Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 24

P.O.V  Aphril

Ik kon niet precies omschrijven wat er nu door mij heen ging , of hoe ik mij van binnen voelde. Het leek in eerste instantie wel alsof Silverstar mij mocht. Langzaam trok ik mijn hand terug en liet die weer langs mijn lichaam hangen.  Silverstar had zijn oren naar voren toe gericht en hield op zijn dooie gemak de omgeving een beetje in de gate. Volgens mij was Silverstar een oprecht paard die exact begreep wat er allemaal om zich heen gebeurde , maar het leek mij ook een paard wat aangaf als het hem te ver ging bijvoorbeeld zoals iemand hem niet zou behandelen met respect. Misschien hadden Silverstar en ik nu wel een vriendschap samen gesloten , alleen moest ik nog zelf tot die conclusie komen.  Zonder ook maar enig sinds een seintje naar Silverstar te geven dat ik iets ging doen begon ik weer te wandelen.  Andere paarden stonden verspreid over het weiland te grazen , en hadden mij aanwezigheid geaccepteerd . Geen van de paarden leken er aandacht aan te besteden dat ik door hun weiland wandelde , hun domein.

Paarden had ik altijd al prachtige dieren gevonden , omdat ze eerlijk waren en oprecht. Het waren dieren die exact wisten waar ze mee bezig waren. Ze voelde iedere emotie of gevoelens aan die wij mensen toonde. Maar soms begrijpen mensen paarden niet altijd helemaal , en denken dan meteen dat het aan het paard ligt , als het alleen maar voor zichzelf probeert op te komen en ons probeert duidelijk te maken wat er zich allemaal aan de hand is , of wat ze fout doen als we ze niet helemaal begrijpen en hun je dat juist proberen te vertellen of het duidelijk te maken.  Er zijn slechts een paar mensen op de wereld die hun paard echt door en door begrijpen , en het paard behandelen zoals het moet , met respect en geduld. 

Ik glimlachte kort toen ik weer even dacht aan een moment die ik met Hillwood had meegemaakt. Hoe we samen als een gek door het bos konden scheuren , en ik soms dan kon dubbel liggen van het lachen als ik onder het galopperen door een tak midden in mij gezicht kreeg en er vervolgens toen naast lag. Ja , ik kon Welleswaar zeggen dat Hillwood een bijzonder en speciaal paard was.

Ik stopte met lopen en keek weer over mijn schouder heen. Silverstar stond dit keer precies naast mijn zijde stil , en zwiepte een beetje met zijn staart heen en weer om te vliegen weg te houden. Silverstar draaide zijn hoofd om en keek achter zich. Hij had de geluiden van Bradd's voetstappen waargenomen. Hij draaide toen hij de aanwezigheid van Bradd vernomen had zijn hoofd weer om zodat hij voor zich uit keek. Silverstar draaide zich om en wandelde in een rustig tempo naar Bradd toe waarna hij bij hem was meteen zijn snuit tegen Bradd's borstkas duwde.  Bradd glimlachte en zetten de zilverkleurige emmer waar biks in zat neer in het gras. Bradd haalde zijn hand over Silverstars gezicht heen en streelde hem een paar keer. Hij pakte de zilverkleurige emmer op en reikte die in mijn richting uit.

" Ik vroeg me af of je het leuk vond om Silverstar biks te geven. "  zei Bradd met een vriendelijke glimlach op zn gezicht.  Onderzoekend keek ik Bradd enkele seconden aan , maar knikte al gauw en pakte de emmer met biks erin van hem over. Silverstar had de biks lucht natuurlijk al geroken en stond nu pal naast mij , maar wel geduldig te wachten net zolang ik pas gebaarde dat hij met zn neus in de emmer met biks mocht.  De emmer met biks hield ik voor mij zodat Silverstar er met zn neus kon in duiken en van het biks kon eten. Silverstar ging direct met zijn neus in de emmer met biks en begon gulzig van het biks te eten. Ik kon het hele kauw werk goed horen , en hoorde precies hoe hij het biks aan het verkruimelen was.  Zijn kaken gingen op en neer , en waren bezig om het hele eetproces goed te laten verlopen. Sommige biks brokjes vielen uit zijn mond naar beneden , en landde dan precies op mijn schoenen , of er nog net iets voor in het droge gras. De andere paarden hadden natuurlijk al in de gate dat Bradd er was met de biks emmer , en enkele van hun hadden hun hoofde opgeheven.  Een voskleurige merrie kwam in de richting van Silverstar gelopen , en probeerde om in de emmer in de buurt te komen met biks. Silverstar merkte het meteen op en zag hoe hij in een klap zijn lichaamshouding veranderde. Hij legde zijn ogen een beetje naar achter , en gebaarde naar de Vosse merrie dat ze niet verder mocht komen. De voskleurige merrie Cosha had de boodschap meteen begrepen en bleef op een gepaste afstand staan toe kijken hoe Silverstar uit de emmer met biks at.  Bradd keek toe hoe rustig en kalm ik onder de situatie bleef en leek zelf met een mond vol tanden te staan. Dit had hij waarschijnlijk niet van mij verwacht , maar ikzelf wel. Als ik iets had geleerd vroeger was dat je rustig moest blijven in bepaalde situaties , maar wel altijd erg waakzaam en oplettend moest zijn voor als er iets mis kon gaan zodat je meteen opzij kon springen of kon vluchten.