Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 25

Aphril

Silverstar tuurde vredig voor zich uit. Zijn sneeuwwitte manen wapperde in warme zomerwind.  Zijn oren had hij tevreden naar voren gericht staan en leek te wachten op het moment wanneer ik zijn halster ging omdoen.  Langzaam maar vastberaden liep ik in de richting van Silverstar met het beige kleurige halster in mijn hand.  Er leek perplex een stilte te zijn gevallen in het weiland. Enkele seconden sloot ik mijn ogen. Van binnen voelde ik hoe rustig ik nu was. Zwakjes glimlachte ik diep van binnen.  Ik opende mijn ogen en bekeek Silverstar is goed.  Silverstar had zijn hoofd laag hangen, en genoot ondertussen van de zonnestralen die op zijn vacht scheen.

Voorzichtig schoof ik het halster om zijn oren heen , en hield hem ondertussen scherp in de gate. Silverstar accepteerde natuurlijk het halster omdat die dat allang gewend was. Langzaam tilde hij zijn hoofd op en rechte een beetje zijn hals.  Kort daarna ging die ineens schudden met zijn hoofd , waarvan ik in eerste instantie gek genoeg niet van schrok.   Bradd was stilletjes naar mij toe gelopen en had zijn handen op mijn schouders neergelegd.  Ik glimlachte kort , en ging met mijn hoofd naar zijn borstkas toe. Zachtjes liet ik mijn hoofd op zijn borstkas steunen. Het gaf me een fijn gevoel , waarom wist ik niet. Maar een of andere manier gaf Bradd mij een gevoel dat ik bij hem in goede handen was. Bradd wierp een liefelijke blik naar mij en glimlachte.  Zachtjes drukte hij met zijn warme lippen een zoen op mijn wang.

' Ik ben hou van je Aphril.'  zei Bradd met een warme zachte stem. Hij drukte nog een zoen op mijn voorhoofd  , en gebaarde daarna dat we maar is de paarden moesten gaan zadelen.  Met ergens een jammerend gevoel haalde ik mijn hoofd van zijn borstkas weer af. Maar ik had zin in de rit , al waren mijn gevoelens daarover nogal een beetje gemengd.  Bradd had mijn vrije hand vastgepakt en drukte er zachtjes in. Door mijn lichaam ging er een overweldigend heerlijk fijn gevoel heen. Ik wist niet waarom het zo fijn voelde , maar ik mocht dit fijne gevoel wel.  Met in mijn andere hand het halstertouw van Silverstar die braaf achter mij aan sjokte wandelde we samen naar het hek toe. Bradd maakte zich los van mijn hand en opende als een echte heer voor mij het hek. Ik glimlachte en gaf een korte knipoog naar hem. Ondertussen wandelde ik met Silverstar door het houten hek. Achter mij hoorde ik het slot dichtvallen van het hek. Nog kort wierp ik een blik achter mij om en zag hoe de voskleurige merrie Silverstar en mij navolgde met haar prachtige blik.  Met Silverstar sjokkend achter mij aan wandelde ik naar de roodkleurige schuur toe. Bradd had achter mij om geroepen dat ik Silverstar wel buiten aan het houten hekje kon vastzetten. Ik volgde Bradd zijn bevel op en wandelde naar het eikenhout kleurige hek toe. Het houtenhek stond vlakbij een kleine ronde kraal die minder groot was als waar ik de vorige keer in had gestaan samen met Bradd.  Niet veel verder op was een afspuitplaats te bekennen waar de paarden met hete tempratuur konden worden afgesproten.  Bradd was alvast naar de zadelkamer toe gelopen om het zadel van Silverstar te pakken. Niet veel later kwam hij terug met een donkerbruin westernzadel. De zweetbladen van het westernzadel waren versierd met prachtig handgemaakt handwerk. De beugels van het westernzadel waren kastanje donkerbruin bekleed met een licht bruine stoffen binnenkant waarin de voeten werden geplaatst. 

Bradd legde het westernzadel op Silverstars rug neer. Met een plof belande het zadel op de rug van Silverstar. Voor mij klonk het hard in de oren , en in eerste instantie dacht ik dat hij pijn had in zijn rug van het zadel. Maar tot in tegenstelling bleek Silverstar het te accepteren , en het enige wat hij deed was kort zijn oren in de nek leggen. Hij wierp Bradd kort een boze blik toe , toen hij met de singel aantrekken bezig was. Niet veel later daarna waren de oren van Silverstar alweer naar voren toe gedraaid en leek het wel alsof er niets aan de hand was. Het verbaasde mij hoe braaf Silverstar onder de gehele situatie bleef.  Bradd had ondertussen het hoofdstel van Silverstar al om gedaan , en gebaarde dat ik naar hem toe moest komen. Natuurlijk wist ik wat hij zo ieder moment kon gaan zeggen. Met een gevoel van zelfverzekerd liep ik op Silverstar af , en ging naast zijn hoofd stil staan.  Trouw en geduldig was hij zachtjes op het ijzeren bit aan het knabbelen , afwachtend tot wanneer ik er klaar voor was om hem mee te nemen.  Langzaam tilde ik mijn hand op en bracht die in de richting van albino kleurige vacht. Witte haren liepen allemaal piek fijn dezelfde kant op , er leek er geen eentje de verkeerde kant op te staan. Met mijn vingers gleed ik langs zijn sneeuwwitte haartjes heen , en voelde hoe zacht hij was. Het voelde bijna het zelfde alsof je over een zacht fleece kleed heen streek.  Ineens zei een gevoel van binnen dat ik er klaar voor was , dat ik klaar voor het opstappen was. Bradd leek mijn zelfverzekerde uitstraling op te merken , en trok een scheve vriendelijke glimlach.