Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 21

Bradd had de motor van de Pick up wagen gestart en we reden dan ook niet veel later weg. De gehele heen weg hadden we geen enkel woord gewisseld , er was kortom een helse stilte.  Nog steeds wist ik niet wat ik hiervan moest vinden. Dit was de eerste keer dat een jongen mij leuk vond , en dan moet je maar je gevoelens weten te plaatsen.  " Bradd vond mij leuk , Bradd vond mij gewoon leuk! " riep een enthousiast stemmetje diep van binnen. Ik wierp een korte blik naar Bradd , en glimlachte zwakjes toen hij mij aankeek met zijn mooie blauwe ogen.  Snel draaide ik weer mijn hoofd weg en wierp een blik naar buiten. We reden langs uitgestrekte vlaktes landschap , en zo nu en dan stond er een verlaten huisje. In de verte zag ik een schaapsherder die zijn kudde schapen aan het verplaatsen was naar een ander stuk land . Hij kreeg hulp van zijn zwart witte schaapshond die als een gek rondom de kudde schapen rende om ze allemaal bij elkaar te houden. 

Na een paar minuten rijden stopte Bradd de auto en vertelde dat we er waren.  We waren omgeven door prachtig verlaten landschap , niet veel verder van het landschap vandaan bevond zich het bos.

' Het is hier prachtig!' wist ik vol verbazing uit te brengen. Bradd glimlachte en legde onverwachts zijn hand op de mijne. O, nee daar kwam dat verschrikkelijke bloos momentje weer op , die ene moment van onbeheersbare schaamte waaraan je niets kon doen.  Zwakjes glimlachte ik naar hem , terwijl ik snel mijn hand onder de zijne weg trok.  Hij merkte dat ik mijn hand onder de zijne wegtrok en maakte zijn gordel los.

Ja ik voelde mij op dit moment een beetje ongemakkelijk , omdat ik niet wist wat ik hier op moest gaan zeggen.  Bradd opende zijn autodeur en liep met een boogje om de auto heen naar mij kant. Ik hoorde zijn autodeur met een bons dichtvallen , en besefte dat hij nu naar mijn kant toe kwam om mij uit de auto te helpen.  Snel boog ik mij naar de gordel toe die vastzat in de houder en klikte de gordel los. Voordat hij mijn deur opende stond ik al in de start modus om uit te stappen.  Bradd opende de auto deur en reikte zijn hand naar mij uit.  Zonder enige twijfel pakte ik zijn warme hand vast en liet mij door hem overeind trekken.  Toen ik overeind was geholpen door Bradd gaf ik hem onverwachts een knuffel. Geen idee waarom , maar iets binnenin mij vertelde dat ik het moest doen.  Bradd paste zich zeer gemakkelijk aan , en streelde met zijn vingers mijn rug. Binnenin voelde ik het weer warm worden , en warmer. Het was het gevoel dat ik nog niet eerder had gevoeld . Het voelde alsof er duizenden warmte prikkels zich ontwikkeld hadden en die naar een uitweg zochten.   Langzaam en voorzichtig maakte ik mij weer los van Bradd , en keek toen achter mij om. Mijn ouders ,Amber en Duke waren met de paarden aangekomen op de bestemming en stegen allemaal af. Zij waren echter zo verbaasd over de prachtige omgeving als dat ik was.  Duke wierp een blik naar Bradd en mij , en had al zo een vermoede dat er iets tussen ons afspeelde maar hij was zo aardig om het voor zich te houden.  Duke begon met een stukje te wandelen en liet de paarden achter zich die tevreden aan het knabbelen waren van het verse gras. 

" Hier op deze plek , de prachtige omgeving rondom de ranch was ik vroeger als klein jongentje samen met mijn trouwe maatje Brandlee vaak geweest. Het waren fijne tijden , en op deze plek kon ik vaak goed nadenken over allerlei dingen."  zei Duke met een vervaagde glimlach op zijn gezicht.

' Heb je deze plek zelf ontdekt Duke?' vroeg Lisbeth belangstellend.'    Duke wierp een blik op het hoge gras wat eindeloos doorliep tot in het verre einde. 

" Eigenlijk heb ik het ontdekt toen ik Brandlee achterna zat nadat die uit zn stal uitgebroken was. Ik was hem minstens 2 dagen kwijt , maar de volgende dag viel mij pas de verse hoefafdrukken op in de opgedroogde modder dat tussen het gras zat. Achteraf toen ik Brandlee gevonden had begreep ik waarom hij naar deze omgeving gegaan was. Hij kwam hier graag , en eenmaal toen ik hem die dag daar gevonden had ben ik er bijna iedere dag met hem daar naartoe geweest. Dus eigenlijk heb ik deze prachtige plek ontdekt dankzij mijn ouwe trouwen vriend." antwoorde Duke terug.  Lisbeth knikte aandachtig en glimlachte.  Bradd stond nog steeds naast mij en legde zijn hand neer op mijn rug waarbij hij hem daarna er weer meteen vanaf haalde. 

Ergens kon ik ook wel begrijpen waarom Duke hier vroeger en misschien nu wel graag komt , het was hier gewoon wonderbaarlijk mooi.  Hier kon je volledig tot rust komen , en helder nadenken over allerlei dingen. Ineens werd ik verstoord uit mijn gedachten toen ik merkte dat een van de paarden zich vreemd begon te gedragen. De Voskleurige Quater merrie begon luid te hinniken en te schrapen met haar hoef over de grond. Ik bestudeerde de Voskleurige merrie en keek in de richting waar zij naar toe keek. Nu zag ik waarom ze ineens zo onrustig was , er stond slechts een paar meter van mij vandaan een prachtige gitzwarte hengst.   Ik porde Bradd voorzichtig in zijn zijde , en wees naar waar ik de zwarte hengst zag. Bradd keek mij aan , maar begreep niet wat ik bedoelde. Zag hij dan niet die zwarte hengst?! was ik dan de enige die hem zag?

" Bradd , kijk dan daar." zei ik nog wijzend in de richting van de hengst. Bradd haalde zijn schouders op en keek mij vragend aan.  '  Gaat het wel goed met je Aphril , volgens mij zie je dingen die er niet zijn misschien was dit vandaag wel allemaal een beetje te veel voor je. Het lijkt me beter als we maar is terug keren.' zei Bradd op een rustige toon.

" Nee , ik ben niet gek geworden , of heb waanbeelden gekregen ik zie hem echt! Wacht maar ik laat je het zien." riep ik vastberaden terwijl ik hem beetpakte bij zn arm. 

' Waarom denk je anders dat die merrie zo van slag is? '

" Omdat die wel vaker ineens onrustig word." antwoorde Bradd koeltjes terug.   Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. ' Tuurlijk , geef de merrie maar weer de schuld , dat dier is niet achterlijk Bradd. Paarden voelen dingen aan , ook boven natuurlijke dingen. '  Bradd achtervolgde mij en vond nog steeds dat ik mij het aan het inbeelden was.  Toen ik bijna bij de gitzwarte wilde hengst was verdween hij ineens. Mijn mond viel bijna open van verbazing , en slaakte kort daarna een verslagen zucht.  ' Oké laten we maar terug gaan , misschien is het inderdaat allemaal teveel voor me geweest vandaag.'

" Ik breng je wel terug en blijf dan wel bij je." zei Bradd vriendelijk.  Hij vertelde aan de andere dat wij alvast terug gingen naar de Ranch. 

Ik voelde mij een beetje vermoeid en moe. Ik realiseerde mij dat ik eigenlijk gewoon helemaal doodop en gesloopt was na alles wat we vandaag gedaan hadden.  Even later zaten we weer in de pick- up en had Bradd de motor van de auto weer gestart.   Het duurde niet lang of ik voelde mij ogen dichtzakken.  Bradd wenkte afentoe een blik op mij , en zag dat ik in slaap aan het sukkelen was. Hij glimlachte en keek ondertussen weer voor zich. Ik was aan het vechten om wakker te blijven , maar zag er later eigenlijk het nut er niet van in waarom ik een strijd er tegen voerde. Langzaam liet ik mijn oogleden dichtzakken en was niet veel later daarna in een diepe slaap verzonken.

Hoe vinden jullie het tot nu toe.

Als je het Vote betekend het dat je het verhaal leuk vind , en dat geeft mij dan weer genoeg motivatie om ermee door te gaan :P