She is a spy? (Voltooid)

hoodstuk 52

(POV Brooke) 

Plots voel ik 2 armen om mij heen. Ik kijk op en zie dat het Dave is. Hij tilt mij op zijn schoot en ik omhels hem stevig. Mijn hoofd leg ik in zijn nek holte en huil het uit.

"Shhh. Je hebt het goed gedaan." Sust hij mij.

"Wat als hij nooit meer terug komt? Wat als hij klaar met mij is?" Vraag ik tussen het huilen door.

"Dat doet hij niet. Je bent veel te mooi om te laten gaan. Je bent met èèn woord te beschrijven. Geweldig. Je komt voor jezelf op. Daar is niks ergs aan. Hij heeft zijn verdiende loon gekregen. Hij moet het maar gewoon vertellen en niet tegen je liegen." Zegt hij geruststellend. Ik knik en ga wat naar achteren zitten zodat ik hem kan zien. Hij veegt mijn tranen weg en drukt een kusje op mijn voorhoofd.

"Brooke je weet dat ik het je niet kan vertellen toch?" Vraagt hij aan mij aarzelend. Ik knik.

"Ik heb gezegd dat hij pas terug mag komen als hij bereid is de waarheid te vertellen. Ik heb beloofd het niet aan jou te vragen. Ik wil het namelijk uit zijn mond horen. Als jij het zou zeggen zou hij eronder uit komen en dat gun ik hem niet. Nu maar hopen dat hij wel terug komt." Zucht ik.

"Tuurlijk komt hij terug. Hij woont hier ook dus hij heeft eigenlijk ook niet veel keus." Zegt Jeon die naast mij en Dave is komen zitten. Hij legt troostend een hand op mijn rug en wrijft geruststellend. 

"Ga maar slapen je bent vast heel moe van alles wat er is gebeurd." Zegt Dave en tilt mij op. Hij zegt nog iets tegen Jeon en laat hem achter in de woonkamer als hij een knikje geeft als goedkeuring. Dave brengt mij naar boven en legt mij onder de dekens neer. Als ik goed lig  plant hij een kusje op mijn voorhoofd.  Hij wilt zich weer omdraaien en weglopen, maar ik houd hem tegen. 

"Ga niet weg." Zeg ik met een zachte en gepijnigde ondertoon.

 "Ga maar slapen Brooke. Je hebt het nodig." Zegt Dave geruststellend. 

"Nee, ik heb jou nodig." Fluister ik zacht, bijna onhoorbaar. Dave snapt wat ik bedoel en  trekt zijn kleding uit behalve zijn boxer en gaat achter mij leggen. Hij legt een arm om mij heen en ik kruip tegen hem aan. Dave draait geruststellend rondjes met zijn vinger over mijn buik. Ik slaak een tevreden zucht. 

"Bedankt." Zeg ik en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. Na en aantal minuten val ik in slaap.

*Volgende ochtend*

Ik word wakker doordat iemand mij voorzichtig wakker schud. Ik open voorzichtig mijn ogen vanwege het felle licht. Ik kijk slaperig voor mij uit en zie Jeon gehurkt voor mij zitten. Ik kijk hem vragend. 

"Ik moest je wakker maken van Dave als hij nog niet wakker was geworden. Je hebt vandaag school. Ik zal maar wel gaan. Je bent er een week niet geweest. Ze hebben gister avond nog gebeld en ik heb gezegd dat je heel ziek was en vergeten was je af te melden door alle chaos." legt hij uit.

 Ik knik en wil opstaan, maar ik word weer naar beneden getrokken door de zware arm van Dave. Ik zucht verslagen. Ik probeer het nog is en als het mij  bijna is gelukt spant Dave zijn arm spieren aan en trekt mij tegen zich aan. Hij mompelt iets wat ik niet goed kon verstaan.Hij opent zijn ogen en kijkt mij aan. 

"Goedemorgen." Mompelt hij met een ochtendstem. 

"Ook goedemorgen. Kan je me los laten. Ik moet nog wel naar school." Zeg ik grinnikend 

"Geen sprake van. Jij blijft vandaag hier bij mij liggen." Mompelt hij en houd mij stevig vast. Jeon staat er alleen maar geamuseerd bij. 

"Kan je mij misschien een handje helpen?" Vraag ik hem met opgetrokken wenkbrauwen.

"Nee ik sta wel goed hier eigenlijk. Dit ziet er nog wel leuk en grappig uit. Nooit gedacht dat ik mijn zusje samen met mijn beste vriend in èèn bed zou zien liggen." Zegt hij met een grijns. Ik rol zuchtend met mijn ogen. 

"Dan maar geen school, maar denk maar niet dat ik hier de hele dag ga liggen. Ik wil wel iets gaan doen. Ik wil niet de hele dag je knuffel zijn eigenlijk." Zeg ik als excuus. 

"Maar mijn knuffels zijn altijd geweldig. Ik snap niet waarom jij dat niet wilt zijn. Ik zorg er goed voor." Grapt hij en houd mij nog steviger vast. 

" Nou als je je knuffels altijd zo wurgt hoef ik dat niet. Laten we even naar de stad gaan." Stel ik voor. Jeon knikt instemmend en Dave maakt een instemmend geluidje. 

"Oké baby. Je kunt mij nu wel los laten." Zeg ik en probeer zijn armen om mij weg te halen. 

"Nu je mij beledigt hebt laat ik je dus echt niet meer gaan. Ik was net van plan je los te laten, maar je hebt het nu zelf verpest. Eigen schuld." Zegt Dave uitdagend.       

"Dave laat me los." Zeg ik nu streng. 

"Goed." Mokt hij en laat mij boos los. Ik stap uit bed en hurk bij hem neer. 

"Niet zo boos doen." Zeg ik en knijp in zijn wangetje alsof hij een baby'tje is. 

"De wereld is te mooi om boos te zijn. Ik kan vaak genoeg je knuffel zijn. Kom nu met je luie reed van het bed af en maak je klaar voor de stad. Je hebt maximaal een half uur. Succes. Wij wachten beneden wel op je." Zeg ik en loop samen met Jeon naar beneden. We ploffen neer op de bank en ik zucht.                                                            

"Je weet dat je veel vragen gaat krijgen op school hè?" Vraagt hij mij. 

"Ja dat weet ik. Dat boeit mij eigenlijk ook niet echt. Het enige wat mij nu dwars zit is dat ik Cole tegen moet komen. Ik heb geen idee wat hij gaat doen. Mij negeren? Proberen contact te maken? Doen alsof er niks is gebeurd? Sinds die avond dat ik weg ging heb ik niks meer van hem gehoord wat ik eigenlijk best fijn vond. Ik weet niet of ik nu nog normaal tegen hem kan gaan praten na wat er is gebeurd." Zucht ik. 

"Ik kom ook bij je op school dus ik houd je in de gaten. Ik moet vandaag dus wel naar school. Nadeel van spion zijn is dat je vaak weer terug moet naar school. Jij gaat dus samen met Dave shoppen en ik moet op school zitten. Ik houd die Cole wel even in de gaten voor je." Zegt hij met een knipoog. Ik grinnik licht door zijn woorden. 

"Ik ben klaar." Hoor ik iemand achter ons zeggen en ik draai mij om. Dave staat al helemaal aangekleed. 

"Oke nu moet je nog op mij wachten. Je deed er geen halfuur over." Zeg ik bestraffend. 

"Nee juist nog korter. Nu kan jij er langer in." zegt hij als smoesje. 

"Ja dat zal wel." Zeg ik en rol mijn ogen. Ik ren naar boven en maak mij klaar. Als ik klaar ben loop ik de trap af.

"Klaar om te gaan?" Vraag ik. Hij knikt en staat op. We lopen naar zijn auto en stappen in.

"Let's go."