She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 55

(POV Brooke)

Na school sta ik zoals beloofd bij de auto van Cole. Hij moest nog even blijven zitten van de docent. Vraag mij niet waarom want dat weet ik niet. Het boeit mij eigenlijk ook niet. Ik zit wat verveeld op mijn telefoon wat spelletjes te spelen. Plots word mijn telefoon uit mijn handen gehaald en word ik aan mijn pols mee gesleurd.        

"Gast laat me los!" Roep ik naar hem. Hij draait zich om en nu pas heb ik door dat het Jeon is.  Voor ik actie kan nemen word ik over zijn schouder heen gegooid. 

"Laat me los!" Roep ik naar hem, maar hij negeert mij compleet.  Ik sla boos op zijn rug. Als ik mijzelf een beetje omhoog duw en naar achter kijk zie ik dat hij naar zijn auto loopt.

Ik weet zijn plannetje nu al. Hij wilt mij weer mee naar huis nemen en zorgen dat ik niet nog is weg ga.   

"Gast ik ga niet meer terug! Ik weet dat hij daar is. Als je wilt dat er mensen blijven leven moet je mij daar nu niet heen brengen!" Roep ik woest. 

"Laat haar los!" Hoor ik Cole roepen. Ik kijk op en zie Cole woest deze kant op komen. Ik stoot snel met mijn knie hard tegen Jeon's zijn borst aan waardoor hij mij wel los moet laten vanwege de klap en de pijn. Ik val neer op de grond en ik zie dat Cole uithaal naar Jeon. Jeon ontwijkt hem makkelijk en pakt zijn pols vast die hij omdraait. Cole probeert uit zijn greep te ontsnappen,  maar heeft geen nut. Hij is machteloos. Hoe meer hij tegenstribbelt hoe meer pijn hij ervaart. Ik sta snel op en pak Jeon tussen zijn nek en schouder vast. 

"Sorry." Zeg ik en zet mijn nagels er in. Ik voel dat hij verlapt en laat hem los. Hij valt zwak op de grond.

Ik heb dit geleerd van mijn vader. Als je op een speciaal plekje tussen zijn nek en schouder knijpt dan verlamd hij voor een tijdje. Niet zo lang. Ik denk 5 minuten of zo. Cole draait zich verward op doordat hij plots los is. 

"Brooke hoe kun je?" Vraagt Jeon aan mij gebroken.

"Je viel hem aan." zeg ik kalm. 

"Nee Brooke hij viel mij aan. Draai de rollen nu niet om." Sist hij. 

"Omdat jij mij niet los wou laten. Het was je ook bijna gelukt." Spot ik. Cole kijkt ons vragend en verward aan. Hij weet natuurlijk niet wie hij is en wat hij hier doet. 

"Ik leg het je ooit wel is uit." zeg ik tegen hem en ligt mijn blik dan weer op Jeon. 

"Jeon flik dit nooit meer. Ik zweer dat je er dan anders vanaf komt. Het spijt me dat het op deze manier moet. Geef mij gewoon wat tijd!" Roep ik gefrustreerd en draai mij om. Ik loop op een stevige pas naar Cole zijn auto toe. Ik hoor nog voetstappen achter mij wat betekend dat Cole achter mij aan komt. Ik geef er geen aandacht aan en stap de auto in als Cole die geopend heeft.  In stilte rijden we naar huis. 

"Wat was dat zonet? Waarom droeg die gast je naar zijn auto toe?" Vraagt Cole na een tijdje stilte. We zitten inmiddels thuis op de bank. 

"Niks laat het gewoon los." Antwoord ik hem stug. Ik voel Cole zijn blik op mij branden, maar ik schenk er geen aandacht aan tot ik plots naar achter word geduwd tegen de bankleuning aan. Ik kijk op en zie dat Cole heel dichtbij is. Iets te dichtbij voor mijn doen. Hij hangt over mij heen en steun met zijn handen naast mijn schouder op de bankleuning. 

"Cole ga van me af." Antwoord ik kalm. Cole schud eigenwijs zijn hoofd. 

"Brooke ik ga niet van je af voor dat je me alles uitlegt. Het maakt je duidelijk kapot. Ik wil weten wat er die avond is gebeurd. Die avond toen ik je schreeuwend tegen kwam in het park.  Dat je vannacht hebt zitten schreeuwen in je slapa. Alles." Zegt Cole bijna smekend. Ik schud eigenwijs mijn hoofd. Cole gaat nog dichter tegen mij aan zitten.