Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 31

Nog allemaal trouwens bedankt voor het lezen van dit verhaal , het is nu inmiddels al 1,818 aantal lezers heb. Wauw echt enorm bedankt. Oké nu even iets anders , ik voel me nu compleet schuldig tegenover jullie omdat ik zonet met mijn stomme kop Identiteit onbekend verwijderd heb... terwijl ik een ander verhaal wilde verwijderen namelijk Duister in mijn lichaam. Ik wil zelf overgaan naar een beetje een mix tussen paarden verhalen en misschien een hele andere weg. Fantasie of gewoon een verhaal met veel spanning erin of een waargebeurd verhaal.

Maar goed ik zal jullie nu niet langer in verlanging naar het volgende hoofdstuk houden , hier is hoofdstuk 31 ;)

P.o.v  Aphril.

Stilletjes wandelde ik de stal uit. Met een gebogen hoofd tuurde ik naar de grond die bezaaid was met enkele stro sprietjes.  Ik voelde de ogen van Bradd nog na prikken in mijn rug , maar schonk er dit keer geen aandacht naar.  Op dit moment vertelde mijn gedachtes in mn hoofd dat ik even weg moest van de situatie , de rust op moest zoeken om tot mijzelf te komen.  In een langzaam tempo verliet ik de stal waar Bradd en de andere stalknapen aan het werk waren. Zonnestralen schenen op mijn gezicht.  Een verkoelend briesje deed een paar haarlokken langs mij gezicht tot wapperen. 

Silverstar. Het was het eeerste wat er in mij opkwam. Ik moest naar hem toe om hem weer te kunnen zien.  Zonder ook maar enige momenten van aarzeling te tonen wandelde ik in een rustig tempo naar het weiland toe. Paarden stonden verspreid over het gehele weiland tevreden te grazen.    Tevreden glimlachte ik toen ik de kudde paarden verspreid over het weiland zag staan grazen. Silverstar had mijn aanwezigheid al vernomen en hief geintresseerd zijn hoofd op.  Hij hinnikte zachtjes terwijl hij in een relaxte stap naar het hek toe gelopen kwam.  Onbewust had ik de houten deur van het hek geopend en was er zonder erbij na te denken doorheen gelopen. Andere paarden hadden ook hun hoofden op getild om te kijken wat er het weiland in gelopen kwam.  Naderhand toen ze allemaal mijn verschijning hadden waargenomen hadden ze hun doelen weer gerricht op het grazen van het sappige groene gras.  Silverstar was in een rustig tempo naar mij toe gewandeld waarbij hij vlak voor mij tot stilstand kwam. Hij kromde zijn hals en ging met zijn hoofd gebogen staan.  Beide oortjes waren kaarsrecht naar voren toe gericht.  Voorzichtig hief ik mijn rechter arm op waarbij ik mijn rechter hand openstelde zodat hij eraan kon snuffelen. Warme lucht ontsnapte er uit de grijze neusgaten. Ik glimlachte toen ik de warmte op mijn hand voelde neerdalen. Silverstar hief zijn hoofd weer op en wierp een blik achter zich. Een paar van de andere paarden uit de kudde waren hem geachtervolgd. Cosha de Quater horse merrie was naast Silverstar tot stilstand gekomen waarbij ze mij met haar zwarte vriendelijke ogen een blik toe wierp. Haar beide voskleurige oortjes naar voren had toe gedraaid. Met haar neus duwde ze zachtjes tegen de witte cremige vacht van Silverstar aan. Silverstar boog zijn hals soepel en wierp een korte blik naar de voskleurige merrie waarbij hij kort brieste.  Meteen had hij zijn aandacht weer volledig op mij gericht waarbij hij voorzichtig zijn neus tegen mijn borstkas aan duwde.   Met mijn vingers streelde ik zijn zachte witte haartjes die over zijn wang heen liepen. Het voelde vertrouwder als de vorige keer. De vorige keer durfde ik niet alleen in een weide te staan zonder iemand anders erbij , met andere paarden in de buurt.  Silverstar moest mij een of andere manier het vertrouwen hebben gegeven dat de andere paarden mij niets zullen doen.  Cosha hinnikte zachtjes toen ze met haar neus aan mijn mouw snuffelde.  Er ontsnapte een korte zachte bries waarbij ze haar hoofd in de lucht gooide en omhoog en omglaag bewoog. Het zag er grappig uit , waarbij er een zachte gegrinnik van vermaak uit mijn mond ontsnapte.  De merrie stopte met haar bewegingen die ze met haar hoofd maakte en schudden zich goed uit waarbij er wat stof vrij kwam.  Ondertussen was ik weer verder gegaan met het aaien van Silverstar. Hij bezorgde mij een of andere manier een ovatie aan rust en kalmte.  Silverstar liet zn hoofdje weer zakken , waarbij hij mij de mongelijkheid gaf dat ik zijn voorhoofd kon strelen.  Er ontsnapte een tevreden bries uit hem , wat mij een gelukkig gevoel bezorgde.  Nu was ik toch ergens ook wel ergens nieuwsgierig geworden na wat hij zou doen als ik van hem af liep.