Sesi o kadar sakinleştirici ve güzeldi ki... Bir meleğin sesi nasıldır hiçbir fikrim olmasa da buna yakın bir şey olduğuna emindim. O an fark ettim ki ben Ed'e karşı artık bir şeyler hissetmiyordum. 'Hissetmek' kelimesi kesinlikle şu an üzerimde bır...
Multide Alessia Cara'nın Stone şarkısı var bence bu bölümle mütişli gitti ama siz bilirsiniz :))) iyi okumalaar xx (not: Okumuş olacağınız en kötü bölüm bu olabilir be ready...)
-
"Burada sabaha kadar öylece oturacak mıyız yani?" Ağzımdaki büyük çikolata parçasını sindirime uygun bir hale getirmeye çalışırken bir yandan da Ed'e söyleniyordum. Tamam, kapıda kalmamızda esas suçlu bendim ama yine de bu söylenmelerime katlanmak zorundaydı.
"Alex'i uyandırmamakta kararlıysan, evet." Başını aşağı yukarı sallayıp net bir ses tonuyla konuşmuştu. Sanırım onunla biraz fazla uğraşıyordum. Sinirlenmişti ve bunu ses tonundan, yüzündeki sert ifadeden anlayabiliyordum. Bir şekilde gönlünü almalıydım ki yüzündeki ifade her ne kadar sert olsa da sadece minik bir sarılma veya öpücükle bile yumuşayacak gibiydi. Yanağına sulu bir öpücük kondurup "İyi yanından bakarsak baş başa kaldık." Diyerek gülümsedim ve elimdeki çikolatadan ısırık alması için ona uzattım. Gözlerini ovalayıp duvara yaslanmayı bıraktı, kendine doğru çekmiş olduğu bacaklarını düz bir konuma getirdiğinde ise ben ona hala çikolatayı uzatmaya devam ediyor ve ondan herhangi bir dönüt bekliyordum.
"Aslında... Haklısın. Bu 'baş başa' zamanımızı iyi değerlendirmeliyiz bence, sen ne dersin ha?" kaşları kalkıp yüzüne geniş bir gülümseme yayıldığında çikolatayı ona uzatmayı bırakıp bir ısırık daha aldım. Omuzlarımı kaldırıp indirirken bir yandan da alt dudağımı ne diyeceğimi bilemediğime dair sarkıtmıştım. Çünkü ne demek istediğini pek anladığım söylenemezdi.
Bacaklarımı onunkilerin üzerine atıp duvara iyice yaslandım. Ben ne olduğunu anlamadan kolunu dizlerime sarmış ve hızla beni kendine doğru çekerek kucağına oturmamı sağlamıştı. Ufak bir çığlığı bastığımda dizlerime sardığı eliyle ağzımı kapatıp beni susturdu ki doğru olan sanırım buydu. Eğer tam karşımızdaki oda doluysa biri oradan çıkıp bizi uykusunu böldüğümüz için katledebilirdi.
"Bu da neydi şimdi?" Sol bacağımı diğer tarafa atıp daha rahat bir oturur pozisyon aldım. O, kollarını belime sarmışken ben çikolatadan kalan son parçayı ağzıma atmıştım bile. Başını hafifçe yana doğru eğdi ve "Çikolatan yerine benimle ilgilenmeni istiyorum." Dedi. İster istemez kıkırdamaya başladığımda parmaklarım arasındaki boş paketi gösterip "Bu, tek seferlik bir şeydi. Sen daha çok... Kalıcısın." Dedikten sonra dudaklarına kısa bir öpücük kondurdum. Birkaç saniye sadece birbirimizin yüzlerini ezberlemek istercesine birbirimize bakmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ve seni gerçekten çok özlemişim." Kollarımı sıkıca boynuna sarıp başımı omzuna gömdüm. Sakin nefesleri boynuma çarpmaya başladığında belimi saran kollarını daha da sıkılaştırdı. Dudaklarını boynuma sürtüşünü hissedişim resmen kalbimin anlık olarak durmasına sebep olduğunda kendime gelebilmek için derin bir nefes alıp vermiştim. Bazı anlarda yaptığı en ufak hareket bile beni kendimden geçirebiliyordu.
