Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

Ξεκαθαρίσματα

. Ήξερα ότι δεν υπήρχαν πιθανότητες να βρω κάτι μέσα στο συρτάρι. Ίσως ήταν απίθανο... Αλλά ποτέ δεν ξέρεις και επιπλέον ήθελα να ξανά δω εκείνες τις φωτογραφίες μας και τις ζωγραφιές μου....

Ξεκλείδωσα το συρτάρι και το άνοιξα.. Πάνω-πάνω υπήρχαν δύο άσπροι φάκελοι οι οποίοι δεν θυμάμαι να τους είχα αφήσει εγώ. Αλλά ούτε και η Ρένα ,αν ήταν θα το ήξερα.... Κάποιος είχε βάλει εκεί δύο φακέλους.. Η γιαγιά μήπως;

 Πήρα τους φακέλους στα χέρια μου.. Ο ένας έγραφε κάτω δεξιά «Για την Αιμιλία (Λία)»

Τα γράμματα τα αναγνώρισα. Ήταν καλλιγραφικά. Της γιαγιάς μου. Ο δεύτερος φάκελος έγραφε πάλι και αυτός κάτω δεξιά «Στα παιδιά και τα εγγόνια μου»

Νόμιζα ότι βρήκα αυτό το οποίο έψαχνε ο Παύλος και η Ευγενία. Βέβαια δεν ήμουν και απόλυτα σίγουρη! Μπορεί με το περιεχόμενο αυτών των φακέλων η γιαγιά να μας αποχαιρετά απλώς και αυτό που ψάχνουν εκείνοι να είναι κάτι άσχετο από αυτούς τους φακέλους μεν αλλά σοβαρό δε. Με αγωνία άνοιξα τον φάκελο που απευθυνόταν στα παιδιά και τα εγγόνια..

Έριξα μία γρήγορη ματιά σε όλη την κόλλα και κατάλαβα ότι ήταν τα γράμματα της γιαγιάς μου σε όλη την κόλλα. Άρχισα λοιπόν να διαβάζω....

Σήμερα στις 10/05/2010 στην Άνδρο εγώ η Αιμιλία Γουλανδρή του Παύλου και της Ειρήνης , γνωρίζουσα γραφή και ανάγνωση, έχοντας πλήρη συνείδηση των πραττομένων, διανοητικά υγιής, με πλήρη νηφαλιότητα και ψυχική ηρεμία χωρίς να δεχθώ πίεση από κανέναν, καθιστώ κληρονόμους της περιουσίας μου τα εγγόνια μου. Το διώροφο σπίτι στην Άνδρο επί της οδού τάδε.. Ανήκει στην εγγονή μου Αιμιλία Γουλανδρή του Γεωργίου και της Σοφίας. Έπίσης όλα τα κεντητά και πλεκτά μου ανήκουν σε εκείνη. Το τριάρι της Φιλοθέης στην εγγονή μου Αλεξάνδρα Γουλανδρή του Παύλου και της Ευγενίας και η μονοκατοικία στο Λουτράκι στον εγγονό μου Ανδρέα Γουλανδρή του Παύλου και της Ευγενίας. Τέλος όλα τα κοσμήματά μου επιθυμώ να τα μοιραστούν η Αιμιλία και Αλεξάνδρα Γουλανδρή. Ελπίζω τα εγγόνια και τα παιδιά μου να παραμείνουν μονιασμένα μέχρι το τέλος και να αρκεστούν στην παραπάνω επιθυμία μου. Η ιδιόχειρη αυτή διαθήκη αναιρεί κάθε προηγούμενη...

Διάβασα το χαρτί και το κοιτούσα ώρα. Η διαθήκη της γιαγιάς! Η γνήσια.. Αυτό έψαχνε η Ευγενία. Τότε κατάλαβα ότι ήμουν ένα βήμα μπροστά από εκείνη. Αυτό το περιβόητο χαρτί δεν έψαχνε; Τώρα το βρήκα εγώ πρώτη. Τελείωσα να διαβάζω και απομάκρυνα τον φακό από το χαρτί. Κοίταζα χαμένη στο σκοτάδι. Τα λόγια της Ευγενίας θυμήθηκα τότε «Πρέπει να βρούμε την γνήσια Παύλο.. Δεν πρέπει να την βρει κάποιος άλλος πρώτα από εμάς. Είμαστε καταδικασμένοι τότε.»