıktıklarında saat yedi altı arasıydı.Zeynep telefonunun ekranını kapatırken kafasını kaldıracakken bir anda kapısı açıldı ve irkildi.Yerinde sıçrayınca kerem ona yaklaştı ve ehliyetini çözerken mırıldandı.

"Korkmana gerek yok.Katilin seni burda bulamaz.Bulsa bile ben varım." Diyip geri çekildi ve göz kırptı.Ehliyet kemerinden kurtulan zeynep kereme baktı "Nereye gedik."

"Bizi kimse tanımıyor burda.Çünkü edirne il sınırındaki çok uzak bir köydeyiz.Aslında terkedilmiş bir köyde denilebilir."

"Pek nerde kalıcaz ?"

"Kamp yapıcaz.Hiç izci olup kamp yapmadın mı ??" diyince zeynep tedirgin oldu.Bir çadırın içinde savunmasız mı kalacaklardı !! Kerem ise zeynebin bu endişesiyle kahkaha attı "Ne gülüyorsun seni pislik !" diyip arabadan çıkıp keremi kovaladı.Kerem dayanamayıp durunca zeynepte kendisine göre sert kereme göre dokunma gibi olan birkaç tokat attı.Kerem sırıtna değen küçük elleri tuttu.

"Saçmalama ! Elbette benim evimde kalıcaz.Seni kurtlara yem etmeye niyetim yok güzelim." Diyip göz kırpınca zeynep afalladı.Kereme tutunacakken kerem çoktan gitmişti.Ufak el çantalarını almak için arka kapıları açmıştı.Zeynepte yalpalayarak ona doğru yürüdü.Kerem ona çizim çantasını uzatırken "Burda evin mi vardı ?Bu kadar ıssız bir yerde ?" derken etrafa bakındı.Kerem geri çıkınca kapıyı kapatıp arabayı kitledi ve o önde zeynep arkada yeşilliklere bata çıka yürüyorlardı.

"Kafa dinlemek için ideal bir yer buraya geldikten birkaç gün sonra burayı aldım.Yani evi.Aslında sahibi ücret bile istememişti." Diyince bir evin önünde durdular.Hatta bir yıkık evin ! "Ben olsam bende bu evden kurtulmak için ilk enayiye verir ve kaçardım !! Burası resmen harabe kerem !!" dedi zeynep.

TUTKULU AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin