Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

Αίσθηση του θανάτου..

Διαβάστε λίγο από το προηγούμενο κεφάλαιο για να καταλάβετε την συνέχεια..

Σήμερα το πρωί πήγα στον γιατρό. Η Σοφία πήγε στον γυναικολόγο της και εγώ στον χειρουργό νευρολόγο που είχα ραντεβού. Βρήκα την δικαιολογία ότι θα αφιερώσω όλο το πρωί σε ψώνια.. Δεν ήθελα να μάθουν ότι πηγαίνω σε γιατρό.

Ο γιατρός είναι Κύπριος μετανάστης ο οποίος είκοσι χρόνια τώρα έμενε μόνιμα στο Λονδίνο. Οι επαγγελματικές ευκαιρίες τον ανάγκασαν να φύγει από την Κύπρο. Στην Αγγλία έχουν αναδειχτεί οι ικανότητές του. Δεν πρέπει να ξεπερνάει τα εξήντα. Βίκτωρας Οικονομίδης λέγεται. Λένε τα καλύτερα λόγια για την εμπειρία και το ταλέντο του στην Ιατρική. Δεν έχουν και άδικο.. Μόλις τον γνώρισα και του είπα τα συμπτώματά μου φάνηκε πρόθυμος και γεμάτος χαρά να με βοηθήσει.

Λίγες ώρες πριν...

«Τον τελευταίο καιρό...έχω κάποια συμπτώματα, τα οποία στην αρχή νόμιζα ότι ήταν τυχαία αλλά δεν υποχωρούν..» Είπα.

«Θέλετε να μού κάνετε μία περιγραφή;»

«Νιώθω κάποια μουδιάσματα στα χέρια, σαν να χαλαρώνουν τα δάχτυλά μου και να πέφτουν τα πράγματα που κρατάω!»

«Τα περιστατικά αυτά.. Συμβαίνουν όλο και συχνότερα.;»

«Ναι» Κούνησα το κεφάλι μου με φόβο.

«Μάλιστα.. Τι άλλο;»

«Υπάρχουν φορές που δεν με κρατάνε τα πόδια μου και πέφτω! Αλλά χωρίς να λιποθυμώ.»

«Αυτό συμβαίνει όταν ξυπνάτε ή κατά την διάρκεια της ημέρας;»

«Συμβαίνουν και τα δύο.» Δεν απάντησε, σκεφτόταν παίρνοντας ένα πιο σοβαρό ύφος.

«Είναι κάτι σοβαρό;» Ρώτησα προσπαθώντας να καταλάβω τι συνέβαινε. Φοβόμουν.

«Όχι, όχι! Μην ταράζεστε κυρία Γουλανδρή! Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μερικοί βέβαια είναι ασήμαντοι..» Είπε χαμογελώντας, δίνοντας μου την αίσθηση της ασφάλειας, της σιγουριάς.

«Τι πρέπει να κάνουμε;» Ρώτησα.

«Για να έχω σαφή εικόνα πρέπει να κάνουμε ορισμένες εξετάσεις! Μην ανησυχείτε η κλινική μας είναι μία από τις πιο εξειδικευμένες νευρολογικές κλινικές. Οτιδήποτε να υπάρχει, ακόμα και κάτι ασήμαντο.. Να είστε σίγουρη ότι θα φύγετε από την Αγγλία χωρίς ίχνος ασθένειας..»