THE BAD BOY'S SLAVE

Kabanata 39

Why?

"Fck!"

"Tutuy!"

Napatingin ako kay Mommy ng yakapin ako. Im still in my hospital bed but the nightmare still held me captive. Muntik na akong mamatay and I just realized that I am alive.

"M-may masakit ba anak?"

Umiling ako at kumapit sa balikat. Napangiwi ako sa kirot ng tumama na bala.

"Ump!" Hinampas ako ni Mommy sa kabilang balikat. Gumapang ang sakit nito sa kabila.

"Aww!" Reklamo ko.

"Bakit ka sumalo ng bala ha? Napakaimposible mo Tutuy! B-buti h-hindi ka napano.." Humikbi si Mommy sa aking harapan. Hinawakan ko ang kamay nya pero agad nya akong sinugod ng yakap. My shoulder still hurts pero ayoko din naman syang alisin yung yakap nya. Akala ko talaga hindi ko na mayayakap ang mga mahal ko sa buhay kaya dinama ko ng husto ang yakap ni Mommy.

"Tigil tigilan mo na ang pagiging agent, Tutuy.. Ha? Masyadong delikado.. Tulungan mo na lang si Honeybunch sa business natin.." Umiiyak na sabi ni Mommy. Pinunasan ko ang kanyang luha.

"Mom.. Ito na ang buhay ko. Wala akong ibang alam gawin kundi ito.. Sinubukan ko naman na tigilan ito dahil kay--" Then an image of her crossed my mind again. I shook my head, here I go again.

"Saka hindi naman masamang magligtas ng buhay." Diverting the topic to a new one.

"Hindi masama? Eh paano kung napano ka ha? Paapatayin mo ako sa lungkot! Ano bang hindi namin naibibigay sayo ng Daddy mo ha? Aba, kahit ano anak ibibigay namin. Sa bahay ka na lang kung ganyan rin lang!"

Hinapit ko sa kanyang bewang si Mommy, "Ikaw naman, Mommy. I am alive. Masyado ka talagang maalalahanin. Kay Daddy ka magfocus, malaki na ako."

"No! Ikaw pa din ang Baby boy ko."

"Isipin mo na lang, I saved a life. Walang iiyak kasi hindi napahamak ang iniligtas ko."

Yeah, I don't think I can see her weeping face again dahil ang mukha nya noong huli kaming nagkita ay hanggang ngayon bumabagabag pa din sa kin. The image of a young girl crying like a baby.

"Hindi mo naman daw kliyente ang iniligtas mo ah. Instinct na ba yan anak? Kinabog mo pa ang mga bayani sa trip mo!"

"Whether client or not, buhay pa din yon. Nandoon ako--"

"Kaya muntik ka ng mamatay. Yung buhay nila mahalaga, eh yung sayo? Anak, never waste your life to someone who doesn't know your worth." Seryosong sambit ni Mommy. Hindi ko mapigilan ang pagngiti.

"Nuks, si Mommy may hugot na naman!" I chuckled. Iniripan lang nya ako.

"Eh kasi naman ikaw Tutuy! Pinagalala mo ako!" Nagpapapadyak pa ang cute kong Nanay. Wala akong ginawa kundi aluin sya. I understand, mahirap ang trabaho ko pero wala naman akong ibang alam gawin kundi ito. Isa pa, hindi ko matiis na hindi ko gawin ang sumalo ng bala para sa taong yon....

"Ancheta. Secure Governor Joson. Wag kang dumikit sa mga guards nya, they shouldn't know that he has A-line agents."

"Copy." Pasimple akong sumagot kahit hindi bumubukas ang aking bibig. Isang gawaing nakasanayan ko na tuwing mayroong misyon.

Why people hire bodyguards kung wala din namang tiwala ang mga ito sa kanila? Anyway, more work for us. From my vision, I can vividly see the main entrance of the pavilion where all the important people gathered. Nakihalubilo ako na tila ka-parte ng mga ito sa suot kong pormal na suit.