Uzayın Gecesi

"Ne yani?"diye sordu Selin koca gözlerini bana dikerek. "Haklıyım. Çek o mavilerini benden."

"Böyle şey için trip mi atılır Selin?" dedim hala ona bakmaya devam ederken.
Oturduğu salıncakta daha hızlı ileri geri gitmeye başladı. "Hah. Sen git o aptal sarışınla sevgili ol o zaman, Aliş." diyerek dudaklarını büzdü imayla. O kendime hakim olamadığım hareketi yapmaya bayılıyordu, ve bunu koz olarak kullanmasını da iyi biliyordu.

Saat gece yarısına geliyordu, ve biz Selin'le parkta oturmuş, salıncakta sallanıyorduk. Burası acılarımızı paylaştığımız, aynı sırada da çocuk olduğumuzu hissettiğimiz tek güzel yerdi.

Bakışlarımı Selin'den ayırıp gökyüzüne diktim. "Yapma be yıldızım. Bilmiyorsun sanki gözümün senden başkasını görmediğini."

Selin'in bakışlarını bana çevirdiğini hissettiğimde ona döndüm gülümseyerek. "Olsun. Bakma yine de başkalarına. Mavilerin, sadece benim gecelerimde parlasın." dedi sallanmayı durdurup. Ayağa kalktı ve banka oturdu. Bende yanına gittim.

Güzel suratını avuçlarıma alıp alnımı alnına yaslayarak konuştum. "Sen benim çocuk yanımı ortaya çıkaransın Selin. Hayatta tek sevdiğimsin sen. Şu dünyadaki korktuğum tek şey seni kaybetmek." Nefesimi üzerine üflediğimde ürperdi, gülümseyerek gözlerini kapadı.

"Biliyorum Mavi." dedi. "Şaka yapıyordum zaten şapşal, hiç küser miyim ben sana?" dedi kendimi kaybettiğim gülüşüyle beraber sonra. Burnuna dokundum bende gülerek.

"Gece gözlüm." dedim gözlerimi kapayıp titrek bir nefes verirken.

"Ali." dedi o da aynı şekilde ve duraksadı. "Uzayına hapset beni. Kaybolmak istiyorum o sonsuz boşlukta."

Dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Ellerini yavaşça sakallarımda gezdirdiğini hissettiğimde, bir kez daha ne kadar şanslı olduğumu düşündüm.

Biz Uzay ve Gece, Ali ve Selin'dik. Gökyüzündeki birbiri için parlayan iki yıldızdık. Birimiz ışığını kaybederse, diğerimiz de sönerdi. Birbirimize aittik.

Zordu, biz olmak çok zor olmuştu. Kendi hikayemizi başkaları yazmıştı bizim hep. Başkaları silip, karalamıştı hayatımızı. Ama artık izin vermeyecektik. Bizim hikayemizde, sadece iki çocuk ve onların aşkları vardı. Kalbi kırık iki çocuk ve kendini teslim ettikleri duyguyla birbirine hiç ayrılmayacakmışçasına kenetlenen iki yıldız.

Peki ya bu sonsuzlukta kim galip gelecekti?

O iki yıldız, uzaya beraber çıkabilecek miydi?

Yoksa birbirine parlayan yıldızlar bir gün sonsuzlukta sönecek miydi?