Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

Αποχαιρετιστήριο Γράμμα

Ποιος περίμενε ότι τόσο γρήγορα θα έκανα το πρώτο βήμα να ξεμπροστιάσω την Ευγενία; Ότι τόσο γρήγορα θα την έκανα να κλαίει; Από εδώ και στο εξής ήξερα ότι κάτι μπορεί να ετοιμάσει εναντίον μου. Απειλή ήμουν για να μην αποκαλύψω την απιστία της! Αφού λοιπόν την βοήθησα, πήγα στο δωμάτιό μου. Κάθισα στο κρεβάτι να σκεφτώ... δεν σκόπευα να κοιμηθώ.. Είχε πάει μία η ώρα. Είδα τους άσπρους φακέλους... τους πήρα στα χέρια μου και τους κοιτούσα. Μία ολόκληρη πλεκτάνη... για να μην πάρω αυτά που μου ανήκουν. Τόσο μίσος; Τόσο μίσος για εμένα..για την γιαγιά μου, την Ρένα.. Μακάρι να ήξερα τι είχε γίνει. Αποκλείεται να της κάπνισε έτσι ξαφνικά και να έφτασε σε σημείο να σκοτώσει.. Να σκοτώσει μέλος της οικογένειάς της. Σκεφτόμουν..και με έτρωγε μέσα μου να ανοίξω τον φάκελο που είχε η γιαγιά για εμένα. Είμαι σίγουρη ότι κάτι μου έγραφε εκεί μέσα. Όμως δίσταζα.. Πώς να αντικρίσω την γιαγιά μου μέσα από αυτό το γράμμα, όταν δεν προσπάθησα να την κρατήσω στην ζωή και έγινα συνένοχος των πράξεων της άλλης εκείνο το βράδυ;

Άνοιξα τον φάκελο και έβγαλα από μέσα ένα διπλωμένο χαρτί. Το κράτησα στα χέρια μου και πήρα μία ανάσα. Τι θα μάθαινα μέσα σε αυτό το γράμμα.. Θα με έκανε χειρότερα.

Είδα την ημερομηνία. 10/05. Την ίδια μέρα που έγραψε την διαθήκη.

Ξεκίνησα να διαβάζω...

Αγαπημένη μου εγγονή, Αιμιλία.

Την στιγμή αυτή που διαβάζεις αυτό εδώ το γράμμα, ίσως να μην είμαι πια εκεί ,κοντά σας. Μην τυχόν και κλάψεις... Εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου έστω και από μακριά αγάπη μου όμορφη. Όπως άλλωστε ήμουν μία ζωή κοντά σου.. Από μια σταλιά μωρό. Ένα παράπονο έχω μόνο Αιμιλία.. Ένα! Έφυγες και έριξες μαύρη πέτρα πίσω σου. Τόσες φορές προσπάθησα στο τηλέφωνο, αλλά μάταια. Δεν ήθελες να μιλήσεις μαζί μου. Γιατί κορίτσι μου; Γιατί;

Εδώ κοντά μου δεν θα γιάτρευε ο πόνος σου; Θα γιάτρευε Αιμιλία και μην το αρνηθείς! Και μαζί με τον δικό σου πόνο..θα περνούσε και ο δικός μου καημός... Ξέρω ότι δεν το ήθελε η ψυχούλα σου. Ξέρω ότι το έχεις μετανιώσει! Με αγαπούσες.. Συνεχίζεις να με αγαπάς και ας έχω φύγει.

Ίσως το γράμμα αυτό να έχει πέσει στα χέρια σου αργά. Όμως κάλλιο αργά, παρά ποτέ αγάπη μου.

Είμαι σίγουρη ότι με τον θάνατό μου θα γίνετε άνω κάτω. Μην εμπιστευτείς ποτέ την Ευγενία, Αιμιλία! Της έδωσα αγάπη προσπαθώντας να απαλύνω το μίσος της για τον πατέρα σου και το μίσος της για εμένα. Θα αναρωτιέσαι ποιο μίσος! Γιατί μίσος για τον μπαμπά σου, γιατί μίσος για εμένα! Με τον θάνατό μου πιθανόν να αποκαλυφθούν αλήθειες, τις οποίες αλήθειες αν ήμουν στην ζωή θα εμπόδιζα να έρθουν στην επιφάνεια. Δεν θα άφηνα ποτέ αδέλφια και ξαδέλφια να σκοτωθούν αναμεταξύ τους. Λόγια περί ανέμων και υδάτων το ξέρω... Ξέρω ότι δεν καταλαβαίνεις. Αλλά αυτό το γράμμα είναι η αφετηρία για να ψάξεις και να μάθεις την αλήθεια από την οικογένειά σου.