Θέλω Μόνο Να Ξέρω Γιατί...

-Φιδάκι-

Έκατσα αρκετή ώρα παρατηρώντας το νερό και ξεκίνησα για πίσω. Ανέβαινα σιγά σιγά κοιτώντας γύρω γύρω, παρατηρώντας τι είχε αλλάξει και σκεφτόμενη το πρόβλημα του Ορέστη... Ξαφνικά κάτι πέρασε γρήγορα χαμηλά δίπλα μου

Ένα μαύρο φίδι περίπου μισό μέτρο πέρασε δίπλα μου. Δεν έγινε κάτι απλώς έβγαλε έξω την γλώσσα του και χώθηκε μέσα στα χόρτα. Τρόμαξα... Πάντα είχα μία φοβία με τα φίδια. Μικρή όταν έβλεπα φίδι έβαζα τα κλάματα και έκανα μέρες να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου. Είχα την εντύπωση ότι ήταν κρυμμένο στα σκεπάσματα. Συνέχισα τον δρόμο μου κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά μην δω κι άλλο τέτοιο ερπετό. Έφτασα στο σπίτι, μπήκα μέσα και βρήκα την Ευγενία. Πόσο παράξενη ήταν αυτή η εικόνα. Πόσο παράξενα ένιωθα που δεν έβλεπα την γιαγιά μου εκεί μέσα, πόσο παράξενη η σκέψη, ότι δεν θα ξανά έβλεπα ποτέ την γιαγιά μέσα στο σπίτι που με μεγάλωσε.

« Πώς ήταν η βόλτα σου;» Με άρπαξε από τα μούτρα.

«Καλή.. Εντάξει! Είδα και μία φίλη σου» Της χαμογέλασα. 

«Ναι; Τέτοια ώρα;Ποια;»

«Μια κατάμαυρη οχιά και μόλις με είδε κρύφτηκε στα χόρτα. Εσύ την έβαλες; Δεν χόρτασες από θανάτους;»

« Ορίστε;» Με ρώτησε δυνατά με ένα πρόσωπο γεμάτο απορία

«Φίδι είδα Ευγενία! ! Φίδι...Ολόκληρο πράγμα.. Κατάμαυρο.» Της έδειξα με το χέρι μου.

«Ο Χριστός και η Παναγία! Δεν έχω ξανά δει εδώ στο χωριό.»

« Ε καλά πού να το δεις; Τον περισσότερο καιρό Αθήνα ζούσατε! Και εδώ δηλαδή αν έμενες, θα πήγαινες με τα ψηλοτάκουνα μέσα στα χώματα και τα χόρτα;»

« Οι σπουδές των παιδιών, οι υποθέσεις του θείου σου.. και όχι...σιγά μην πήγαινα μέσα στις λάσπες. Παρακατιανή είμαι;» Δεν της απάντησα είπα να φύγω αλλά με πλησίασε θέλοντας κάτι να μου πει και έτσι σταμάτησα.

« Τί εννοούσες πριν όταν έλεγες ότι έχω φέρει εδώ μέσα κόσμο και κοσμάκη;» Ρώτησε

«Ευγενία... Μάτια έχω και βλέπω!» Της απάντησα. Παρέμεινε σιωπηλή κοιτώντας με. Έφυγα από μπροστά της και πήγα στο δωμάτιό μου.

Με απασχολούσε το πρόβλημα του Ορέστη.. Και όχι μόνο! Σκεφτόμουν τα λόγια του που μου έλεγε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Να τον πίστευα; Γιατί να μην τον πίστευα; Εγώ όμως δεν ένιωθα το ίδιο. Δεν ήμουν ερωτευμένη. Δεν το είχα νιώσει ποτέ αυτό το συναίσθημα. Σε όλες τις ταινίες πάντα υπήρχαν δύο ερωτευμένοι που περνούσαν από σαράντα κύματα και στο τέλος νικούσε ο έρωτάς τους. Άκουγα για έρωτα και δεν καταλάβαινα για τί μου έλεγαν. Μέχρι και η Άννα που ήταν ερωτευμένη με τον Ανδρέα, όσες φορές και αν μού το έλεγε δεν μπορούσα να την καταλάβω. Πώς να την παρηγορήσω όταν εγώ η ίδια δεν έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο και δεν ξέρω πώς είναι. Πολλές φορές αμφέβαλλα για το αν υπάρχει αυτός ο έρωτας και δεν είναι ένας ενθουσιασμός. Μέχρι που το ένιωσα και εγώ κάποτε και τότε κατάλαβα.