She is a spy? (Voltooid)

hoofdstuk 58

(POV Brooke)

Het is inmiddels al avond. We zijn alweer thuis. Alles is geregeld. Ik heb alles uit gepraat met Blake en de rest. Het is nog steeds uit tussen mij en Blake. Best logisch aangezien ik weer iets heb met Cole. Cole zit de hele tijd nerveus op de bank. Ik word bijna gek van hem. Dan staat hij weer op. Loopt een rondje en gaat weer zitten. En dat herhaald zich de hele tijd. Als jij hier in mijn plek zou zitten  zou je ook echt gek worden hier van. 

"Kan je niet gewoon rustig blijven zitten. Nog even en ik word gek van je en dan niet op de goede manier." Zeg ik lichtelijk geïrriteerd. Cole zucht en en laat zich weer op de bank zakken. 

"Dank je." Zucht ik. 

"Brooke weet je zeker dat je plan gaat lukken? Wat nou als het niet lukt en we de klos zijn? Dat het plan anders verloopt dan dat je gedacht had? Wat als-" Ratelt Cole. Ik doe mijn hand voor zijn mond zodat hij stopt met dat geratel. 

"Heb is wat vertrouwen in mij zeg." Zucht ik. 

"Sorry." Mompelt Cole zacht.  

"Geeft niks." Zeg ik en geef hem een kusje op mijn wang. 

"Ik weet al hoe je mij kan kalmeren." Zegt Cole hees en grijnst breed naar mij. Ik schud lachend met mijn hoofd. 

"Sukkeltje." Zeg ik lachend. 

"Maar ik ben wel jouw sukkeltje." Zegt hij  met een grote glimlach. 

"Altijd." Zeg ik en druk vervolgens mijn lippen op de zijne. Cole gaat mee in de kus die langzamerhand een zoen wordt. Cole trekt mij op zijn schoot en slaat zijn armen om mij heen waardoor hij mij nog dichter tegen zich aan drukt. Ik woel met mijn handen door zijn haar heen. Ik hoor Cole licht kreunen tijdens de zoen. 

Ik verbreek de kus en werp een blik op de klok. Half 8. We moeten maar is gaan. We willen natuurlijk niet te laat komen voor een leuk avondje. 

"Zullen we gaan?" Vraag ik Cole. 

"Het is heus nog niet de tijd om te gaan. Er is nog genoeg tijd dus kom maar weer gewoon terug op mijn schoot." Zegt Cole met een pruillipje. 

"Je rekt alleen maar tijd. Dat is vast je plan. Expres te laat komen en mij toch nog hier houden. Nou sorry vriend, maar dat gaat niet werken." Zeg ik grinnikend en loop door naar de gang. Onderweg pak ik nog de auto sleutels. 

"Je hebt een minuut om buiten te komen!" Roep ik nog naar hem. Ik hoor een harde zucht van Cole wat aangeeft dat hij opgeeft. Een tevreden glimlach ziet mijn lippen en wacht bij de auto. Ik doe alvast de deur open en ga aan de bestuurders kant zitten. Ik zie Cole naar buiten komen en kijkt mij verward aan. Ik wenk hem dat hij naast mij met komen zitten. Hij doet twijfelend wat ik vraag en gaat aan de bijrijders kant zitten. Ik start de motor en rijd de oprit af. 

"Brooke je hebt toch geen rijbewijs?" Vraagt Cole met een trillende stem. 

"Wat heb jij toch? Waar is je vertrouwen in mij gebleven. Je doet al de hele dag zo. Ik ben niks voor niks een getrainde spion. Natuurlijk kan ik autorijden. Ik ben voor alles getraind." Zeg ik luchtig. Cole lijkt al iets meer te ontspannen. 

We komen aan op de juiste locatie. Ik zie de bende al staan. Ze staan ongeduldig. Tijd om ze eens even uit te gaan dagen. "Brooke weet je het zeker? Je kunt je nog verstoppen in de auto. Ik regel het wel gewoon oké?" Zegt Cole vluchtig. 

"En nu stop je verdomme! Je denkt de hele tijd dat mij dit niet lukt. Dat er iets fout gaat. Er gaat niks fout!" Roep ik gefrustreerd. Cole kijkt mij geschrokken aan. 

"Kom we gaan. Je kunt ze niet laten wachten." Zeg ik al iets kalmer. Cole knikt wat verward en stapt ook de auto uit. 

"Pak jij de lading?" Vraag ik Cole. Hij loopt al naar de kofferbak toe en haalt de krat er uit. We lopen samen naar de anderen toe die on ongeduldig aan kijken.