Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

Ήρθε η ώρα

«Λία... άνοιξε μου σε παρακαλώ. Έλα λίγο έξω...» Ο θείος μου χτυπούσε την πόρτα. Αναρωτιόμουν τι ήθελε να μου πει..αλλά δεν βγήκα. Δεν ήθελα να ακούσω. Θα με τσιγκλούσαν και πάνω στα νεύρα μου και τον θυμό μου θα άνοιγα το στόμα μου και δεν θέλω να μάθουν ότι ξέρω.. Θα τους έρθει από εκεί που δεν το περιμένουν..

Ήταν τρεις το μεσημέρι.. Βγήκα ίσα ίσα να φάω και μετά ξανά μπήκα στο δωμάτιό μου. Είχα ένα μικρό άγχος για το αποψινό. Δεν είχε βγει από το μυαλό μου από την ώρα που έφυγε η Άννα... Οι ώρες περνούσαν. Είχε φτάσει σχεδόν δέκα. Πήγα στο σαλόνι και είδα τον Παύλο έτοιμο να φύγει.

« Φεύγεις θείε;»

«Ναι.. Πάω στο σπίτι στο άλλο χωριό»

«Έχει έρθει ένας φίλος από τα παλιά και θέλουν να τα πούνε. Θα τον φιλοξενήσει..... Θα πίνουν κρασί μέχρι αργά..» Είπε η Ευγενία

«Εντάξει δεν ήθελα όλες αυτές τι λεπτομέρειες!»

«Λοιπόν καληνύχτα...» Είπε ο θείος μου και πήγε να φύγει.

«Καληνύχτα καλά να περάσετε!» Είπα και έφυγα από την τραπεζαρία.... Βγήκα και στάθηκα έξω από το σαλόνι. Έκατσα να κρυφακούσω τι θα έλεγαν.

«Παύλο!» Είπε η Ευγενία και έτρεξε κοντά του στην πόρτα.

«Τι έγινε Ευγενία;» Εκείνη δεν απάντησε.... Κατάλαβα ότι τον πήρε αγκαλιά..

«Τι έπαθες; Γιατί βούρκωσες;»

«Σ' αγαπάω Παύλο.. Με πειράζει πολύ που είσαι απόμακρος!»

«Ευγενία... Σου έχω εξηγήσει! Ξέρεις γιατί παραμένουμε ακόμα μαζί!»

«Δεν μπορώ.. Σε παρακαλώ έλα να είμαστε ξανά όπως πριν!»

«Ο γάμος μας... έχει τελειώσει καιρό τώρα»

«Μην το λες αυτό! Εγώ θα κάνω τα πάντα για να ξανά είμαστε όπως παλιά.»

« Καληνύχτα Ευγενία.»

« Σε ποια θα πας τώρα; Σε περιμένει αυτή;»

«Ποια είναι αυτή»

«Νομίζεις ότι πίστεψα ότι έχει έρθει ο Μιλτιάδης; Γιατί δεν πήρε ένα τηλέφωνο εδώ να μιλήσει μαζί μου; Κάθε φορά τραπέζια και εξόδους τους κάνουμε! Πού πας απόψε Παύλο;»

«Δεν πας καλά!» Της είπε και άκουσα τα βήματα του προς τα έξω. Εκείνη τον ακολούθησε μέχρι έξω. Περπάτησα λίγα βήματα για να μπορώ να ακούω.

«Ζηλεύω!»

«Δεν έχεις το δικαίωμα πια Ευγενία.» Είπε και έφυγε. Η Ευγενία μπήκε μετά μέσα και την άκουσα να κλαίει... Τον αγαπούσε πραγματικά... Τριάντα χρόνια γάμου όσο περίπου είναι και η Αλεξάνδρα. Τόσα χρόνια γάμου και δύο παιδιά.. Άλλωστε από μικρή μου έλεγαν την ιστορία του έρωτά τους στο Λύκειο. Πριν πάει στρατιώτης την ερωτεύτηκε και εκείνη το ίδιο. Ο παππούς μου ο Ανδρέας μαζί με τον Παύλο ζήτησαν το χέρι της σε ένα καφενείο. Μεγάλος έρωτας! Ναι λοιπόν, τον αγαπούσε πραγματικά αλλά ο γιατρός πού κολλούσε;