Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

-Δύο μήνες-

Δύο μήνες μετά.

Πέρασαν δύο μήνες από τον θάνατο της γιαγιάς. Η Ευγενία και ο θείος μου ζούσαν προσωρινά στο σπίτι της γιαγιάς για καλοκαίρι μέχρι να γίνει και το 3μηνο μνημόσυνο της. Εκείνη προσπαθούσε να δείχνει ότι με αγαπάει και ότι με φροντίζει. Η Αλεξάνδρα έμενε με τον Φίλιππο στο σπίτι του. Τώρα με το πένθος μας όμως ο γάμος τους  αναβλήθηκε για το επόμενο καλοκαίρι. Ο Ανδρέας πηγαινοερχόταν τα Σ/Κ στην Άνδρο γιατί είχε την δουλειά του στην Αθήνα. Όποτε ερχόταν με έπειθε να πάμε για μπάνιο και να βγαίνουμε έξω. Με τα κορίτσια βρισκόμασταν κάθε μέρα. Με έκαναν να νιώθω καλά με όποιο τρόπο μπορούσαν. Η Μαντώ είχε ερωτευτεί αλλά δεν ήθελε να μου πει ποιος είναι. Η Άννα ήξερε αλλά δεν μου έλεγε γιατί της το είχε ζητήσει η Μαντώ. Είχα περιέργεια να μάθω ποιον αγαπάει γιατί αυτός ο έρωτας την είχε αλλάξει πολύ.Η Μαρίνα όπως πάντα δεν ήταν ενημερωμένη γιατί η Μαντώ δεν έμπαινε στον κόπο να το κάνει. Ο Ορέστης αποφάσισε να καθίσει στην Άνδρο όλο το καλοκαίρι. Προσπαθούσε να είναι όσο πιο πολύ μπορεί δίπλα μου. Είχαμε δεθεί αρκετά.Του άρεσε το νησί το καλοκαίρι. Ο θείος μου ήταν πολύ κλειστός στον εαυτό του. Ο πατέρας μου δεν ήρθε στην κηδεία της μητέρας του. Όπως τον ξέγραψε εκείνη έτσι έκανε και εκείνος. Έτσι μου έλεγε..... Εγώ για ακόμη μία φορά μόνη! Πόνος και πάλι πόνος..

«Βρε βρε τα παιδιά.. Εδώ είστε;»

«Ναι είπαμε να περιμένουμε να σε δούμε πριν φύγουμε» μού είπε ο Φίλιππος.

Είχε επιλέξει πολύ σωστά η ξαδέρφη μου. Από χαρακτήρα ήταν εξαιρετικός και από ομορφιά έσκιζε. Ήταν καστανός με καστανά μάτια.

«Που ήσουν;» με ρώτησε η Αλεξάνδρα

«Είχα πάει μέχρι την Μαρίνα να της δώσω κάτι και ξεχάστηκα.»

«Πως θα περάσεις το βράδυ σου;»με ρώτησε .

«Θα έρθουν εδώ τα κορίτσια να δούμε ταινία» Απάντησα

«Εδώ θα έρθουν; « Είπε η Ευγενία όταν μπήκε μέσα στο σαλόνι.

«Γιατί μαμά υπάρχει κάποιο πρόβλημα;'»Της είπε η Αλεξάνδρα. Καλά έκανε και της απάντησε εκείνη γιατί εγώ θα έχανα την υπομονή μου.

«Όχι παιδί μου κανένα απολύτως» Απάντησε και κοιτούσε εμένα την ώρα που το έλεγε.

«Εμείς φεύγουμε καληνύχτα» Είπε ο Φίλιππος και σηκώθηκε από τον καναπέ.

« Ναι είναι ώρα» Συμπλήρωσε η Αλεξάνδρα.

«Καληνύχτα παιδιά μου θα τα πούμε'» Τους είπε η Ευγενία.

Εγώ τους πήγα μαζί τους μέχρι την πόρτα.

«Μα καλά από τώρα πάτε να κλειστείτε μέσα στο σπίτι;» Τους ρώτησα

« Θα πάμε για φαγητό αλλά δεν χρειάζεται να τα μαθαίνει όλα.» Μου είπε ψιθυριστά η Αλεξάνδρα.

« Καλά να περάσετε καληνύχτα» Τους είπα χαμογελαστά

Έφυγαν και εγώ πήγα στο δωμάτιό μου να καλέσω τους γονείς μου στο Skype.

Άνοιξα το τεμπλετ μου και κάλεσα την μητέρα μου.

«Καλώς το κορίτσι μου»

«ΤΙ κάνεις μαμά μου;»Της είπα.

«Καλά είμαι σε λίγο περιμένω την Μαρία να μου φτιάξει τα νύχια. Εσύ;»

«Και εγώ περιμένω τις κορασίδες να δούμε ταινία»

« Μωρό μου μην πηγαίνεις φίλους στο σπίτι του θείου σου μπορεί να ενοχλούνται.»

« Τι εννοείς; Δεν είναι δικό μου το σπίτι;» Την ρώτησα

«Σιγά μην αφήσει η Ευγενία να πάρεις εσύ το σπίτι . Και οι δύο όροφοι του σπιτιού είναι του θείου σου Λία»

« Όχι αυτό δεν το δέχομαι. Θα πάρει το σπίτι της γιαγιάς μου; Δεν φτάνει που..» Διέκοψα την φόρα της φράσης μου.

« Δεν φτάνει που; Τι δεν φτάνει;»με ρώτησε

« Τίποτα..»Της είπα και έσκυψα το κεφάλι μου. Δεν είχα μιλήσει σε κανέναν για αυτό που είδα εκείνο το βράδυ.

«Παιδί μου εμείς έχουμε σπίτι εκεί. Είναι ακριβώς δίπλα από το σπίτι της γιαγιάς.»

«Ναι ρε μαμά αλλά δεν θα δεχτώ να φάει το σπίτι η Ευγενία»

« Λία... Τώρα που έφυγε και η γιαγιά πότε θα γυρίσεις πίσω;»

«Δεν ξέρω μαμά δεν ξέρω.. Λοιπόν πρέπει να κλείσω θα τα πούμε μαμάκα μου..»

Τερμάτισα την κλήση και άκουσα να χτυπάει η πόρτα. Η Ευγενία ήταν στο δωμάτιό της. Κατάλαβα ότι ήταν τα κορίτσια και πήγα να ανοίξω. Μόλις άνοιξα την πόρτα δεν με χαιρέτησαν οι γαϊδούρες αλλά μόνο με βομβάρδισαν από απαιτήσεις. Η Άννα και η Μαντώ φυσικά.

« Καλησπέρα Λία μου...» Μου είπε η Μαρίνα και με φίλησε στο πρόσωπο.

«Λοιπόν αστυνομικό θα δούμε Άννα τελείωσε!.» Είπε η Μαντώ και μπήκε πρώτη μέσα.

« Κωμωδία θα δούμε. Γιατί να περάσει δηλαδή το δικό σου;» Φώναζε δυνατά η Άννα.

' ' Γιατί να μην δούμε δράμα ρε κορίτσια;'' Πρότεινα αλλά το μετάνιωσα.

« Όχι άλλο κλάμα!» Μου φώναξαν και οι δύο ταυτόχρονα γυρνώντας ταυτόχρονα τα κεφάλια τους και κοιτάζοντάς με.

« Επειδή τα νεύρα μου δεν είναι καλά... ή θα δούμε ταινία ή θα πάει η κάθε μία στο κρεβάτι της για νάνι.» Τους είπα αμέσως και χτύπησα το χέρι μου δυνατά στο τραπέζι.. 

Μικρό το ξέρω... αλλά έχει και συνέχεια με μεγαλύτερα κεφάλαια!!

Kissesssssss!!!!