She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 17

(POV Brooke)

"Wat the hell is dit! Wat gebeurd hier! Of wat is hier gebeurd!" Hoor ik iemand schreeuwen. Ik schrik wakker en val bijna op de grond, maar doordat Jace mij stevig vast heeft val ik net niet. Slaperig kijk ik voor mij uit naar de persoon die er riep. Hoe komt er eigenlijk iemand binnen? Ik word naar die persoon toe getrokken en slaak een geschrokken gilletje. Ik kijk op en zie dat het Dave is.

"Gast ik mag je, maar zodra je dicht bij Brooke in de buurt komt zie ik je als een gast die haar wilt hebben. En die mensen haat ik. Die wil ik het lieft neer knallen. Op de schietbaan was de enige keer waarbij je je armen om Brooke heen kon doen." Waarschuwt hij Jace.

"Ik deed niks bij haar en ik zal ook niks bij haar doen zolang zij dat niet wilt." Zegt hij en doet zijn handen omhoog ter overgaven. "Hij deed niks. We hadden een discussie." Leg ik Dave uit. "Waarover?" Vraagt Dave mij met opgetrokken wenkbrauwen.

"Ik had officieel de bank geclaimd, maar Jace wou ook op de bank. Dat kon niet omdat ik de hele bank in bezet had genomen. Hij pakte mijn enkel en sleurde mij van de bank. Vervolgens nam hij zelf de hele bank in beslag en omdat ik hem daar niet weg kon krijgen ben ik op hem gaan liggen als protest. Het hielp alleen niet, want hij bleef. Ik dreigde een paar keer er af te vallen, maar Jace hield mij vast zodat dat niet zou gebeuren. Er is dus niks gebeurd. Waarom maak je je altijd zo snel druk als het om mij gaat?" Vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op.

"Ik heb je ouders beloofd om voor je te zorgen en behandelen alsof je echt familie van mij bent. Ik wil je niets liever dan beschermen tegen alles wat op je pad komt. Ik kan er gewoon niet tegen als je bij een jongen bent die ik niet ken. Ik weet hoe jongens kunnen zijn, want ik ben er zelf èèn. Er zijn maar weinigen die nog respect hebben voor een meisje." legt hij mij uit.

"Er zal mij niks overkomen. En je hoeft mij niet altijd te beschermen. Ik moet het toch ooit alleen doen?" Hij knikt en trekt mij even in een knuffel. "Als jij hem vertrouwd, vertrouw ik op jou en zal hem niks doen. Hé en als je hem vertrouwd en het wil doen, doe het wel veilig." fluister hij zacht in mijn oor. Ik voel al mijn bloed naar mijn wangen lopen van schaamte. Jace kijkt mij vragend aan toen Dave weg was.

"Wat zei hij waardoor je je zo erg schaamde." Vraagt hij mij nieuwsgierig. "Niets, laat maar." Zeg ik snel en claim de bank weer. "Kom we gaan sporten. We eten daarna wel pizza." zegt hij en heeft de sport tassen al klaar staan. "Heb je haast of zo?" Vraag ik.

"Ik wil wel is zien hoe zo'n meisje als jij sport. Komt zelden voor hier namelijk. Ik heb je wel is eerder zien sporten, maar nooit goed. Ik kon er namelijk niet bij staan helaas. Ik had het graag willen zien." Grijnst hij. "Wacht maar als we tegen elkaar moeten, dan ga ik sowieso winnen." Zeg ik met een ondeugende glimlach.

"Oh ja?" Vraagt hij. Hij trekt mij naar zich toe en slaat zijn armen om mij heen zodat ik tegen hem aangedrukt zit. Ik trek mij er dit keer niks van aan en blijf eigenwijs. "Ja dat weet ik zeker. Je kunt me nu wel weer los laten." zeg ik en kijk hem aan.

"Nee ik vind dit wel prettig. Zo kan ik uren blijven staan." Zucht hij. "Maar ik niet. Ik heb veel te trainen, dus jij moet mij helpen. Of wil je dat ik een flut spion word?" Vraag ik en doe alsof ik verdrietig ben. "Jij kan nooit een flut spion worden. Daar ben je te goed voor." Zegt hij en houd mij strakker vast.

"Kom we gaan." Zeur ik na wat minuten. Als hij zo niet reageert weet ik wel een andere manier om te ontsnappen. Ik geef hem snel een kusje op de wang en hij verstijft even van mijn plotselinge actie. Daardoor kan ik snel uit zijn amen ontsnappen. Ik loop naar de auto toe en acht daar op hem.

"Kom je nog slome!" roep ik naar hem als hij er nog steeds niet is. Hij komt al snel aanliprn met een verwarde blik. Hij start de auto en we rijden naar de sport school.

Het verbaasd mij dat het groepje jongens er niet zijn. Misschien zijn ze naar een feest of zo. Niet dat mij het echt veel boeit of zo, maar het is wel handig om Cole in de gaten te houden. Het is makkelijk dat hij op de zelfde plekken is als waar ik ben. Zo kan ik zonder dat hij het door heeft hem in de gaten te houden.

Na een harde training heb ik snel even gedoucht en zitten we in de auto voor de terug reis. "Jij bent echt net een vecht machine, niet normaal." Complimenteert Jace mij. "Dank je?" zeg ik meer vragend dan zeggend.

Als we thuis zijn ren in snel de kamer in en spring op de bank. Ik ga liggen om mijn rug en kijk naar het plafon. Mijn armen heb ik boven mijn hoofd liggen omdat ik dan nog meer plek in neem. Jace komt binnen en zijn blik valt al snel op mij.

"Je hebt echt je belofte gehouden." Zegt hij grinnikend. Ik knik. "Ik houd mij altijd aan mijn beloftes." Zeg ik gemeend. Ik houd me echt aan elke belofte die ik maak. Ook al is het van jaren geleden of recent. Hoe erg die ook is of hoe simpel. Ik houd mij er altijd aan.

"Heb je wel een beetje pech, want ik hou mij er ook altijd aan." Ik kijk vragend naar hem. Het word al snel duidelijk als hij over mij heen gaat liggen. Zijn armen steunen naast mijn hoofd zodat niet al zijn gewicht op mij valt. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en hij in de mijne. langzaam komt zijn hoofd dichter bij de mijne.

Na een paar seconden voel ik zijn lippen op de mijne. Onze ogen zijn al gesloten en ik laat mij gewoon gaan. Ik kus hem gewillig terug. Jace lacht tegen mijn lippen aan, omdat ik hem niet weg duw en hem nu wel toe laat. Hij likt zacht met zijn tong over mijn lippen voor toestemming, maar die geef ik niet. Na een paar keer geprobeerd te hebben geeft hij het op. Ik trek hijgend terug vanwege adem te kort. Ik kijk Jace in zijn ogen aan. Zijn ogen glinsteren van geluk. Hij drukt al snel zijn lippen weer op de mijne. Hij vraagt weer om toestemming die ik hem dit keer twijfelend geef.

Ik weet niet wat ik aan het doen ben of waarom, maar het voelt gewoon goed. Ik vertrouw hem.