Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

Ο χυμός..

Ήταν ακόμη έντεκα η ώρα το πρωί. Ξάπλωσα και δίπλα μου η Αλεξάνδρα. Δεν ξέρω γιατί ζαλίστηκα. Πιθανόν από τις εντάσεις.

«Ο Χυμός σου..» ήρθε η Ευγενία και μου έδωσε το ποτήρι. Το κοιτούσε επίμονα.

«Βέβαια...αν θέλεις μην το πιεις!» Είπε και κάθισε στο κρεβάτι. Φερόταν περίεργα...

«Τι λες βρε μαμά; Πιες να μην ζαλίζεσαι!» Μού είπε η Αλεξάνδρα έχοντας ένα βλέμμα απορίας.

Το ήπια όλο άσπρο πάτο που λέει.

«Ευχαριστώ πολύ για τον κόπο!» Της είπα και της έδωσα το ποτήρι.

«Έχετε κάτι μεταξύ σας; Διακρίνω πάντα ένα κλίμα ψυχρό Λία.. Και ειδικά σήμερα κάτι έχετε! Μαμά; Άρχισες τις αφορμές όπως τότε που τσακωνόσουν παλιά με την Σοφία;»

«Αυτοί οι τσακωμοί ήταν μέχρι τα εφτά έτη μου! Μετά η μάνα μου έφυγε...και εγώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τσακωνόντουσαν» Είπα.

«Περασμένα, ξεχασμένα! Η ξεροκεφαλιά της μάνας σου έφταιγε.. Όλο ήταν πνεύμα αντιλογίας! Αυτό το χάρισμα το έχεις κληρονομήσει και εσύ, Λία» Είπε η Ευγενία.

«Όταν ακούω τις χαζομάρες και αυτά τα ψωνίστηκα , λογικό είναι να συγχύζομαι Ευγενία» Απάντησα.

«Δεν φταίει η ξεροκεφαλιά της Σοφίας, μαμά! Εσύ φταις που πάντα έβρισκες αφορμή για να δημιουργείς προβλήματα! Εκμεταλλευόσουν και την αγάπη της γιαγιάς μου!» Είπε η Αλεξάνδρα.. Γύρισα και την κοίταξα. Περίμενα τι θα απάνταγε η Ευγενία, με την απάντηση της κόρης της.

« Δεν εκμεταλλεύτηκα καμία αγάπη Αλεξάνδρα! Λάθος σε έχουνε πληροφορήσει..» Είπε γεμάτη αέρα και σηκώθηκε όρθια..

«Δεν εκμεταλλεύτηκα την αδυναμία της γιαγιάς σου! Αντίθετα καμάρωνα που ήμουν η αγαπημένη της νύφη.. Μεγάλο κατόρθωμα για μία γυναίκα να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη της πεθεράς της!» Συνέχισε να λέει...

« Αλήθεια.. Ποια νομίζεις ότι είσαι ρε Ευγενία; Ποια νύφη ήταν κάθε μέρα εδώ... έστω και λίγο! Γιατί μέχρι να κάνει την εγχείρησή της η μάνα μου, ήταν η μοναδική νύφη εδώ κάθε μέρα... Εσύ ερχόσουν κάθε Κυριακή να φας!» Απάντησα...

«Να! Γι αυτά ακριβώς τσακωνόμασταν Λία μου... αυτά που λες εσύ, τα έλεγε και η μαμάκα σου..» Είπε, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω. Δεν πάμε καλά...

«Μην τα ξίνουμε άλλο τα παλιά.. Άστα.. Μην τσαντίζεσαι!» Μού είπε η Αλεξάνδρα. Σε πολλούς καυγάδες τους ήμουν μπροστά όταν ήμουν μικρή. Φωνές και τυμπανοκρουσίες... Βέβαια πάντα η γιαγιά μου έπαιρνε το μέρος της Ευγενίας. Όλο η Ευγενία μου και η Ευγενία μου. Ήταν κουραστικό να το ακούω πια... Και καμάρι η Ευγενία..