(POV Brooke)
Hier moet het zijn. Dit is mijn toekomstige huis. Vanaf nu woon ik hier. Alleen, zonder familie, geen vrienden, helemaal alleen. Ik heb geen ouders meer en mijn familie wilt mij niet opvangen. Ze vinden het te gevaarlijk voor mij. Hun zijn ook spionnen net als mijn ouders waren. Mijn ouders zijn vermoord door drugshandelaren die ze op moesten pakken, maar zoals je al verwachtte is dat dus niet gelukt. Ze wisten dat het een risicovol beroep was en het niet handig was om een kind te nemen, maar ja toch sta ik hier, niet waar?
Vanaf jongs af aan heb ik al spion les gehad. Zo noemden mijn ouders dat. Ze wouden dat ik mijzelf kon verdedigen in noodgevallen en als ik er alleen voor sta, en ik sta er momenteel ook alleen voor. Mijn ouder werden vermoord toen ik ongeveer 14 was. Sinds dien woon ik in een pleeghuis, maar omdat ik nu 17 ben en oud genoeg ben om op kamers te gaan moet ik daarheen. En als ik eerlijk moet zij wil ik niet weg. Hier had ik nog mensen om mij heen ook al gaf ik daar nooit aandacht aan. Ik was alleen maar bezig met plannen en met trainen. Ik moet fit blijven voor als ik ze tegen zou komen. Hun weten niet wat er gaat gebeuren als ze voor mijn neus staan. Hun zouden hetzelfde lot als mijn ouders ondergaan. Dood. Ik zal daar persoonlijk voor zorgen.
Sinds een paar maanden heb ik mij meer open gesteld, maar ik liet nog steeds niemand toe in mij leven. De baas van mij ouders weet ook dat ik een spion ben. Hij heeft mij al wel wat missies gegeven om er voor te zorgen dat ik ook blijf trainen en het ook echt doe. Ik moet nu in een soort huisje wonen samen met iemand. Ik heb geen idee wie het is, maar oké. Ik zal die persoon vast niet mogen of vertrouwen.
Sinds die missie vertrouw ik niet veel mensen. Ik heb nog maar één missie gehad en die ging gelijk fout. Ik moest een vriendin van iemand spelen en zo informatie uit hem krijgen over zijn vriend. Helaas is het niet gelopen zoals het had moeten zijn. Hij heeft mij bijna aangerand.
Mijn baas heeft toen hij te horen heeft gekregen wat er gebeurt was mij gelijk daar weggehaald en nu sta ik voor een jaar stil, zoals ze dat noemen. Ik mag dus niet meer op missies. Ik heb dus alle tijd om mijn plannen te perfectioneren. In dit 'huisje' , zou ik het zo maar noemen, want het is namelijk geen flat of zo. Gewoon een huisje. Daar kan ik makkelijk in alle rust alles bedenken. Er stoort mij vast niet. Ik hoop dat er een slot op alle deuren zit, want ik sluit mijzelf altijd op zodat niemand bij mij in de buurt kan komen en mij gewoon met rust laat. Ik loop het grind op naar de duur.
Mijn koffer sleur ik achter mij aan. Stiekem hoop ik dat er niemand is en dat ik ergens anders heen moet. Ik moet hier ook naar school. Gelukkig is da niet heel erg ver weg. Het is makkelijk loop afstand. Ik denk zo'n 10 minuten lopen. Valt best mee. Ik kan dan ook gelijk joggend naar school heb ik mijn ochtend sport alweer gedaan. Zo houd ik mij conditie. Als ik boos ben of niet goed gehumeurd moet ik ook altijd rennen. Zo kan ik mijn hoofd leeg halen. Of ik moet ergens tegen aan rammen. Jammer dat een sport school hier niet op loop afstand is. Ik zou het best fijn vinden als ik er snel heen kon en mijn agressie er af kan slaan.
Ik sta nu voor de deur en wacht een paar tellen. Hier start dan een nieuw hoofdstuk van mijn leven. Nu maar hopen dat ik niet zo'n hypere huis genoot hebben. daar sta ik echt niet op te wachten. Ik had haar dan gelijk vastgebonden aan een stoel met duck tape op haar mond.
Ik druk op de bel en er gaat een deuntje af. Ik hoor wat gestrommel naar de deur komen en als de deur open gaat komt er en jongen in beeld. Hij heeft bruin haar en grijze ogen. Hij ziet er best gespierd uit. Dit is vast niet mijn kamergenoot. Zijn ogen vinden de mijne en een grijns siert zijn lippen.
"En wat doet deze schoonheid hier voor mijn stoep?" Vraagt hij. Weer zo'n jongen. Ik rol met mijn ogen en zucht. "Je huisgenoot." zeg ik verveeld. "Ben jij mijn huisgenoot?" Vraagt hij. "Nee daarom sta ik hier met een koffer." Zeg ik sarcastisch. Hij doet een stap opzij zodat ik er langs kan. Ik loop door de gang heen terwijl die gast de deur sluit. Ik doe de deur open die zo te zien lijd naar de woonkamer. Ik neem plaats op de bank en wacht ongeduldig. Ik ben niet zo'n geduldig persoon. Die gast waarvan ik de naam nog niet weet neemt op de stoel voor mij plaats.
"Wat is je naam?" Vraagt hij uiteindelijk. "Brooke." Geef ik als kort antwoord. Hij knikt. Zo te zien weet hij niet wat hij met mij aan moet. Hij is vast gewend dat alle meisjes zo met hem hadden gezoend. Nou no thanks. "Ik heet Jace. Waarom kom je hier wonen?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Daarom." antwoord ik kort.
Hij hoeft niet mijn hele leven te weten. Hij hoeft niks van mij te weten. Ik ken hem amper en al kende ik hem jaren zal hij het niet weten. Ik vertrouw geen enkele persoon en al helemaal geen jongens of mannen. Niemand weet wat er in een hoofd omgaat van mensen. En aangezien ik sneller een man een pistool zie vasthouden dan een vrouw, vertrouw ik hun minder snel of gewoon helemaal niet.
"Waar slaap ik?" Vraag ik hem nu. "Je kunt best bij mij slapen. Zou vast heel gezellig worden." Zegt hij met een knipoog. Ja dag, dat doen we niet. "Of?" Wijs ik hem af. "De kamer daar tegenover is ook nog vrij. Daar staat een bed, daar kun je slapen." Mompelt hij. "En waar is die kamer." Vraag ik ongeduldig. Jace geeft mij een teken dat ik mee moet lopen wat ik ook doe. Ik neem alvast mijn koffer mee zodat ik alles gelijk klaar kan leggen. We komen an bij een kamer die hij vervolgens open doet. De kamer staat helemaal leeg op een bed na. Ik leg mijn koffer op het bed neer en draai mij om naar Jace die in de deur opening staat te staren. Ik geef hem een vragende blik.
"Wat is er?" Vraag ik hem op een geërgerde toon. Hij schrikt wakker en er siert weer een grijns op zijn gezicht. Ik zucht. "Ga je nog weg of wat?" Vraag ik hem bot. "Je bent niet zo gesteld op mensen of wel?" Vraagt hij mij. "Gefeliciteerd. Wat wil je nu als prijs?" Vraag ik hem sarcastisch. "Een kusje." "Dacht het niet. Zoek buiten maar een slet die dat wil." Zeg ik en doe de deur voor zijn neus dicht. "Zie je bij het eten!" Roep ik nog naar hem. Zo nu kan ik eindelijk mijn kamer verkennen.
Ik merk een deur op in de hoek van de kamer. Als ik daar doorheen was zag ik dat het een badkamer was. Toen ik terug de kamer in kwam zag ik nog een kamer. Wat zou daar achter zitten? Ik loop naar de deur en daar achter zit gewoon een lege ruimte. Precies goed. Hier kan ik al mijn plannen ongestoord maken en me afzonden van de rest.
"Eten!" Hoor ik Jace roepen vanuit de woonkamer. Ik heb alles al gesorteerd en heb de kledingkast voor de deur gezet naar de andere kamer alsof die er nooit was. Alle papieren die ik heb voor mijn plannen en mijn spion gedoe heb ik daar ook verborgen. De sleutel van de deur heb ik aan mijn ketting vast gemaakt. Zo raak ik hem nooit kwijt. Ik loop het kamertje uit en check alles nog voor ik de deur sluit en de kast ervoor zet. Ik loop mijn kamer uit en ruik de geur van pizza. Lekker.
Ik loop de keuken in en zie Jace bezig is met de pizza te snijden. Hij merkt mij op en draait zich met een lach om. Hij stopt met lachen als hij merkt dat ik niet terug lach. Ongemakkelijk geeft hij mij mijn bord en ik loop de woonkamer in. Ik eet stil mijn pizza op en kijk naar de tv.
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
Het mensen,
Het eerste hoofdstuk al. Dat is best snel gegaan. Ik kon gewoon niet wachten om hem online te zetten. Ik heb er zelf het geduld niet echt voor. Ik ben vooruit gaan werken sinds ik boek 3 heb afgerond. Ik heb een upload schema bedacht waardoor ik gewoon op mijn gemakje verder kan schrijven en er zeker van ben dat jullie je hoofdstukken krijgen.
Ik heb mijzelf voor genomen om altijd meer dan 1000 woorden per hoofdstuk te schrijven. Ik ben momenteel bij hoofdstuk 35 en het is nog steeds zo. Ik heb tot nu toe nog geen èèn hoofdstuk onder de 1000 woorden. Ik hoop dat jullie dat leuk vinden :)
Het schema is: Maandag, Woensdag en zaterdag. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden en benieuwd zijn naar het verhaal. Laat het vooral zien met een stem en comment iets als je dat wilt.
-xxx- zoeloe_shadow
JE LEEST
She is a spy? (Voltooid)
Mystery / Thrillerbeschrijving: "Wat heeft jou zo gemaakt?" Vraagt hij plots. Ik sta verbaasd van zijn vraag. "Was het die gast die je aan de telefoon was? Je vriendje?" Vraagt hij verder. "Nee en hij is verdomme mij vriendje niet! Snap dat nou eens!" Roep ik gefrust...