Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Epiloog ; Silverstar het paard met een vechtend hart.

Hey beste wattpad lezers. Ten eerste weer bedankt voor alweer de 5,343 reads. Eerlijk gezegd had ik nooit verwacht dat er zoveel mensen dit verhaal zouden lezen , natuurlijk hoop ik met dit verhaal over de 8000 reads te gaan :)

Veel plezier bij het laatste deel van Silverstar , het paard met een vechtend hart.

P.o.v : Aphril 

" Soms kunnen dingen waarvan je het niet verwacht werkelijkheid worden. Het enige wat je dan hoeft te doen is van dat ene moment proberen te genieten , en al je andere gedachtens te laten vervagen." 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De laaste week ging van start. En het begon mij steeds meer door te dingen dat ik echt ergens deze week afscheid moest nemen van Silverstar , hoe verschrikkelijk ik de gedachten er ook bij vond.  Nog steeds lag ik naast hem in het gras , terwijl Amber inmiddels terug was gegaan naar de andere . Zij vond dat ik even een moment voor mijzelf moest hebben.   Met mijn hoofd tegen zijn zachte warme vacht aangeleund keek ik naar de avondlucht die langzaam toe nam. De krekels maakte een rustgevend geluid , terwijl de zon al bijna achter de horzizon verdwenen was.  Silverstar knabbelde nog wat na op het gras , terwijl hij afentoe met zn oren heen en weer schudden omdat er een vliegje langs vloog.  Het gegraas van de andere paarden gaf voor mij een rustgevend geluid , waarvan ik tot rust kwam. Na een paar minuten had de nachtlucht het volledig overgenomen , en had de maan zijn postitie ingenomen , net zo als de prachtige heldere sterren die aan de hemel waren verschenen.  Mijn oogleden vulde zich langzaam met slaapzand , en voordat ik het wist was ik in slaap gevallen. Silverstar bleef liggen en duwde zachtjes zijn snuit tegen me aan , en keek daarna weer wat voor zich uit.  

De gehele nacht bleef Silverstar bij me liggen , terwijl Cosha de leiding op zich nam en de kudde verder in de gate hield.  In de verte hoorde ik het getjilp van de vogels steeds beter in mn oren weerklinken en wist dat het ochtend was. Om precies te zijn hand ik nu nog maar vijf dagen om bij Silverstar te zijn.  Een stikkend gevoel van benauwdheid voelde ik opkomen , en opgekropte tranen sloegen mij luchtwegen half dicht. Met moeite wist ik me verdriet weg te slikken , en haalde mijn vingers langs zijn vacht. 

" Wat zou ik vandaag met hem gaan doen." ging er een stemmetje door me hoofd heen.  Rijden in de bak was het eerste wat er in me opkwam. Nog een keertje een galopje doen , maar dit keer zonder zadel en hoofdstel , net zoals die keer toen ik vluchtte voor Bradd.  Dit keer zou ik het dezelfde keer toen als ik het voorheen had gedaan , via het hek opstappen. Hij moest zich nog de eerste keer herinneren hoe het voelde om mij in zijn vertrouwen te nemen.  Ja ik stond absoluut vast achter mijn plan. Straks kon het niet meer , en nu moest ik het er nog gewoon van kunnen nemen , maar ik zou het voorzichtig doen in verband met zijn artrose.   Mijn linker hand plaatste ik op zijn manen , terwijl ik met mijn ogen hem in de gate hield.   Ik had mij bedacht dat ik ook kon opstappen als hij lag , als hij het teminste accepteerde.  Vastberaden besloot ik het uit te gaan testen , en zocht iets meer steun op zn manen. Mijn vingers bevestigde ik meer in zijn manen , terwijl ik voorzichtig mijn been over zn rug heen probeerde te leggen. Silverstar bleef rustig liggen , maar hield mij met zijn draaiende oren in de gate. Hij hief een stukje zijn hoofd op , en keek vanuit zn ooghoeken wat ik allemaal aan het doen was. Buiten dat accepteerde hij het gewoon. Hij vond het goed dat ik op zn rug ging zitten. Nadat een paar minuten verstreken waren was het mij geslaagt om op zn rug te gaan zitten , en had nu met beide handen zijn manen beet gepakt. Mijn vingers bevestigde ik nog iets meer zodat ik iets meer hou vast had als hij omhoog zou komen. 

" Ben je er klaar voor Silverstar , je snapt het idee hiervan toch wel he? fluisterde ik hem zachtjes in zn oren toe. Silverstar bevestigde het met een zachte hinnik , en richten zn blik weer naar voren. Met zijn voorbenen trok hij zich langzaam overeind , en nam vervolgens ook zn achterbenen mee. Het voelde apart hoe hij zichzelf omhoog hief , en op het andere moment gewoon overeind stond.  Er ging een entausiast gevoel door mij heen , en kon bijna wel een vreugde kreet uitschreeuwen. Blij aaide ik hem langs zijn hals , en een brede glimlach was er op mij gezicht verschenen. Natuurlijk ik kon wel in de bak rijden , maar wat als ik nu een heel weiland voor mij had liggen , dan deed ik dat nu toch veel liever. Het weiland waarin de paarden stonden liep nog tot heel veel door , dus een lang stukje galopperen zou geen kwaad kunnen dacht ik bij mijzelf.  Zachtjes duwde ik met mijn kuiten tegen zn buik aan , al kon ik het zelf natuurlijk niet meer voelen omdat mn benen geamputeerd waren. Silverstar begon rustig te stappen en stapte recht uit naar het achterste stuk van het weiland.  Na een tijdje besloot ik hem in een rustige draf aan te zetten , en dat volgde hij keurig op.  Heel relaxt draafde hij over het gras heen en begon na een tijdje te briezen. Ik glimlachte breeduit , en had niet door dat Amber bij het hek was gaan staan en samen met Bradd en mn ouders naar mij aan het kijken waren. Mij haren wapperde langs mij schouders door de wind die ermee speelde.  Onverwachts door een overweldigend gevoel liet ik een hand los van zijn manen , en stak die opzij. Dat voelde goed , het voelde alsof ik de hele wereld aan kon. Dit moment kon niemand mij ooit nog afnemen.  Na een tijdje te hebben gedraafd gaf ik een kus geluidje waardoor hij meteen begreep dat hij in galop moest.  Zijn heerlijke galop had mij overmeesterd , en kon wensen dat ik daar nooit meer mee hoefde te stoppen. Dat ik eindeloos op hem kon door galopperen , maaja dat was natuurlijk onmogelijk.  Achter mij hoorde ik hoefgendnder van de andere paarden die achter Silverstar aan kwamen galopperen. Cosha daarvan had de leiding nog steeds als alfa merrie op zich genomen en ging naast hem galopperen met haar oren deels in haar nek , terwijl het andere oor weer naar opzij scoot. Ze hinnikte zachtjes naar hem , Silverstar hinnikte terug , net alsof ze haar terug begroeten. Alle andere paarden die in het land stonden galoppeerde of draafde achter Cosha en Silverstar aan.  Dit was voor mij een droom , een droom waarvan ik vroeger alleen maar kon dromen maar nu voor het eerst ook echt uit was gekomen.