Silverstar, het paard met een vechtend hart.

Hoofdstuk 30

Oke ten eerste stel ik hier een vraag aan jullie , hopelijk hebben jullie een beetje opgelet tijdens het lezen van de hoofdstukken ;)

Wie was het paard van Aphril?

Oke, voor vele misschien een vrijgemakkelijke vraag maar ach ja :P  een beetje overhoring kan geen kwaad toch , het is tenslotte alweer hoofdstuk 30 , dus ik dacht daar doe ik een vraag bij , en nog allemaal bedankt voor de 77 votes,  en dat jullie dit verhaal allemaal lezen.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

P.o.v  Aphril.

Bradd glimlachte naar mij. Het maakte het een en ander in mij los.  We kwamen even later aan bij de stallen waarbij sommige paarden hun hoofden al uit het stallenblok hadden gestoken.  Bradd wandelde langs de paarden , waarbij hij sommige over hun gezichten streek.   Het paard waar Bradd voor stond was een kastanje bruine Quater horse die een brede bles over zijn gezicht had lopen.  De merrie duwde haar neus tegen Bradd zn borstkas aan. Op het andere moment hief ze haar hoofd weer op waarbij er lucht uit haar neusgaten ontsnapte.  Bradd aaide de kastanje bruine Quater horse merrie Isja nog een keer en wandelde toen door naar het voerhok.  Stilletjes achtervolgde ik Bradd terwijl mijn ogen zich op zijn achterkant gericht hadden. Afentoe wierp ik een blik naar paarden die om aandacht vroegen. 

" Wat zou Silverstar nu aan het doen zijn." vroeg een vragend stemmetje in mijn hoofd zich af.   

Ineens voelde ik een neus tegen mij aan duwen , waarbij ik kort mijn evenwicht bijna verloor.  Van binnen was ik licht geschrokken , omdat ik met mijn gedachten blijkbaar ergens anders hing. Al snel hadden mijn ogen zich gefixeerd op een vriendelijke witte ruin die mij met zijn ogen nieuwsgierig aan staarde.  

Bradd verscheen uit het voerhok met een voerkar die hij over het gangpad heen rolde. De ijzerige voerkar kwam voor mij tot stilstand waarbij Bradd een voerbeker voor mijn neus hield uitgestoken. Het was gevuld met groten bix brokken waarvan een sterke geur af kwam.   " Aan wie moet ik dit geven?' 

' Aan Emilo , die witte ruin waarbij je nu vlak in de buurt staat.'  antwoorde Bradd vriendelijk terug.  Mijn aandacht werd kort getrokken toen er meerdere voetstappen de stallen kwamen intreden. 

" Goedemorgen jongens , lekker geslapen?  heeft hij zich een beetje bij je gedragen.'  vroeg Stan met pretoogjes.  Zijn stem konk opgewekt maar vriendelijk.   Bradd glimlachte , maar zei verder niet heel veel. 

' Het was gezellig.' antwoorde ik Stan's vraag. Stan grinnikte terwijl hij tegen een van de stalboxen aangeleund stond. Kort verscheen er op mijn gezicht een glimlach , terwijl ik ondertussen de voerbeker had leeg gekieperd in de voerbak van Emilo. De witte ruin stak meteen tevreden zijn hoofd in de voerbak.  Beide oortjes stonden tevreden naar voren toe gedraaid terwijl die ondertussen ook zn omgeving in de gate hield doormiddel van zn linker en rechter oor afentoe een beetje naar de zijkant te draaien.  Het gaf mij altijd een of andere manier een fijn gevoel als paarden aan het eten waren. Een of andere manier was het voor mij gewoon een rustgevend geluid.

Ik besloot om maar verder te gaan met het helpen van de paarden voeren , ik bedoel het zou een beetje lullig zijn als ik het Bradd allemaal alleen liet doen.  Toen ik naar terug naar de voerkar gelopen was had Bradd al een volgende voerbeker gevuld met biks voor mij klaar staan. Hij glimlachte vriendelijk , en gebaarde dat ik die aan het paard naast Emilo moest geven. Aan de linkerkant van Emilo stond een gevlekte paint. Het dier begon al zachtjes te hinniken toen ik in zijn richting kwam uitgelopen. Met zijn voorbeen schopte hij tegen zn staldeur aan terwijl hij zijn hoofd omhoog en omlaag gooide. Ik moest er van lachen , en gooide ondertussen de beker met biks leeg in zijn zilverkleurige voerbak. Zodra het biks in de voerbak van de gevlekte paint ruin viel begon het er meteen gulzig van te eten.   Achter mij voelde ik een hand op mijn schouder lande.  In een reflex draaide ik mij om. Op mijn gezicht verscheen er een bescheiden glimlach toen ik zag dat Bradd het was.  In zijn hand had hij een riek vast , waarbij hij naar mij een aparte blik toe wierp. Met zijn ogen wierp hij naar de riek , en daarna naar mij.