Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 19

Ik was overeind gaan zitten op bed , en tuurde wat voor me uit. Nu pas was het mij opgevallen dat er aan de muur een oud schilderij hing waarop een jong meisje in een witte lange oude jurk op een zwarte Quater-horse zat.  Ze zag er vrolijk uit. Haar witte jurk wapperde aan de zijkant en achterkant mee met het ritme van de wind. De achtergrond was wonderbaarlijk mooi geschilderd. Ik keek nog is goed en sloeg even een hand voor mijn mond. " Verrekt dat is de ranch van meneer Duke." mompelde ik in mijzelf. Op de achtergrond waren de grote weilanden te zien waar paarden tevreden stonden te grazen. Verder kon ik de oprit erin terug zien , alleen dan met een iets oudere stijl. Het huis van Duke was er niet op te zien , de stallen immers ook niet.

Met wat steun van de krukken was ik op gestaan en naar het schilderij toe gelopen. Net iets voor het schilderij kwam ik tot stilstand waarna ik al gauw op merkte dat er aan de zijkant van het schilderij een oud geel , wit papiertje uit stak wat helemaal dubbel gevouwen was. Ik schudden even ongelovig met mij hoofd heen en weer en staarde weer naar het puntje van het oude verkreukelde briefje wat dubbel gevouwen was. Vragen begonnen zich diep van binnen in mijn hoofd op te spelen. " Zou dit expres er zijn ingestopt zodat ik het misschien zou vinden? wil Duke mij iets duidelijk maken , of stak het oude verkreukelde in elkaar gevouwen briefje al uit het schilderij?"

Ik slaakte een korte zucht en ging automatisch met mijn hand naar het verkreukelde briefje toe.

"Stop Aphril." riep een stemmetje in mijn hoofd. Misschien had dat stemmetje in me hoofd wel gelijk. Het zou niet netjes zijn om zomaar even een briefje uit een oud schilderij te vissen en het door te lezen. Ik wilde het briefje niet pakken , maar mijn nieuwsgierigheid overwon alles.  Met mijn linkerhand pakte ik het briefje tussen de zijkant van het schilderij vandaan en vouwde het open. Voor de zekerheid keek ik over mijn schouder heen of er niet iemand mij stiekem stond te bespioneren. Gelukkig , er viel niemand te bekennen. 

Ik bedacht mij geen seconden en vouwde het briefje weer dicht en borg het op in mn broekzak. Met behulp van mijn zilveren krukken wandelde ik op een rustig tempo naar beneden toe waar ik ging zitten op de sofa bank in de woonkamer. Voor mij stond een grote mok op de donkerbruine bijzettafel. Ik pakte de grote roodkleurige mok beet en klemde mijn vingers er omheen. De warmte kwam er vanaf wat mij een heerlijk warm voldaan gevoel gaf.  Ik nam een slok van de warme thee die naar rooibos smaakte. Mijn moeder was vooraan op veranda te vinden onder het afdakje. Ze zat naast Duke die in een oude schommelstoel heen en weer aan het wiebelen was. Amber was in het weiland bij de andere paarden te vinden, ze stond te paarden te bestuderen naar wat ze allemaal deden.

Het leek mij immers het beste moment als ik de brief pas ging lezen als ik helemaal alleen op mijn kamer was. Na de thee stond ik op en ging weer terug naar mijn kamer waar ik boven meteen op het oude houten bed neer plofte en het briefje weer uit mijn broekzak viste.  Ik vouwde het briefje open en las de tekst langzaam door.

Hoe moeilijk soms ook het leven kan zijn.

We soms tegenover een van onze grootste angsten moesten staan.

We afscheid hadden genomen van wat ons lief en dierbaar was.

We mogen niet zomaar onze hoop opgeven en alles maar langs je laten gaan. Probeer terug te denken aan de fijne momenten , de leuke herinneringen of gedachtes.

Geef jezelf de tijd , en je zult zien dat je daarmee alles kan bereiken.

Ergens had ik geen idee wat de gene die deze tekst had geschreven hier mee wilde zeggen. Maar hoe dan ook waren de woorden en de zinnen mooi omschreven. Na een hevige storm kwam uiteindelijk weer rustig weer ervoor in de plaats. Misschien kon deze brief mij wel helpen met bepaalde momenten. Ik wist niet of ik het briefje mocht houden , maar dit kon me helpen. Ik had een beter idee , ik ging het gewoon op een ander briefje overschrijven zodat ik die altijd kon bij me houden voor als ik het nodig was. Snel pakte ik een blaadje die in de lade lag van de kast die naast mijn bed stond en haalde uit de zelfde lade een balpen tevoorschijn. Ik begon met overschrijven van de tekst en knikte toen tevreden toen ik het opgeschreven had. Ik besloot om het oude verkreukelde briefje terug op dezelfde plek in het schilderij te stoppen als waar ik het gevonden had. Toen het briefje weer terug op zn oude plek hing besloot ik maar te gaan slapen en me klaar te maken voor de volgende dag. Ik lag nog uren wakker over gedachtes die in mij opgekomen waren.

Uiteindelijk slaagde het mij toch in slaap te vallen. Het briefje wat ik had overschreven van de echte brief had ik opgeborgen tussen mijn kussensloop.  Lisbeth was nog even gaan kijken bij mij toen ik al sliep. Ze had beneden het thee kopje in de keuken gezet en bleef daarna nog even buiten bij de veranda zitten waar Amber en John ook inmiddels waren aangeschoven. Bradd en de andere stalhulpen waren al naar hun kamers gegaan en maakte zich klaar voor de volgende ochtend.

De volgende ochtend brak aan. Langzaam opende ik mijn ogen en keek een beetje om me heen. Amber lag nog in een diepe coma en lag een beetje te snurken. Voorzichtig stond ik op uit bed en wandelde naar Amber haar bed toe. Ik schudde haar voorzichtig heen en weer. " Am , opstaan we moeten denk naar beneden toe om ons te verzamelen." riep ik zachtjes tegen Amber. Amber opende versuft haar ogen en wreef het slaapzand weg. ' Wat is er met jou gebeurd Eef , normaal wil je niet mee naar beneden als ze gaan rijden.' zei Amber opgemerkt. Ze had inderdaad gelijk , normaal gesproken wilde ik niet mee als ze gingen rijden , maar het deed me misschien ergens wel goed als ik is iets meer ging optrekken met paarden. " Ik heb me gewoon bedacht om iets meer met paarden op te trekken , ik bedoel een beetje verandering kan geen kwaad." zei ik met een glimlach. Voor het eerst ging ik het vandaag proberen met een kruk. Ik had mij inmiddels aan gekleed en had een oude spijkerbroek aan gedaan met een oud shirtje erop. Ik besloot alvast om naar beneden te gaan en daar maar iets van een boterham naar binnen te werken. Toen ik beneden aankwam stond Duke mij onderaan bij de trap op te wachten met een bepaalde grimas op zn gezicht. "  Heb ik iets gemist?" vroeg ik met een nieuwsgierige stem. Duke schudde glimlachend zijn hoofd en keek mij aan. ' Je hebt niets gemist Aphril , maar het is voor het eerst dat je deze ochtend zo vroeg beneden bent.' antwoorde Duke.  Ik knikte nadrukkelijk en ging met mijn vrije hand door mijn blonde haar heen. " Ja , eh dat klopt , ik heb mij voorgenomen om iets meer met paarden op te trekken. Ik wil nou wel is over die angst heen." zei ik met een voorzichtige stem.  Duke knikte en wende daarna een blik op de deur die naar buiten toe leiden.  Ik volgde zijn blik , maar snapte niet precies wat hij er duidelijk mee wilde maken. Ik keek hem een beetje met een vragende blik aan toen hij mij weer aan keek. ' Ik was benieuwd of je me misschien wilde helpen met voeren.' zei Duke op een beschaamde toon. Ik glimlachte voorzichtig en knikte toen vastberaden. 

Even later waren we aangekomen bij het voerhok waar Duke een kruiwagen had gevuld met hooi. Duke pakte een gele beker waar het biks in ging en duwde die in mijn hand. " Ik wil dat jij Silverstar een beetje biks geeft. Hij is gisteravond nog binnengezet door Bradd." zei Duke. Ik knikte en liep zoals gezegd met de biks naar Silverstar zijn box toe. Vanuit de boks hoorde ik een liefelijke gehinnik mijn richting opkomen. Twee witte oortjes stonden tevreden naar voren. Silverstar liep al meteen naar zijn voerbak toe waar hij braaf aan het wachten was totdat ik de biks in zijn bak liet vallen. Een kort moment keek ik hem aan in zijn prachtige ogen en leegde toen de beker met biks leeg in zijn voerbak. Silverstar begon meteen met eten en brieste daarna tevreden. Ik liep daarna terug naar Duke die al met een andere beker met biks klaar stond. " Deze mag je geven aan de voskleurige merrie Sasja. Ze staat in de achterste stal links." zei Duke kort.  Ik liep naar de achterste stal links toe waar Sasja mij al stond op te wachten. Ongeduldig stapte ze door haar stal heen wachtend totdat ik eindelijk de beker met biks ging legen.  De merrie had een prachtige sterke bouw waar de spieren goed van zichtbaar waren in haar gezicht en hals. Op haar hoofd had ze een witte kol zitten . Ze had op drie benen aan de onderkant een aftekening witvoet zitten. Dat wil zeggen dat vanaf de onderkant van het paarden been gedeeltelijk naar boven toe wit is. Ze had vriendelijke ogen die je liefelijk aan staarde , maar volgens mij had ze wel een ondeugend karakter.

Duke had inmiddels de andere paarden die op stal stonden biks gegeven en liep daarna naar mij toe. Hij had daarvoor een flinke had hooi gepakt en dat in mijn armen gedrukt. " Dit mag je naar Silverstar brengen." zei Duke kort. Op een ongemakkelijke manier bracht ik het hooi naar de box van Silverstar toe. Ik moest alleen een manier vinden hoe ik er hooi nou in zijn box moest doen. Bradd kwam op dat zelfde moment aangelopen en stond voor mij stil. " Kan je wat hulp gebruiken." zei Bradd met een bescheiden stem. Ik keek hem aan en knikte. Hij opende voor mij de staldeur van Silverstar zodat ik het in zijn box kon neerleggen.

" Bedankt voor je hulp Bradd." zei ik met een glimlach.

' Graag gedaan Aphril.' antwoorde Bradd kort terug. Tussen Bradd en mij leek even een moment van stilte te vallen. We keken elkaar beide in de ogen aan en zeiden verder niets. Uit het niets pakte hij mijn vrije hand beet en kneep er zachtjes in. Ik begon een beetje te blozen en probeerde het zoveel mogelijk te verbergen. " waarom bloosde ik nou , en waarom nou net precies nu." zei een verward stemmetje in mijn hoofd.