Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Proloog

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet het nog maar al te goed wat er die dag was gebeurd. Als ik mijn ogen zou dichtknijpen zie ik zich alles weer opnieuw afspelen. Ik wil er niet aan terug denken , ik kan er niet aan terug denken. Mijzelf vergeven kan ik niet. Ik heb mij voorgenomen nooit meer in de buurt van paarden te komen of er ook maar een aan te raken. Straks gebeurd dat ene weer , en wordt het misschien wel mijn ondergang.

Volgens mij moeder straf ik mijzelf , en is het niet mij schuld. Iedereen kan het overkomen volgens haar. Door dat vreselijk ongeluk met mijn paard Hillwood zal ik het mijzelf gewoon nooit meer vergeven. Ik stuurde hem die richting uit. Ik had hem zoveel vertrouwen gegeven dat het kon , maar faalde. Hillwoord kon de stijlen heuvel niet aan , en verloor zijn evenwicht waardoor hij achterover naar achteren viel. Hillwood landen boven op mij met heel zijn gewicht. Nooit meer zal ik een paard aanraken of het opzoeken. Nooit. Hillwood en ik hadden samen iets speciaals wat niemand ons kon afnemen. Als je bij bewijzen van spreken een kanonskogel zou afvuren , dan zou hij er geen aandacht aan schenken. Zijn prachtige bruine ogen , zijn blik wat je liet smelten.

Nooit meer het lieve gehinnik als ik aan kwam op stal. Nooit meer dat lieve neusje tegen mijn lichaam aangedrukt.

Het is mijn schuld.... Door mij is Hillwood overleden.

Allemaal mijn fout.., ik ben een monster een vreselijk mens in het bijzijn van paarden.

En door die stomme ... handicap waar ik liever over zwijg , zal ik nooit meer normaal kunnen zijn zoals elke puber.

De wereld is voor mij nu veranderd in een grote duisteren koude wereld , die niet meer zal veranderen. Als het kan was ik nu misschien liever overreden door een auto. Of sterker nog , als het kon wilde ik er over zwijgen.