Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 22

Bradd 

Bestuderend keek ik naar hoe ze vredig in de autostoel lag te slapen. Ze moest vast uitgeput zijn na alles wat er vandaag was gebeurd . Met mijn hand ging ik naar haar gezicht , en streelde haar gezicht met mn vingers. Haar huid voelde zacht fluweel aan. Ik glimlachte en besloot haar maar naar haar kamer toe te brengen zodat ze verder kon slapen. Voorzichtig maakte ik haar gordel los van het slot en liet die langs haar terug glijden in de houder.  Zelf stapte ik uit de auto en wandelde naar  de andere kant van de auto waarna ik meteen haar deur opende.  Mijn handen reikte ik uit naar haar slanke lichaam en pakte haar soepeltjes op. Met Aphril in mijn armen wandelde ik rustig naar Duke's huis toe. Binnen was niemand te bekennen , ze waren natuurlijk nog met de andere bij de plaats.  Met Aphril in mijn armen wandelde ik stilletjes de trap op en bracht haar meteen naar haar kamer toe. Zwaar was ze niet , sterker nog ik voelde amper dat ik haar in mijn armen droeg.  Eenmaal aangekomen bij de kamer waar ze tijdelijk verbleef legde ik haar meteen neer op het grote bed , en drukte een zoen op haar voorhoofd.  Ik besloot om nog enkele seconden bij haar te blijven. Zachtjes wandelde ik naar het bed van Amber toe die tegenover het bed van Aphril stond aan de andere kant. Langzaam liet ik mij zakken op het bed , en hoorde hoe de veringen van het bed kraakte.

Buiten begon het al steeds meer donkerder te worden , en het duurde niet lang voordat ik paardenhoeven het erg op hoorde komen. " ze waren terug van de plaats waar we waren heen gegaan."  Nog een keer wierp ik een blik naar Aphril die zich in een diepe slaap verkeerde , en waarschijnlijk ook niet meer wakker werd vandaag. Stilletjes wandelde ik naar haar bed toe en haalde mijn hand door haar prachtige blonde haar heen.

" Ik hou van je Aphril" fluisterde ik zachtjes tegen haar. Na die woorden wandelde ik de kamer uit en sloot de houtenkamerdeur achter mij zodat ze rustig kon verder slapen zonder gestoord te worden.  Terwijl ik de trap afliep dacht ik over talloze dingen na. Aphril was niet een meisje die snel aan haar gevoel toe gaf. Ze moest veel meegemaakt hebben dat haar zo heeft veranderd. Het leek mij een harstikke lief persoon , alleen kon ze wel wat meer steun en liefde vanuit een andere hoek gebruiken.  Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik aan de gedachten 's dacht dat we morgen samen gingen rijden. Althans , het was het plan om samen te gaan rijden , maar ik moest het natuurlijk niet overhaaste ze had immers nog steeds een angst voor paarden. 

Eenmaal beneden aangekomen besloot ik om Duke te helpen die met de andere terug gekomen was.

Duke steeg van zijn paard af , en nam de teugels in een hand. Hij legde aan de andere uit dat ze de paarden gingen afzadelen en daarna naar de wei gingen brengen. Ik besloot om Amber maar te helpen , de andere kregen toch al hulp van de andere staljongens die ook inmiddels waren afgestegen.  Amber had al enig sinds wat ervaring opgebouwd met paarden omdat ze hier nu samen met Aphril 's ouders en Aphril zelf al een tijdje verbleef.  Amber vond ik zelf een aardig iemand met een warmhartig karakter. Zij is iemand die snel een ander te hulp zal schieten en zal proberen te achterhalen wat er met diegene allemaal afspeelt om zo de situatie beter te begrijpen. 

Ik schonk Amber een vriendelijke glimlach toe toen ik doorhad dat ze naar me keek. " Lukt het?

-  ' Ja hoor alles gaat goed. Het was trouwens een fijne rit , Star is een lief paard.'  antwoorde Amber met een warme glimlach op haar gezicht.  Ik knikte en probeerde haar een beetje in mij op te nemen.  Amber scheen er geen aandacht aan te schenken en ging gewoon ongemerkt door met haar paard af te tuigen. Mijn blik keerde ik van haar lichaam af en stelde voor om haar paard naar de wei te brengen. Amber had het zadel van Stars rug afgehaald en wandelde met het zadel ondersteund door haar arm naar de zadelkamer toe.

' Amber , zal ik anders je paard naar het weiland toe brengen.' stelde ik aan haar voor. Amber stak haar hoofd uit de zadelkamer en knikte terwijl ze een glimlach op haar gezicht had.   Zonder verder nog  iets terug te zeggen wandelde ik naar de stal van Star toe en deed hem zijn halster om, waarna ik hem meteen naar de wei toe begeleiden.  Het was een stille wandeling naar het weiland. De hoefslagen die Star omstebeurt de grond raakte waren goed te horen. Echter vond ik het een heerlijk geluid om te horen het maakte mij rustig. Na een tijdje kwam ik aan bij het weiland met Star aan mijn rechterzijde. Star had eigenlijk overal wel vrede mee , en vond werkelijk bijna alles prima wat je met hem deed. Het was al een vrij oude Paint ruin met gewoon een geweldig karakter.  Vroeger deden ze met Star veel westernoefeningen , daarbij werden met hem ook veel wedstrijden gereden  waarbij hij veel won. Star was bij haast iedereen geliefd die hier op de ranch wel is langskwam om te kijken. 

Ik opende het houtenhek van de wei en liet het halster van zijn oren afgeleiden waarbij ik hem daarna er helemaal vanaf haalde. Star sjokte in een rustig tempo het weiland in , en ging iets verder op meteen al tevreden van het gras eten. Star gebruikte we nu nog voor afentoe een buitenrit , en de andere keren maakte ik of de andere stalhulpen wel is een wandeling met hem op zijn goede oude dag.  Het hek had nadat Star in het weiland was weer gesloten en besloot maar binnen te gaan en daarna meteen maar te gaan slapen , het was immers een lange dag geweest. 

Eenmaal binnen aangekomen wandelde ik meteen de woonkamer door en liep per direct meteen naar boven. Mijn kamer was helemaal achteraan , ik verbleef hier namelijk tijdelijk omdat ik voor Duke werkte. Hij had mij na een tijdje dat ik hier op de ranch was een vrijstaande kamer aangeboden waar niets meer mee gedaan werd.  Daar was ik hem immers erg dankbaar voor , want dat maakte het ook wat makkelijk met het vroege opstaan voor mijn werk.  De kamer die ik tijdelijk mocht gebruiken was ruim , en bood voor mij genoeg ruimte. Ik had een breed een persoons'bed die van Eikenhoud gemaakt was , het dekbed overtrek was donkerblauw. Net zoals in de andere kamers stond er hier ook een nachtkastje en een lamp. Aan de wand hing een prachtige foto van een groep wilde paarden die over een afgelegen stuk prairie raasde.  Vanuit deze kamer had ik een prachtig uitzicht over de stallen van de ranch , en kon daardoor goed zien wanneer er een paard zijn hoofd uit zijn stal stak. De paarden die hier gestald stonden hadden allemaal een stal waarvan er een deurtje open kon waardoor ze met hun hoofd over de stalleuning konden hangen en naar buiten konden kijken. 

Die nacht lag ik nog een tijdje wakker , en kon een of andere manier niet gemakkelijk in slaap komen. Iets hield mij bezig , de gedachtes over Aphril. Ik wilde weten waardoor ze zo bang voor paarden geworden is. Als ik dat wist , kon ik haar misschien eroverheen proberen te helpen. Een ding wist ik zeker , zij was voor mij het ideale meisje waarvoor ik iets voelde. Zij gaf mij een bepaald gevoel , wat ik nog nooit eerder gevoeld had.

VOTE= Vind ik leuk.

REACTIE= Verder :P

O.a Tips zijn welkom :_)