He, sen çok biliyon

Ben, bu dünyaya; "Elalem ne der?" düşüncesiyle gelmedim.

Şerefsizsin çünkü, yaparsın! adlı hikayeme de göz atabilirsiniz, benzer türden ve esprilerle dolu!

Ağır konuştuysam, sustuklarıma say.

-SANCAK

Sözlerin verdiği rahatlık ve şarkıdaki müzik tonlarındaki huzur beni gitgide uykuya doğru sürüklemiş olacakki, muavinin mikrofondan bağırdığı o incecik sesiyle irkildim, "Sayın yolcularımız, otobüsümüz konaklama yerine varmıştır, otuz dakika mola verilecektir. Lütfen değerli eşyalarınızı yanınızdan ayırmayın." Gözlerimi hafifçe araladım, otobüslerdeki klima, lüx kafelerden de fazla sert sanırım, götüm donmuş uyurken. Birde göbeğim açık olunca, hafif bir titreme hissettim. Ama bir saniye! Ben birinin kolunda uyuyorum ve tek başıma yolculuk yaptığımı düşünürsek, annem değil! Hızlıca kafamı kaldırıp yanımdaki kolunda ağrı dağı hissi veren kaslı çocuğa baktım, oda yeni uyanıyordu sanırım. Kollarını hafifçe gevşetti, sağ kolunu hareket ettirmek istediğinde suratı değişmişti! Çocuğun kolunu ağrıttım galiba. Hafifçe öksürüp, çok mahçup ve bir o kadar tatlı bir ses çıkarmaya çalışarak;

"Şey, be-ben çok özür dilerim." suratımın kızardığına yemin edebilirim. Esmer ve al al yanaklar, çocuk bana kim bu orman kaçkını der gibi bakacak sanırım, bakıyor, bakıyor... Baktı! Esnemesi bittikten sonra bana döndü, "0" surat ifadesi ve dümdüz bir sesle;

"Sorun değil, tek yolculuklara alışık değilsin sanırım?" ellerini birleştirip kıtlattı ve koltuğa düzgünce oturdu.

"Ha-hayır, ikinci yolculuğum. Ben tekrar özür dilerim, çok afedersiniz. Müziğin şeysine dalınca, şey olmuşum." Geri zekalısın Morruj, şeysine dalınca şey olmuşum nedir? Dil anlatım 3, edebiyatın 4, gerçi dil anlatım 69'dan 3 ama... Lanet kadın! Bak gine sinirlendim. Fazla not versen maaşından mı kesiyorlar? Sakinleş, sakinleş... Bu yaptığım uyumsuz replik iyice rezil olmamı sağlamıştı. Ayy, acaba kendimi şurdan geçen arabanın altına mı atsam, ne yapsam? 2 saat daha yanında olacağım, hayır onu geçtim uyurken ağzımın kenarından salyam akmış! İntaar etmek istiyorum.

Hafifçe gülümsedi, yeşil gözleri hala benim gözlerimdeydi ve ben gittikçe salça kıvamına varıyordum. "Sorun değil."

Çok hafif tebessüm ederek, ayağa kalktım ve bacaklarını kenara çekti. Bulunduğum kobiden çıktıktan sonra merdivenlerden aşağı indim, karşıdaki büfeye giderek, "Ülker sütlü çikolata ve bir su" alıp 5 tl verdim. Öh! Ben bununla bizim Ahmet Amcadan 3 çikolata 1 su alırım be. Adamın masanın üzerine koyduğu çikolata ve suyu hışımla aldım, rüyamda 15 arabam olsa bunlara nasıl benzin dolduracağım ben? diye ağlarım. Psikolojik fakirim, o derece durum vahim. Bahçede boş bir masa arıyordum, yok. Yok da yok, ay ne görgüsüz insanlar tek başına 4 kişilik masayı kaplamışlar. Gerçi bende öyle yapacaktım ama sonuçta yapmadığım için laf atabilirim. Benim yaşlarımda tek başına oturan bir kız gördüm ve gidip yanında dikildim, şirin bir sesle;

"Otura bilir miyim? Boş yer yokta." Evet dercesine kafasını salladı, karşıdaki koltuğa oturdum ve elimi uzattım, "Ben, Morruj." o biricik iPhonesinden bana kafasını çook şükür kaldıra bildi, yarım saattir elim havada, az daha tutmasaydı, biri acıyıp tutardı herhalde. Dört parmağıyla elimi hafifçe tuttu, sıkmadı, tuttu. Zenginler böyle mi yapıyor?

"Bende, Asel. Memnum oldum, Morruj."

"Bende,"

Bu konuşmanın sonucunu tahmin etmek tabiikide zor değil. Tekrar, iPhonesine başını çevirdi. Ayy, karşında canlı canlı insan var. Canlı, canlı organlar var. Pırıl pırıl bir beyin var, matematik - kimya - biyoloji - geometri ve fizikten uzak. Bende, BlackBerry telefonumu elimden çıkarıp saate baktım, ve biraz dosyalara ve resimlere göz attım. Bana mesaj atan yok tabi... BlackBerry'i masaya bıraktıktan sonra çikolatamdan hayvan gibi bir ısırık aldım, gözüm bir anda kızın göğüslerine doğru kaydı. Oha... Kız, bir yere giderken göğüsleri on dakika önce gidiyor sanırım. One be!