Sesi o kadar sakinleştirici ve güzeldi ki... Bir meleğin sesi nasıldır hiçbir fikrim olmasa da buna yakın bir şey olduğuna emindim. O an fark ettim ki ben Ed'e karşı artık bir şeyler hissetmiyordum. 'Hissetmek' kelimesi kesinlikle şu an üzerimde bır...
Selaaam! Fazlaca uzun bir aradan sonra geri döndüm, tabi ne kadar sıklıkla paylaşabilirim bilmiyorum... Umarım Where We Land'ciğimi -bir de beni- özlemişsinizdiiir çünkü ben sizi özledim ^^ Her neyse konuşmamı sona saklıyorum iyi okumalaar!
-
"Teşekkür ederiz çocuklar. Her şey için." Isabella'nın bedenine kollarımı sıkıca sarmam ile birlikte gözlerimi Isabella'nın birkaç adım gerisinde duran Harry'e çevirip gülümsedim, o da bana karşılık verdiğinde Isabella'dan ayrılmış, bedenimi tekrardan Ed'in yanına taşımıştım.
"Teşekkür etmenizi gerektirecek bir şey yapmadık ki, sadece eninde sonunda gerçekleşecek barışmanızı hızlandırmanıza yardımcı olduk." Isabella hafifçe omzunu silkeledi. "Keşke kalsaydınız, fazladan bir odamız var biliyorsunuz. Ayrıca hepimize bütün bir geceyi uyanık geçirtecek kadar yiyecek ve DVD'miz de var."
"Biraz yalnız kalsak daha iyi olacak sanırım. Arayı kapatmamız gereken birçok konu var, değil mi?" Ed'in Harry ile Isabella arasında gidip gelen gözleri cümlesini tamamladığında benimkiler ile buluştu. Hafifçe başımı salladığımda bedenimi kendisine doğru çekip saçlarım arasına kısa bir öpücük kondurdu.
Isabella ve Harry ile tamamen vedalaştıktan sonra evlerinin sokağından metro girişinin olduğu yöne doğru yürüyorduk. "Evet, sonunda baş başa kaldığımıza göre ne yapmak istersin?" dediğinde bakışlarımı etrafta gezdirip aklıma fikir getirebilecek bir şey aradım. Gözlerim birkaç adım ilerimizdeki donut dükkânına takıldığında başımı Ed'e çevirip gülümseyerek konuşmaya başladım.
"Bence oradan başlayabiliriz. Sanırım kendimi biraz şeker komasına sokmak istiyorum da. Daha sonra da içecek bir şeyler alıp sana geçebiliriz. Ne dersin?" Alt dudağımı ağzımın içine alarak bakışlarımı ona odakladım ve yanıt vermesini bekledim. İstediğim onayı almamın ardından ise ellerimizi birbirine kenetleyip onu donut dükkânının olduğu yöne doğru çekiştirdim.
*
Eve geldiğimiz ilk dakikadan itibaren birbirimizden uzakken yaşadığımız her şeyi konuşmuş ve yatmadan önce izleyebileceğimiz güzel bir film bularak onu izlemeye başlamıştık ki filmi tamamen odak noktamız yapabileceğimizi düşünmüyordum. Uzun süredir bir arada değildik dikkatimiz bir müddet sonra dağılacaktı, emindim.
Ed'in parmakları omzumun üzerine düşmüş saçlarımın arasında dolaşırken başımın göğsündeki yerini düzelttim ve elimdeki kadehten büyük bir yudum şarap aldım. Birkaç saniye önce saçlarımda olan eli sırtımdan belime doğru yol izleyip orada yerini buldu.
"Dövmeyi görmek istiyorum." Dediğinde ona yaslanmayı bırakıp kadehi masaya koydum. Her şeyi konuştuğumuzu sanıyordum ama dövme nasıl olduysa arada kaynamıştı.
Gözlerinin içine bakarak "Eğer beğenmezsen, bunu bana söylemeyeceksin çünkü kaldıramayabilirim, tamam mı?" sözlerini söyledim. Bunun sebebi benim dövmeme bayılmış olmam ve Ed'in fikirlerine çok önem veriyor olmamdı. Beğenmediği takdirde fazlasıyla üzülürdüm. Hafifçe kıkırdadıktan sonra başını aşağı yukarı salladı.
Oturduğum yerden kalkıp karşısına geçtim, altımdaki şortu kalça kemiğimin çıkıntısı görünecek şekilde sıyırdıktan sonra tişörtümü bel oyuntuma kadar yukarı kaldırdım. Daha yakından bakabilmek için koltukta bedenini öne doğru kaydırıp bana yaklaştı. Parmaklarını belli belirsiz yıldızların arasında duran kollarını yanlara doğru açmış astronotun üzerinde gezdirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
