Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 27

P.O.V

Aphril

" Ik heb het gehad hier!" riep ik half huilend door de woonkamer heen. Met mijn vinger veegde ik een traan die over mijn wang gleed weg.

' Hoe durfde hij zich nog met dat paard te vertonen! , het had wel mijn ondergang kunnen zijn.' riep ik nog half kokend van woede in mijzelf.  Boos liep ik de trap op en was van plan om mijn spullen te pakken en de eerste beste taxi te pakken die er was. Achter mij hoorde ik mijn moeder me nog na roepen. Ze wilde me troosten , maar op dit moment had ik daar geen behoefte aan.  Met moeite strompelde ik de trap op zonder krukken. Het ging goed , maar het was nog steeds niet zo gemakkelijk als het eruit zag.  Boven aan de trap aangekomen opende ik met een zwaai mijn kamerdeur.  Ik zag de foto van Hillwood op mijn nachtkastje staan. Tranen vulde mijn ogen.

" Ik heb weer gefaald. " riep een verslagen stemmetje in mijn stem.  Achter mij hoorde ik voetstappen tot stilstand komen , en besefte al gauw genoeg dat het mijn moeder was die achter mij was komen staan.

" Aphril , liefje"

' Mam ga alsjeblieft weg , ik heb nu geen zin om getroost te worden. Ik wil hier weg.'

" Aphril , vluchten voor je angst is geen optie. Bradd probeerde je alleen te helpen , hij zag wat er gebeurde."  riep Lisbeth.

Van binnen begon ik nog meer te koken toen ze die woorden had uitgesproken. 

" Als hij me probeerde te helpen , had hij eerder moeten toe slaan toen het gebeurde.'   Hij had mij gewoon achtergelaten met Silverstar die mij wel iets had kunnen aandoen.  Boos zwaaide ik met mijn arm het fotolijstje van het nachtkastje af.

Later drong het tot mij door dat ik het fotolijstje waar een foto van Hillwood in zat had stuk gegooid. Glasscherven lagen verspreid over de houtenvloer.  Geschrokken sloeg ik een hand voor mij mond , en zakte op het andere moment door mijn knieën heen.  Achter mij voelde ik een warme hand op mijn rug neerkomen. Het was de warme hand van mijn moeder die mij troost probeerde te bieden.  Tranen troebele van verdriet over mijn wangen heen. Ik voelde me gebroken , vreselijk van wat ik net gedaan had.  Lisbeth gebaarde dat ik in haar armen mocht sluiten om uit te huilen. Langzaam kwam ik overeind en keek haar met betraande ogen aan.

Lisbeth keek mij met haar zorgzame blik aan en opende haar armen.   Ik sloot mij in haar armen. Met betraande ogen keek ik over haar schouder heen naar de kamerdeur die open stond. Amber stond bij de ingang van de kamer en keek mij verbaasd en bezorgd aan.

" Ik ben een mislukking." snikte ik op mijn moeders schouder. Lisbeth suste zachtjes en wreef met haar hand over mijn rug heen.

' Lieverd , je bent geen mislukking , je bent het prachtigste meisje dat ik ken.  Realiseer je dat je nog steeds bezig ben met het herstellen. Het gaat allemaal niet zo snel.  Alles heeft de tijd nodig.'  riep Lisbeth met een zachte warme stem toe.

Ik haalde mijn gezicht van haar schouder af en keek haar aan. Lisbeth veegde een traan uit mijn ogen weg en drukte mij tegen zich aan.  De woorden die mijn moeder vertelde , waren woorden die klopte. Niet alles kon snel gaan , alles had de tijd nodig. Bradd probeerde misschien inderdaat net zoals de andere mensen te helpen , maar of ze over mijn angst en verleden heen konden helpen wist ik niet. 

" Misschien had ik niet zo bot naar hem moeten uitvallen. Bradd is tenslotte ook maar mens. Mensen kunnen eenmaal nou fouten maken , maar wat er zich net had afgespeeld was voor mij alles behalve een fout. Misschien moest ik het toch nog een kans geven.'  riep een verstandig stemmetje in mn hoofd. 

" Ik ga naar beneden toe.' zei ik tegen mijn moeder. Lisbeth knikte en glimlachte kort. Stilletjes wandelde ik de kamer uit en wierp een korte glimlach naar Amber toe. Amber volgde mij direct alsof ze een hondje was. In mijn ooghoeken zag ik dat ze naast mij was komen lopen. Haar blik keek mij onderzoekend aan en vroeg zich af wat er allemaal aan de hand was. Op dit moment had ik geen zin om het erover te gaan hebben en liep vastberaden door naar de trap. Trede voor trede wandelde ik de trap af en bleef beneden enkele seconden even staan.