Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 8

Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Ik bereikte niet veel later de voordeur van het grote huis waar Duke in woonde. Ik reikte mijn hand naar de deurknop toe , maar net toen ik wilde open doen werd er al voor mij open gedaan door Duke. Hij had een bepaalde uitstraling op zijn gezicht , alsof hij al wist waar ik uit had gehangen.  ' Je vind ze leuk hé.' zei Duke met een kalme stem. Ik keek hem even verward aan en schudden mij hoofd. ' Hoe bedoel je , wie vind ik leuk?
" De paarden die op stal staan." zei Duke met een glimlach op zijn gezicht. Ik keek naar de grond en daarna naar Duke die zijn hoed inmiddels had afgedaan. Hij had zijn handen in zijn broekzak gestoken en stond met een been gekruist over de andere en steunde met zijn rug tegen de paal aan. Ik zweeg , ik had geen zin om hier ook maar een antwoord op uit te brengen. " Prima je hoeft hier geen antwoord op uit te brengen." zei Duke.  Ik pakte mijn krukken weer vast en liep naar binnen toe. Duke was misschien een prima man, en vriendelijk in de omgang op een of andere manier. Als hij maar niet dacht dat hij mij snel kon overhalen of echt kon begrijpen. Duke deed de deur achter zich dicht , en kwam toen achter mij aan.  Amber had zich al helemaal verzegeld op de oude sofa bank die van bruin leer was. Het leek alsof ze hier al helemaal thuis voelde. Op het kleine kastanje bruine tafeltje stond een blikje cola. Lisbeth had de kamer van haar en Sjhonn al helemaal ingericht en zich geïnstalleerd. Duke had zoals gezegd beloofd om een rondleiding door het huis te geven , en had dat ook gedaan. Het huis was prachtig , het had hele grote slaapkamers , twee badkamers , een zolder waar oude dingen lagen. Zelfs een antieke gedeelde van het huis waar nog allemaal dingen stonden van vroeger , zoals een oude platenspeler of een ouderwetse tv. Mijn ogen waren in de antieke kamer geschoten naar een  paardje van glaswerk gemaakt die met zijn voorbenen in de lucht maaide. je kon zo door het paard heen kijken omdat het natuurlijk van glas gemaakt was. Ik vond het beeld van steen werkelijk prachtig. Ik had de neiging om het glazen paardje uit de kast te pakken , maar deed het toch maar niet , straks brak het nog. Naast het glazen paardje stonden ook nog andere beelden , maar het paard had zoals gezegd allang mijn aandacht gestolen.

Het was inmiddels avond geworden , Duke had besloten om buiten op de veranda te gaan eten. De avondlucht kleurde rood , met niet veel verder de ondergaande zon die werkelijk prachtig was. Mijn ogen gleden naar de zonnestralen die door de bomen schenen. Een paar paarden die in een wei tegen over het huis van Duke was stonden tevreden te grazen van het groen gele gras.  Een zacht briesje van wind kwam opzetten. Mijn moeder kwam niet veel later aanzetten met de borden waar het eten op lag. Het avondeten verliep gezellig , voor mij moeder en de andere dan. Zelf had ik niet zo zin om het te hebben over dingen wat gebeurde in het dagelijks leven. De stal jongen die ik vanmiddag nog had aantreft in de stal was ook aangeschoven aan de houten eettafel. Duke sloeg een arm om de staljongen heen en glimlachte. ' En hoe gaat het nu met Amore?' vroeg Duke vol interesse en nieuwsgierigheid. " Goed  , ze liep beter als gisteren , en zag er ook een stuk vrolijker uit." antwoorde Bradd. Bradd was de zoon van Duke. Hij wist heel veel van paarden af , en maakte elke dag ook bepaalde uren vrij om volledig met de paarden bezig te zijn. Duke ging ondertussen weer verder met zijn eten en ging toen hij klaar was alvast zijn spullen wegbrengen naar de keuken. Lisbeth keek een beetje verbaasd op en wilde vragen waarom hij op was gestaan. Bradd vertelde aan Lisbeth dat het een van de normaalste gewoontes was. Niet veel later was iedereen klaar met eten en gingen nog een beetje met elkaar na kletsen. Sjhonn had nog vele vragen voor Duke , maar niet op iedere vraag kreeg hij ook een antwoord. Duke gebaarde dat we allemaal stil moesten zijn omdat hij iets wilde mededelen. " Morgen was ik van plan om een verkenningstocht te maken met de gene die mee willen. We gaan dat natuurlijk te paard doen. Zorg dat jullie morgen om 8 uur jullie bed uit zijn , dan wil ik vertrekken omdat het dan nog een beetje lekker is. " zei Duke. Ik had mij al voorgenomen om niet mee te gaan , het was misschien nog een beetje te snel na wat er allemaal gebeurd was het laatste jaar. Lisbeth en Sjonn en Amber daarin tegen wilde maar al te graag mee , en hadden zich dan ook al vrijwillig aangeboden. Duke glimlachte tevreden toen de drie zich hadden gemeld bij hem voor de rit van morgenochtend. Hij keek mij een beetje vragend en onderzoekend aan met zijn ogen , maar stelde geen vragen. Toen het al rond tienen was en iedereen naar hun bed was gegaan besloot ik nog even buiten op de veranda te zitten. Achter mij hoorde ik iemand op een houten wiebel stoel neer ploffen. Nieuwsgierig keek ik achter mij en merkte op dat het Duke was die nog even van de avond wilde genieten. In de verte hoorde ik wolven janken. Een van de grazende paarden hief zijn hoofd op om te kijken wat het was. Daarna toen hij het gehoord had ging hij weer verder met grazen van het gras. Vuurvliegjes dwarrelde rond in de schemerde avondlucht , eentje kwam zelfs op mijn arm zitten , wat ik erg opmerkelijk vond. Duke wisselde geen woord en keek alleen maar voor zicht uit. ' Zo dus jij gaat morgen niet mee op de ochtendrit? ' zei Duke rustig.
" Ik haat paarden." antwoorde ik. Duke lachte nors , hij wist dat ik loog daarover. Hij stond op uit zijn wiebel stoel en kwam achter mij staan. ' Meisje ik weet wel dat je een hart voor paarden hebt , je bent alleen bang. Bang dat je weer diezelfde fout maakt." zei Duke wijs , het leek wel alsof hij gewoon wist wat ik had doorgemaakt of wat ik had verscholen. ' Kom morgen om drie uur naar de rode schuur.' Ik gaf er geen antwoord op , ik keek wel of ik er morgen heen zou gaan. Natuurlijk wist ik dat het onbeleefd zou zijn als ik niet mee ging , maar ik was er gewoon nog niet klaar voor. Ik besloot maar naar bed toe te gaan , ondanks ik niet erg moe was. Ik sloop heel zachtjes de traptreden op van de trap en liep over de crèmige vloerbedekking heen. Ik sliep bij Amber op de kamer , waar ik al op gehoopt had. Langzaam opende ik de slaapkamer deur en liep naar het bed toe. Amber draaide zich om zodat ze met haar hoofd naar mij toe gedraaid lag. Ik hoopte dat ik haar niet wakker gemaakt had. Een zacht gekreun werd hoorbaar , en niet veel later gingen daar twee duffe oogjes open.  ' Sorry Amber ik wilde je niet wakker maken.' riep ik fluisterend richting haar toe. Amber zei dat het niks gaf , en vroeg zich geen eens af waarom ik pas zo laat kwam binnen wandelen. Ik besloot maar ook te gaan slapen , ergens was ik toch best wel moe. Niet veel later viel ik in slaap , en had de hele nacht verder in slaap doorgebracht. Mijn krukken had ik op de grond naast het houten bed gelegd. De kamer was Amber en ik sliepen was groot. Naast het bed van Amber en mij stond een donker kleurig nachtkastje met een lichte geschuurde ronde knop om de lades mee open te trekken. Het had een platte tv die best wel groot was , precies de goede formaat om samen tv te kijken. De lamp die aan het plafond hing was prachtig. Het stof wat om de lamp heen zat was zalmkleurig en paste er prima bij. De muur van onze kamer was crèmig roze , wat de kamer een rustige uitstraling gaf.
De volgende ochtend brak al snel aan , Amber was dan ook misschien al als eerste haar bed uit gegaan. Ik opende een beetje slaperig mijn ogen en liet ze langs de muren glijden. Ik realiseerde mij pas nu weer dat we in Wyoming op de ranch van Duke waren. Iedereen had zich al beneden verzameld , behalve ik dan. Het klopte ook wel , want ze zouden om 8 uur vertrekken. Dat betekende dus dat ik alleen op de ranch zou achterblijven , nou ja op de stalhulpjes na dan. Ik had dus alle tijd van de wereld , en ook zeker geen haast. Ik besloot maar uit bed te gaan en naar de woonkamer beneden te gaan.  De woonkamer was zoals gezegd leeg en erg stil. Op de eettafel stond een glazenbord met een paar broodjes erop. Naast het bord stond een glas met melk klaar. Ze wisten waarschijnlijk dat ik niet zou meegaan en dat ik nog moest ontbijten. Ik had mijn krukken alweer bij de hand en was naar het keukenraam gelopen. Duke had waarschijnlijk geen vrouw , en zo wel dan had ik geen idee waar die nu was of zich bevond. Ik liep weer weg van het raam en besloot maar is aan mijn ontbijt te beginnen. Ik pakte een broodje en begon er aan te knabbelen , tegelijkertijd pakte ik het bekertje met melk op en nam er een slok van. Toen ik mij genoeg gevuld had besloot ik even een beetje te gaan rondwandelen op het erf. Ik liep het trappetje af van de veranda en ging het erf op. Het was dood stil op het erf , soms zag je een van de stalhulpjes voorbij lopen met een kruiwagen met mest. Ineens bleven mijn ogen bij een persoon stil staan. Zag ik dat nou goed? was het de zelfde jongen als gisteren die mij toen bij mijn schouders beet greep , en die bij het avondeten ook aanwezig was?  ja dat was hem. Bradd had mij gezien en had zijn mestvork tegen de muur van de houten schuur aangezet. Hij was bezig met een van de paardenstallen te mesten. Ik kwam zelf tot stilstand voor de houtenschuur waar ik half dromerig heen was gewandeld. ' Hey hoe is het met je? kom je weer kijken bij de paarden.' zei Bradd met een vriendelijke toon. Ik hief mijn hoofd omhoog en keek hem voorzichtig in zijn ogen aan. Ergens diep van binnen was ik lichtelijk bevroren , ik kon niet zo snel iets terug zeggen. " Het gaat goed , nee ik wilde alleen een beetje polshoogte nemen." wist ik uit te brengen. Diep in mij gedachten werd ik uitgescholden door een stemmetje in mijn hoofd voor sufferd. Het was ook best een stom antwoord wat ik uitbracht , wat dacht hij nu wel niet van me?